به گزارش خبرنگار سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، رهادخت رستگار- سالهاست که دارایی‌های ایران در بانک‌های خارجی، به دلایل متفاوتی مانند تحریم‌های آمریکا بلوکه شده و جمهوری اسلامی نمی‌تواند از آنها استفاده کند که این موضوع باعث شده ایران برای تامین برخی اقلام از جمله اقلام دارویی با مشکل مواجه شود.

از آنجایی که مطابق با قوانین داخلی ایالات متحده این کشور حق اعمال تحریم‌های غذایی، دارویی و به طور کلی اقلام بشر دوستانه را ندارد، ایران هم از این جهت تحریم نشده، اما تحریم‌های‌ بانکی و مالی سد راه تامین مواد مورد نیازش شده است؛ از سوی دیگر در راستای حل گوشه‌ای از این مشکل پس از خروج آمریکا از برجام و اعمال مجدد تحریم‌ها علیه ایران، اروپا شبکه مالی تحت عنوان اینستکس را به ثبت رساند تا پول حاصل از فروش نفت ایران وارد این شبکه شده و سپس تهران از اعتبار به وجود آمده در اینستکس، اقلام مورد نیاز خود را تهیه کند.

پس از آن هم سوئیس با چراغ سبز آمریکا نوعی شبکه مالی با ایران ایجاد کرد، که تاکنون هیچ کدام نه اینستکس و نه کانال مالی سوئیس برای ایران فایده چشم گیری نداشته‌اند؛ از سوی دیگر برخی کشورها برای مدتی کوتاه پس از خروج آمریکا از برجام، از تحریم‌های نفتی علیه ایران معاف شدند که کره جنوبی یکی از آنهاست.

کره جنوبی، کشوری است که در چند روز اخیر پس از فرستادن اقلام دارویی به ارزش ۵۰۰ هزار دلار به ایران حواشی زیادی را به وجود آورد، اقلامی که وجه آن از دارایی های جمهوری اسلامی ایران پرداخت شده بود ولی سئول چنان در بوق و کرنا کرد که گویی به صورت هدیه و در راستای اقدامات بشردوستانه این اقلام دارویی و پزشکی را برای ایران فرستاده‌ است!

آنچه ما طلب داریم و آنچه سئول پرداخت می‌کند!

همانگونه که گفته شد، در روز‌های گذشته تعدادی اقلام پزشکی از سوی کره جنوبی به ایران ارسال شد که به گفته مقامات ایرانی قرار بود این اقلام پیش از سال ۱۳۹۹ و در آغاز شیوع بیماری کرونا به ایران ارسال شود؛ به گفته وزارت امور خارجه کره جنوبی ارسال این اقلام با هماهنگی آمریکا انجام شده و بنابر گزارش خبرگزاری یوهانپ، سئول چراغ سبز واشنگتن را برای صادرات کالا‌های پزشکی به ایران را دریافت کرده است و بر اساس آن کره جنوبی مجاز به انجام برخی معاملات با ایران است حتی اگر آن‌ها مشمول تحریم بانک مرکزی ایران از سوی آمریکا شده باشند.

از سوی دیگر هم یک مقام کره‌ای اعلام کرده آمریکا نظر مثبتی به طرح «توافق تجارت بشردوستانه کره» موسوم به (KHTA) دارد، زیرا به مدل توافق تجارت بشردوستانه سوئیس (SHTA) شباهت دارد، اما به دلیل شیوع ویروس کرونا ایجاد زمینه‌های آن به تعویق افتاده است.

اما امروزه ارسال این دارو‌ها به ایران موضوع بحث نیست، بلکه چیزی که سوال برانگیز شده رفتار کره جنوبی است؛ سئول با ارسال این دارو‌ها به ایران به نحوی وانمود کرده است که گویا اقلام پزشکی فرستاده شده به ایران کمک‌های بشردوستانه بوده است، چیزی مشابه رفتار سوئیس پس از فرستادن اقلام پزشکی در زمستان گذشته!

کره‌ای‌های حرف گوش‌کن آمریکا

این موضوع حتی واکنش سیدعباس موسوی سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان را در پی داشته است؛ موسوی در نشست خبری با اشاره به اقلام پزشکی فرستاده شده از کره جنوبی گفت «خیلی زحمت کشیدند!»

او همچنین اظهار کرد «ایران با کره دو سال مذاکره داشته است، ولی کره ای‌ها در این زمینه متاسفانه به آمریکایی‌ها گوش می‌دهند و منتظر پاسخ مثبت واشنگتن بودند؛ حدود هفت میلیارد دلار پول ملت ایران است که در بانک‌های کره جنوبی بوده و باید هر وقت مطالبه می‌کردیم به صورت مقتضی به شکل نقد و یا کالا به کشور ما عودت داده می‌شد که متاسفانه کره‌ای‌ها در این زمینه غفلت و تاخیر و تعلل داشتند؛ ما بار‌ها به آنها گوشزد کردیم که آنچه به آن استناد می‌کنید، غیرقابل قبول و غیرقانونی است، چون ایران تحت هیچ تحریم قانونی و بین‌المللی نیست و آنچه آمریکا انجام داده است یک تحریم غیرقانونی و یکجانبه است و استناد به تحریم‌های آمریکا نمی‌تواند ملاک عمل کره جنوبی و سایر کشور‌ها باشد.»

