به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از اراک، ساعت ۱۸ و ۳۰ دقیقه روز عاشورا ۱۳ خرداد ۱۳۴۲ است، امام خمینی (ره) برای سخنرانی در مدرسه فیضیه قم حاضر میشود و در سخنرانی خود به صراحت شاه وقت را مورد انتقاد قرار داده و با تشبیه جنایت مدرسه فیضیه به واقعه کربلا حکومت پهلوی را به حکومت یزید تشبیه میکند.

امام در سخنرانی ۱۳ خردادماه مردم را علیه حکومت ظالمانه آگاه کردند و اولین بار بود که شعار مرگ بر دیکتاتور داده شد. امام در این سخنرانی به رابطه پنهانی رژیم پهلوی با اسرائیل اشاره کردند.

فاطمه حامدی استادجامعه الزهرا گفت: امام راحل که به دنبال دفاع از ارزش های اسلام بود خواستار اجرای قوانین اسلامی و الهی در همه حوزه ها بودند این درحالی بود که رژیم پهلوی در این زمینه تخطی کرده بود.

به اعتقاد استاد جامعه الزهرا(س) مبارزه با حاکمیت فرهنگی غربی، مبارزه با صهیونیسم جهانی، حفاظت از استقلال کشور، توسعه امر به معروف و نهی از منکر، مبارزه با استکبار جهانی و آزادی خواهی مسلمانان جهان از جمله اهداف مبارزه و قیام امام راحل بود.

حامدی هدف اصلی امام و مردم را جایگزینی حاکمیت قوانین اسلامی در مقابل رژیم پهلوی دانست که با رهبری تیزبینانه و مدبرانه امام راحل به ثمر نشست و امروز در کشورهای آزادی خواه الگو شده است.

بالاخره در ساعت ۳ بامداد ۱۵ خرداد چند مأمور در تاریکی شب و پس از محاصره ی خانه خمینی، به درون خانه ریختند و امام را دستگیر کرده و ابتدا به بازداشتگاه باشگاه افسران و س‍پس غروب روز بعد، به زندان قصر واقع در تهران بردند.

خبر دستگیری امام به سرعت در شهر قم و مناطق اطراف پیچید. زن و مرد از روستاها و منازل خویش در شهر به سوی منزل قائد خود حرکت کردند. شعار اصلی جمعیت «یا مرگ یا خمینی» بود که از تمام فضای قم به گوش می رسید. خشم مردم آنچنان بود که ابتدا مأمورین پلیس پا به فرار گذاشتند. آنها پس از تجهیز قوا به میدان آمدند.

نیروهای کمکی نظامی نیز از پادگان های اطراف به شهر قم گسیل شدند. هنگامی که سیل جمعیت از حرم حضرت معصومه بیرون آمدند، رگبار مسلسلها گشوده شد و تا ساعتی چند درگیری شدید ادامه داشت. حمام خون به راه افتاده بود. هواپیماهای نظامی از تهران به پرواز درآمدند و در فضای شهر قم برای ایجاد رعب بیشتر دیوار صوتی را شکستند. قیام با سرکوبی شدید کنترل شد. کامیون های نظامی، اجساد شهدا و مجروحین را به سرعت از خیابانها و کوچه ها به نقاط نامعلومی بردند. غروب آن روز شهر قم حالتی جنگ زده و غمگینانه داشت.

روز ۱۵ خرداد در تهران و قم حکومت نظامی برقرار شد اما علیرغم آن، روزهای بعد نیز تظاهرات وسیعی برپا بود که در هر مورد به درگیری خونین انجامید.

صبحگاه پانزده خرداد خبر دستگیری رهبر انقلاب به تهران، مشهد، شیراز و دیگر شهرها رسید و وضعیتی مشابه قم پدید آورد. مردم ورامین و شهرک های اطراف به سوی تهران سرازیر شدند. تانک ها و ابزار زرهی و نیروهای نظامی برای جلوگیری از ورود معترضین به شهر در سه راهی ورامین با جمعیت درگیر شدند و جمع زیادی از راهپیمایان را به خاک و خون کشیدند.

پانزده خرداد ۴۲ مبدأ انقلاب اسلامی مردم ایران بود. شاه دو روز بعد از نهضت ۱۵ خرداد، قیام مردم را بلوا و اقدامی وحشیانه، و نتیجه اتحاد ارتجاع سرخ و سیاه نامید و سعی کرد تا آن را به خارج از مرزها و کسانی همچون جمال عبدالناصر نسبت دهد.

سستی ادعاهای شاه بر هیچ کس پوشیده نبود. برخلاف ادعاهای مکرر شاه، عناصر چپ و کمونیستها نه تنها هیچ گونه مشارکتی در این قیام نداشتند بلکه حزب توده و دیگر کمونیستهای ایران در نوشته ها و مواضع خویش به تکرار تفسیر رادیو مسکو و روزنامه های شوروی از وقایع پانزده خرداد می پرداختند. حزب کمونیست شوروی، قیام ۱۵ خرداد را حرکتی کور و ارتجاعی بر ضد اصلاحات مترقّیانه شاه می دانست.

ادعای کذب دیگر شاه (در مورد دخالت دولت مصر) نیز علیرغم تلاش و دسیسه ساواک هیچ گاه از سوی احدی باور نشد. استقلال تمام عیار قیام پانزده خرداد آنچنان برملا و فاحش بود که اینگونه اَنگها نمی توانست کمترین لطمه ای بدان وارد سازد.

با دستگیری رهبر نهضت و کشتار وحشیانه مردم در روز پانزده خرداد ۴۲، قیام ظاهراً سرکوب شد.

امام ۱۵ خرداد را برای همیشه عزای عمومی اعلام میکند.

برخی قیام ۱۵ خرداد را سرآغاز انقلاب اسلامی ایران می‌دانند. در مقدمهٔ قانون اساسی جمهوری اسلامی آمده است: اعتراض در هم کوبنده امام خمینی به توطئه آمریکایی «انقلاب سفید» که گامی در جهت تثبیت پایه‌های حکومت و تحکیم وابستگی‌های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی ایران به امپریالیزم جهانی بود عامل حرکت یکپارچه ملت گشت و متعاقب آن انقلاب عظیم و خونبار امت اسلامی در خرداد ماه ۴۲ که در حقیقت نقطه آغاز شکوفایی این قیام شکوهمند و گسترده بود مرکزیت امام را به عنوان رهبری اسلامی تثبیت و مستحکم نمود و علی‌رغم تبعید ایشان از ایران در پی اعتراض به قانون ننگین کاپیتولاسیون (مصونیت مستشاران آمریکایی) پیوند مستحکم امت با امام همچنان استمرار یافت و ملت مسلمان و به ویژه روشنفکران متعهد و روحانیت مبارز راه خود را در میان تبعید و زندان، شکنجه و اعدام ادامه دادند.

انتهای پیام / م