به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، برای ما که این روزها، دشت مشهد را پر از اجتماعات انسانی می‌بینیم و جایی در آن را پیدا نمی‌کنیم که ردی از ساخت و ساز به چشم نخورد، سخت است که بپذیریم، روزی روزگاری، این منطقه یکی از سرسبزترین مناطق فلات ایران بوده‌باشد؛ دشت بین دو کوه بینالود و هزارمسجد، جایی بود که نسل‌های اولیه نوع بشر، در کنار موجودات دیگر و به ویژه پستاندارانی که این روز‌ها اصلا نمی‌شود رد آن‌ها را در ایران زد، زندگی می‌کردند.

یادگار آن دوران پرشکوه و سرسبز، اولاً معدود درختان اُرسی است که در ارتفاعات بینالود، به چشم می‌خورد و ثانیاً، نگاره‌هایی حاصل طبع پیکاسو‌های سه‌هزارو ۵۰۰ سال قبل است که در این نواحی می‌زیستند و گاه، تصویری از طبیعت اطراف‌شان و فعالیت‌های روزمره را بر سنگ‌های آتش‌فشانی که از کمرکش کوه‌ها بیرون زده بود، می‌کشیدند! کمرمقبولا (شتر سنگ)، محوطه‌ای در سه‌کیلومتری طرقبه و حدوداً ۳۰ کیلومتری مشهد، گالری بی‌نظیر این نگاره‌هاست که برخی آن را اولین پارک سنگ‌نگاره‌های ایران می‌دانند.

بیشتر بخوانید

در چند خط پابلو پیکاسو نقاش معروف را بشناسید + تصاویر

قدمت این سنگ‌نگاره‌ها به هزاره دوم پیش از میلاد بازمی‌گردد؛ حدود هزار سال پیش از تاسیس دودمان هخامنشی! این نگاره‌ها البته به کمرمقبولا محدود نمی‌شود و در مناطقی مانند ازغد و مایان، دو روستا در جنوب مشهد نیز، می‌توان ردی از آن‌ها پیدا کرد.

نگاره‌های کمرمقبولا، بیشتر روایت شکار هستند؛ انسان‌هایی با کمان‌های بدوی و جانورانی مانند بزکوهی، گوزن، شیر، گاومیش‌های بزرگ کوهاندار، گرگ، روباه و حتی موجوداتی شبیه کرگدن یا اسب‌آبی که ظاهراً در فهرست شکار ساکنان دشت مشهد سه‌هزار و ۵۰۰ سال قبل حضور داشتند. با این حال، ساخت و ساز‌ها در حریم کمرمقبولا، بیم واردشدن آسیب جدی به آن‌ها را افزایش داده است؛ چنان‌که در سال‌های اخیر، گروهی ناآگاه از ارزش این نگاره‌ها، به جانش افتادند و به تخریب بخش‌هایی از آن همت گماشتند!

منبع: خراسان

انتهای پیام/