سخنگوی وزارت خارجه همچنین با اشاره به اموال ایران در کره جنوبی تصریح کرد «ما خواستار باز پس گیری همه دارایی‌های خودمان در کره جنوبی هستیم، این اقدام اگرچه کوچک، ولی گام مثبت و با تاخیر فراوان است، معتقدیم کره‌ای‌ها باید کمی بیشتر به این مسئله توجه کنند و روابط دیرینه و دوستانه دو کشور که در مقاطعی زبانزد بوده، با دخالت کشور‌های ثالث مخدوش نکنند.»

این نکته  لازم به ذکر است که ایران از سوی شورای امنیت سازمان ملل و یا به طور کلی نهادهای بین المللی تحریم نشده و تنها آمریکا به صورت یکجانبه اقدام به تحریم تهران کرده است، بنابراین کشورهای دیگر ملزم به تبعیت از این تحریم‌ها نیستند اما برخی کشورها مانند کره جنوبی، از ترس تهریدهای آمریکا از این تحریم‌ها تبعیت می‌کنند. البته باید در نظر داشته باشیم که کره جنوبی تنها کشوری نیست که تجارتش در سایه ترس از آمریکا قرار می‌گیرد، زیرا این موضوع خاصیت کشور‌های وابسته است.

کلام آخر!

اما این سوال پیش می‌آید که چرا برخی کشورها تا این اندازه از تهدیدات آمریکا حساب می‌برند! کارشناسان معتقدند که وابستگی اقتصاد کشورها به دلار موجب می‌شود از تحریم های آمریکا ترسیده و تن به خواسته های این کشور دهند، غافل از اینکه دلار هم با باله‌های مومی به سمت خورشید اوج گرفته است.

از سوی دیگر برخی از کارشناسان هم بر این عقیده هستند که مشکلات ناشی از تحریم ارزی و مخصوصا دلار که برای ایران به وجود آمده است برای مدت طولانی باقی نمی‌ماند، چرا که آمریکا با غروری کاذب مقدار زیادی دلار بدون پشتوانه چاپ کرده و هیچ دور از انتظار نیست که همین امر، موجب سقوط دلار شود و دوباره فلزهای گرانبها جایگاه خود را در مبادلات به دست خواهند آورد.

اما دلیل این همه اصرار کشور‌ها به استفاده از دلار چیست؟ به عقیده حسین عطااللهی کارشناس مسائل اقتصادی «دلیل تقاضای بالای جهانی برای دلار این است که کشور‌های جهان برای خرید نفت و سایر کالا‌ها باید دلار به دست آورند. این امر سبب شده تا دلار همچنان ارز بین المللی بماند؛ البته در تبادلات بین المللی تمام کشور‌ها مجاز به استفاده از دلار آمریکا هستند به غیر از کشور‌هایی که ضد آمریکا عمل کنند؛ استفاده ادامه دار از دلار آمریکا آثار ویرانگری را برای جهان به جای گذاشته است. اول از همه اشتیاق زیاد برای استفاده از این ارز یک استاندارد اقتصادی مبتنی بر دلار را شکل داده که با سرعت جایگزین استاندارد با قدمت بالای فلزات گرانبهایی از قبیل طلا شد.»

او همچنین تاکید می‌کند که «آمریکا با این شرایط خود را در موقعیتی قرار داده که اقدام به چاپ دلار‌های بدون پشتوانه کرده و آن را با کالا‌های واقعی عوض کند، این ترتیبات اقتصادی برای آمریکا مزایای فراوانی نسبت به رقبای استراتژیک خود (روسیه و چین) فراهم آورده است که می‌تواند بدون محدودیت و با وجود بدهی ۲۱ تریلیون دلاری اش همچنان دلار خرج کند.

امروزه تهدیدات علیه دلار و هژمونی اقتصادی آمریکا جدی‌تر شده و کشور‌هایی از قبیل چین و روسیه شروع به دلارزدایی از اقتصاد جهانی کرده اند. روسیه شروع به بازپرداخت بدهی‌های خود به دلار کرده تا بدین وسیله فشار‌های اقتصادی را از بین ببرد.»

البته از کشور‌هایی مانند کره جنوبی نمی‌توان انتظار داشت که تلاش کنند برای اقتصاد خود استقلال به وجود بیاورند، چرا که امنیتشان توسط خودشان تامین نمی‌شود، اما کشور‌های دیگر که راه استقلال را در پیش گرفته اند می‌توانند راه‌های تجارت بدون دلار و نیز به چراغ سبز آمریکا برای اقتصاد را نیز پیدا کنند.

انتهای پیام/