به گزارش  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان، مادری جوان که بعد از تصادف پسر جوانش گویی سال‌ها پیرتر شده ناله و فغان‌های از سر حزن و ناچاری خود را سر داده است؛ آرام و بیصدا در کنج خانه اش منتظر نشسته، اما اشک هایش هنوز هم جاری اند و نشان از غمی کهنه در وجودش می‌دهند که گذر زمان را هم امیدی به خوب شدنش نیست.

نام پسرش را بر زبان می‌آورد و خاطره هایش را دوست دارد برای همه تعریف کند، اما اشک‌ها و بغض کهنه اش توانش را کم کرده است؛ پای میز خاطرات پسر نشسته و زندگی برایش پازل بی معنایی شده است که چیدن تکه هایش در کنار همدیگر نمی تواند انگیزه اش به زندگی را برگرداند.
‌
می‌گوید اطرافیان هم می‌گویند تو تنها نیستی و چه مادران بسیاری همانند من نیز پسران خود را بر اثر تصادف از دست داده اند؛ اما این حرف‌ها و غم مادران دیگر از غم من نخواهد کاست همانطوریکه دیدن قبرستان‌هایی پر شده از جوانان پرپر شده هم تسلی خاطر هیچ مادر داغداری نیست. جوابی که ناتوانی ات در تسلی بخشی در برابر غم‌های بزرگ را به رخ می‌کشاند!

تصویری از خودروی مچاله شده‌ای که تمام سرنشینانش جان باختند! تا ابد چنگ بر دل می‌زند! ارزیابی کارشناسانه‌ای که خودرو، جاده و راننده به یک نسبت مقصر شناخته می‌شوند! دل‌های شکسته شده! چشمان منتظر پدر و مادر، بغض‌های در تاریکی یک برادر کوچکتر و بهانه‌های دخترکی کوچک که آمدن برادر را انتظار می‌کشد و اشک‌های بیصدایش با این دلیل که چرا علی دیگر به خانه نمی‌آید را در هیچ خبری و تصویری نمی‌توان خواند و این‌ها همان سطر‌های نوشته نشده و خوانده نشده اخبار و حوادث مرتبط با تصادفات هستند.

فراتر از آهن‌های مچاله شده‌ای که در کنار اخبار و حوادث مرتبط با تصادفات می‌بینیم! روح‌ها و روان‌های مچاله شده و داد و فغان مادران و خانواده‌هایی است که دیده و خوانده نمی‌شوند!

تصادفات را با عدد و رقم هم نخواهیم اشاره کنیم! همان سرخط خبر‌هایی که روزانه با آن‌ها مواجه هستیم و برای ما یک سطر خبر بیشتر نیست و در نهایت آهی که باز هم تصادف و باز هم جوانی برای همیشه خانواده اش چشم به راهش باقی می‌مانند؛ اما بسیارند مادارن، همسران و فرزندانی که زندگی هایشان چقدر با این تصادفات از مسیر خود خارج شده است.

حکایتی یکنواخت کشته و زخمی شدن افرادیکه اهمیت آن برای خوانندگان صفحه حوادث روزنامه ها، سایت‌ها و کانال‌های در ابعاد و تعداد کشته شدگان است، ولی تار و پود زندگی‌هایی را تا همیشه از هم باز می‌کند رشته در هم تنیده شده چیزی به نام زندگی را!

فراتر از آهن ها، انسان ساخته شده از روح و عاطفه قرار دارد؛ موجودی که شایسته نیست در مثلث خطای انسانی، خودرو و جاده نا ایمن اینگونه مورد آزار و اذیت قرار گیرد. افسردگی‌ها و اضطراب‌هایی که در پی تصادفات بر جوامع تحمیل می‌شود نیاز به واکاوی و توجه دارد. توجهی که شاید در هر جایگاهی اعم از عامل انسانی، خودروسازی و جاده سازی، احساس مسئولیت و دقت و اهمیت به جان انسان‌ها را بیشتر کند.

