به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، حسادت فرزندان به یکدیگر اشکال مختلفی دارد. مثلاً ممکن است با حسادت فرزند بزرگ‌تر به توجهی که به فرزند تازه وارد خانواده می‌شود رو به رو باشید که امری کاملاً طبیعی است. یا ممکن است فرزند کوچک‌تر به خواهر یا برادر بزرگ ترش به خاطر آنکه نمی‌تواند هر کاری که او می‌کند را انجام دهد حسادت کند.

این حسادت به هر شکلی که باشد، راهکار‌هایی هست که شما می‌توانید برای کاهش بدخلقی‌های فرزندان تان به کار گیرید و به این ترتیب از حسادت فرزندان به یکدیگر کم کنید و یک رابطه‌ی سالم میان آن‌ها به وجود آورید.

جطور به فرزند اول مان کمک کنیم که با فرزند تازه به دنیا آمده‌ی خانواده کنار بیاید؟

فرزند اول تان تا پیش از این تنها بچه‌ی خانه بوده، پس تعجبی ندارد که به نوزاد تازه به دنیا آمده‌ی خانواده که به نظر می‌رسد همه‌ی توجه‌ها را به خود معطوف کرده، حسادت کند. اگر کم توجهی تان به فرزند بزرگ تان را گردن نوزادتان بیندازید، مثلاً بگویید: «نمی توانم کمکت کنم، به بچه غذا می‌دهم» یا «نمی توانیم به پارک برویم، وقت خواب بچه است»، این کار به دلخوری فرزند اول تان دامن خواهد زد. به جای آنکه انگشت تقصیر را به سمت نوزادتان نشانه بگیرید، یک راه دیگر برای نه گفتن انتخاب کنید، مثلاً بگویید «بعد از ناهار خواهیم رفت» یا «پنج دقیقه‌ی دیگر کمکت می‌کنم».

علاوه بر این، بسیار مهم است که کاری کنید فرزند اول تان همچنان احساس کند که او را دوست دارید و برایتان مهم است، پس وقتی کار خوبی انجام می‌دهد، به خصوص اگر کاری مربوط به نوزاد تازه به دنیا آمده‌ی خانواده باشد، تا می‌توانید تمجید و تحسینش کنید. اگر فرزند بزرگ تان نوزاد خانواده را در آغوش می‌گیرید یا می‌بوسد، از او تعریف کنید که چقدر خواهر/ برادر بزرگ خوبی است.

اگر به شما کمک می‌کند پوشک نوزاد را عوض کنید، با ذوق و شوق برایش ابراز احساسات کنید. در ابراز احساسات باید چیز‌هایی نامرتبط با نوزاد خانواده هم باشد، مثلاً چندین و چند بار بگویید که دوستش دارید یا شب‌ها وقت بیشتری بگذارید و قبل از خواب یک قصه بیشتر برایش بخوانید.

راهکار‌هایی برای کم کردن حس رقابت میان خواهر و برادر‌ها در کودکی

هر چه تعداد و سن فرزندان بیشتر می‌شود، وضعیت هم پیچیده‌تر می‌شود، چون باید حسادت را از همه‌ی آن‌ها دور کنید. این راهکار‌ها به شما کمک می‌کنند از حس رقابت میان خواهر و برادر‌ها بکاهید:

مسئولیت‌ها را به طور مساوی تقسیم کنید: با آنکه ممکن است به نظر برسد که یکی از بچه‌ها نقش زورگو و دیگری نقش قربانی پیدا کرده (البته احتمالاً دفعه‌ی بعدی جایشان عوض خواهد شد)، اما همه‌ی تقصیر‌ها را به گردن یک نفرشان نیندازید. حتی اگر یکی از آن‌ها بوده که «این بازی را راه انداخته»، درک کنید که «قربانی» نباید هر کاری که او گفته بود را انجام می‌داد.

حسادت هایشان را کم اهمیت جلوه دهید: اگر یکی از بچه‌ها رفتار‌های حسادت آمیز نسبت به خواهر یا برادرش نشان می‌دهد عکس العمل افراطی نداشته باشید. به رسمیت شناختن احساسات شان کافی است؛ مثلاً بگویید: «طبیعی است که آدم گاهی اوقات احساس حسادت کند»، سپس حرف تان را اینگونه ادامه دهید: «تو هم خوبی‌های زیادی داری. دوست داری برویم پارک؟»

از مقایسه کردن خودداری کنید: احتمالاً یکی از فرزندتان در ریاضی بهتر از دیگری است. بچه‌ی دیگر هم احتمالاً همیشه سریع‌تر از خواهر/ برادر کوچک ترش می‌دود. از مقایسه‌ی توانایی‌ها و رفتار‌های فرزندان تان با یکدیگر خودداری کنید. فقط از کودک تان بخواهید که خودش را توانایی‌های سابقش مقایسه کند، مثلاً ببیند که آیا مهارت‌های نوشتاری اش بهتر شده یا در مقایسه با سال قبل، امتیاز بیشتری در بازی می‌گیرد یا نه.

از دادن لقب‌های منفی پرهیز کنید: شاید از نظر شما صدا زدن فرزندان تان با القاب تمسخر آمیز چیزی جز یک شوخی سرگرم کننده نباشد، اما برچسب زدن به بچه‌ها اغلب می‌تواند باعث رنجش آن‌ها و در نهایت ایجاد حسادت میان خواهر و برادر‌ها شود.

برای تک تک شان وقت بگذارید: دلخوری زیاد بچه‌ها از این تصور ناشی می‌شود که پدر و مادر یکی از فرزندان را بیشتر از بقیه دوست دارند. فرصتی ایجاد کنید و برای تک تک کودکان تان جداگانه وقت بگذارید. لازم نیست کار خاصی انجام دهید؛ مثلاً می‌توانید در مدتی که فرزند کوچک ترتان چرت می‌زند، با فرزند بزرگ ترتان گوشه‌ی دنجی بنشینید و کتاب بخوانید، یا می‌توانید وقتی فرزند بزرگ ترتان در مدرسه است، با فرزند کوچک ترتان فیلم تماشا کنید. کافی است مطمئن شوید که همه‌ی فرزندتان می‌دانند که جایگاه ویژه‌ای در قلب شما دارند.

منبع: روزیاتو

انتهای پیام/