سالانه ۱۷ هزار نفر ایرانی در تصادفات رانندگی جان خود را از دست می‌دهند

نقاط کور و پرحادثه جاده یکی از عوامل تاثیرگذار در بروز تصادفات رانندگی است، که با تامین اعتبار و اختصاص بودجه کافی می‌توان نقش مهمی در کاهش تلفات جاده‌ای ایفا کرد، تعریض محور، چهارخطه کردن جاده‌های ارتباطی، مجهز نمودن جاده به سیستم روشنایی، حذف نقاط حادثه خیز، آشکار سازی، حفظ و نگهداری تجهیزات سیستم روشنایی در لرستان باید در دستور کار قرار گیرد.

علاوه بر فرهنگ سازی در بین رانندگان و رعایت نکات ایمنی، آشکارسازی جاده هم می‌تواند بروز تصادفات رانندگی در لرستان را کاهش دهد، طبق بررسی‌های انجام شده تنها پنج درصد جاده‌های کشور مجهز به سیستم روشنایی است و این میزان در لرستان کمتر از ۱۰ درصد است.

به گفته رئیس سازمان اورژانس کشور سالانه تصادفات رانندگی ۱۷ هزار نفر فوتی و ۶۵۰ هزار نفر مصدوم دارد.

جان باختن سالانه ۵۲۳ نفر در تصادفات رانندگی لرستان

مدیرکل پزشکی قانونی لرستان با بیان اینکه سال گذشته ۵۲۳ نفر در استان بر اثر تصادفات رانندگی جان خود را از دست دادند، گفت: این تعداد فوتی نسبت به سال قبل از آن، ۱۰.۶ درصد افزایش یافته است.

حمیدرضا نظیفی بیان کرد: ۸۶.۸ درصد این تصادفات مربوط به جاده‌های برون شهری و روستایی و ۱۱.۵ درصد مربوط به درون شهری بوده است.

مدیرکل پزشکی قانونی لرستان افزود: بیش از ۴۳ درصد تصادفات برخورد ۲ وسیله نقلیه با هم بوده و حدود ۳۰ درصد نیز به دلیل واژگونی خودرو اتفاق افتاده است.

نظیفی اضافه کرد: در این تصادفات متاسفانه ۴۴.۷ درصد راننده و ۳۷.۱ درصد سرنشینان و ۱۷.۴ درصد عابران پیاده فوت کرده اند.

توجه به تبعات روانی تصادفات

تجربه تلخ یک سانحه رانندگی و مصدومیت یا فوت ناگهانی عضوی از خانواده روزانه زندگی بسیاری از خانواده‌ها را متاثر می‌کند که ابعاد گسترده آن تا پایان عمر با آن‌ها همراه خواهد بود. فراموش نکردن بازماندگان و خانواده‌های قربانیان تصادفات و نحوه برخورد صحیح با آن‌ها باعث پیشگیری از بروز پیامد‌های منفی روان شناختی می‌شود.

بررسی‌ها نشان می‌دهد اغلب خانواده‌های آسیب دیده بر اثر تصادف دچار افسردگی هستند و برخی دیگر از این خانواده‌ها حالت‌های اضطرابی، ترس از مرگ، ترس از رانندگی، فوبیای تصادف، ترس از سفر و بی‌انگیزگی را تجربه می‌کنند و کیفیت زندگی آن‌ها به شدت آسیب می‌بیند.

سمیه کریمی، روانشناس بالینی گفت:خانواده‌هایی که تجربیات تلخی از نوع تصادف شدید عضوی از خانواده خود را تجربه می‌کنند و یا اینکه عزیزی را بر اثر تصادف از دست می‌دهند دچار واکنش‌های روحی و روانی متفاوتی می‌شوند.

او افزود: از جمله این واکنش‌ها اختلال روحی و روانی استرس پس از سانحه است که در واقع افراد نه بلافاصله بلکه مدت‌ها و یا مدت ۶ ماه بعد از حادثه، افراد خانواده علائمی همچون افسردی استرس احساس گناه و غم شدید دارند و تمایل به انزوا از خود نشان می‌دهند که بنوعی زندگی را برای خود و اطرافیان خود سخت‌تر می‌کنند.

این روانشناس گفت: تنش، استرس، اضطراب و بیخوابی همه این‌ها از تعبات روحی در حوادث منجر به  تصادفات هستند که کیفیت زندگی خانواده ها ار تحت تاثیر قرار می‌دهد و با توجه به آمار بالای تصادفات توجه به این نکته، اصلی ضروری به نظر می‌رسد.

کریمی یادآورشد: مطالبات روانشناسی نشان می‌دهد این گروه بعد از تجربه تصادف، به نوعی دچار حالت‌های اضطرابی شدیدی می‌شوند علاوه بر خود این افراد و خانواده آن افراد ناظران تصادف حتی بر اساس میزان شدت حادثه دچار حالت‌هایی از افسردگی و استرس می‌شوند.

تصادف؛ پدیده‌ای چند وجهی که کیفیت زندگی را تقلیل می‌دهد

او افزود: تصادفات جنبه فردی ندارند که مثلا فردی جان خود را از دست می‌دهد یا فردی مصدوم می‌شود بلکه اطرافیان و خانواده این فرد به شدت تحت تاثیر تبعات این تصادف قرار می‌گیرند و بعبارتی تصادفات پدیده‌های چند وجهی هستند که عوامل متعددی اعم از اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و محیطی در بروز و تکرار و استمرار آن‌ها اثر دارند.

این روانشناس گفت: در عین حال فردی که در یک تصادف مقصر شناخته می‌شود هر چند دچار خسارت جانی نمی‌شود، ولی صدمات مالی می‌بیند که بر زندگی اجتماعی، فردی و اجتماعی و اقتصادی او اثرگذار است.

کریمی گفت: آنچه مسلم است این است که خانواده از نظر روحی و روانی بیشترین آسیب را از تصادفات می‌بینند و در واقع قربانیان اصلی تصادفات بازماندگان این تصادفات هستند که به شدت کیفیت زندگی آن‌ها تقلیل پیدا می‌کند.

او گفت: علل تصادفات به عوامل انسانی، عوامل جاده‌ای و عوامل مرتبط با صنعت خودروسازی بر می‌گردد که هر کدام از این عوامل باید در جای خود و در حد و اندازه‌ای که منجر به تصادف می‌شوند باید مورد توجه قرار گیرند.

این روانشناس افزود: علاوه بر خطای انسانی؛ عمده علل تصادفات به خودرو‌ها به جاده‌های نا ایمن برمی گردد که باید تلاش شود تا نهایت نکات ایمنی و استاندارد سازی در مورد آن‌ها اعمال شود ،یعنی باید به این باور رسید هر گونه دانش و فناوری و دقت نظری که در این صنعت به کار گرفته شود به همان نسبت در ارتقای سلامت روح و روان خانواده و چامعه اثر مستقیم بر جای می‌گذارد.

به گفته او هر چند با همدلی و تسلی دادن می‌توان به این خانواده‌های داغ دیده از تصادفات کمک کرد تا به مرور به زندگی عادی بازگردند، ولی کمک مهمتر را صنایع خودرو سازی و جاده‌های ایمن با به کارگیری استاندارد‌های علمی می‌توانند اعمال کنند تا از تکرار و استمرار این تصادفات و دغدار شدن خانواده‌ها کاسته شود.

او افزود: با ارتقای ایمنی خودرو‌ها و ایمنی راه‌ها و وجود علائم راهنمایی و رانندگی و نصب روشنایی جاده می‌توان درصد بالایی از تصادفات را کاهش داد.

منبع ایرنا

انتهای پیام/پ