به گزارش خبرنگار حوزه میراث و گردشگری  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،به نقل از ام اس ان بیش از ۱۰۰۰ سایت در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده اند که حدود ۸۳۰ مورد آن‌ها فرهنگی هستند. تا به امروز معاهدات بین المللی متعددی در راستای تلاش برای حمایت از این نقاط یا مناطق دیدنی امضا شده است  با این حال، براساس آنچه که در وب سایت یونسکو آمده است، بیش از ۵۰ مورد از سایت‌هایی که در فهرست میراث جهانی ثبت شده اند، در معرض خطر نابودی هستند و تا زمانی که تدابیری در زمینه حفاظت بیشتر آن‌ها اعمال نشود، ممکن است، نابود شوند. در این گزارش  ۱۵ سایت فرهنگی در معرض خطر جهان که اطلاعات بیشتری از آن در دست بود را معرفی می کنیم.

لیورپول در انگلستان

شش منطقه از مرکز تاریخی لیورپول و حوضه‌های سرزمینی این شهر بندری نقش مهمی در توسعه یکی از مراکز مهم تجاری جهان در قرن ۱۸ و ۱۹ بازی کرده‌اند.

یونسکو پس از ارائه پیشنهادی برای ساخت مجدد و گسترده انبوه در اطراف حوضه‌های تاریخی لیورپول، این شهر را در سال ۲۰۱۲ در فهرست میراث جهانی در معرض خطر قرار داد.

مرکز تاریخی شاخری سیابز در ازبکستان

قدمت مرکز تاریخی شاخری سیابز  به ۲۰۰۰ سال قبل بر‌می گردد. این مرکز تاریخی در قرن ۱۴ و ۱۵ میلادی به عنوان قطب فرهنگی و سیاسی منطقه کش شناخته می‌شد.

یونسکو، در سال ۲۰۱۶ مرکز تاریخی شاخری سیابز را به دلیل ارائه و طرح پیشنهاد تخریب اماکن و ساختمان‌های تاریخی با هدف توسعه زیرساخت‌های توریستی، به فهرست میراث جهانی در خطر اضافه کرد.

شهر باستانی حلب در سوریه

حلب از هزاره دوم قبل از میلاد در چهارراه مسیر‌های مختلف تجاری قرار گرفت. این شهر شاهد ظهور و سقوط تعداد انگشت شماری از امپراطوری‌ها و تمدن‌ها از جمله هیئتی‌ها، آشوریان، عرب‌ها، مغول‌ها و عثمانی‌ها بوده است.

یونسکو حلب و شش شهر دیگر سوریه را پس از تشدید درگیری مسلحانه این کشور در سال ۲۰۱۳ در فهرست میراث جهانی در خطر قرار داد.

بنا‌های تاریخی قرون وسطایی در کوزوو

چهار ساختمان اصلی سایت بنا‌های تاریخی قرون وسطایی در کوزوو منعکس کننده ارتفاع فرهنگ کلیسایی بیزانس-رومانیایی است.

یونسکو بنا‌های تاریخی قرون وسطایی کوزوو را در سال ۲۰۰۶ به دلیل افزایش بی ثباتی سیاسی منطقه، به لیست میراث جهانی در خطر اضافه کرد و این امر مدیریت و حفاظت سایت را دشوار کرد.

منطقه باستان شناسی چان چان در پرو

شهر چان چان پایتخت پادشاهی چیمور بوده است. این شهر که یک شهر بزرگ خشتی است، در قرن پانزدهم به اوج شهرت خود رسید و به بزرگترین شهر پیشاکلمبی آمریکای جنوبی تبدیل شد.

شهر چان چان در سال ۱۹۸۶ به ثبت جهانی رسید و در همان سال در لیست میراث جهانی در خطر قرار گرفت. چان چان از شیوه‌های غیرقانونی کشاورزی، مسائل قانونی مالکیت زمین و جابجایی و همچنین توسعه نیافتگی شهری و زیرساخت‌ها تهدید می‌شود.

سایت باستان شناسی سیرن در لیبی

سیرن که توسط یونانیان جزیره ترا (سنتورینی امروزی) تأسیس شد، یک شهر مهم جهان هلنی بود. طبق آنچه که در دائرة‌المعارف تاریخ باستان آمده است شهر سیرن در یک دوره تاریخی توسط رومی‌ها گرفته شد. این شهر زلزله‌های سال‌های ۲۶۲ و ۳۶۵ قبل از میلاد را پشت سر گذاشته است.

به نقل از «لیبیایزرور»، یونسکو در سال ۲۰۱۶ و پس از آسیب‌های ناشی از ناآرامی‌ها در کشور لیبی، شهر سیرن و پنج مکان دیگر لیبی را به لیست میراث جهانی در معرض خطر اضافه کرد.

شهر باستان شناسی سامرا در عراق

شهر باستان شناسی سامرا در طول قرن نهم میلادی به عنوان پایتخت قدرتمند سابق اسلامی حاکم استان‌های امپراتوری عباسی بود و گستره حاکمیت آن از تونس تا آسیای مرکزی امتداد داشت.

سامرا در سال ۲۰۰۷ به عنوان میراث فرهنگی معرفی شد و در همان سال به فهرست میراث جهانی در خطر اضافه شد. به گفته مسئولان یونسکو، تهدیدات اصلی سایت تاریخی سامرا از نبود مدیریت صحیح توسط مقامات محلی ناشی می‌شود.

آثار هنورستون و سانتا لورا سالت پتر در شیلی

هزاران کارگر در نیمه اول قرن بیستم در پالایشگاه‌های نیترات هنورستون و سانتا لورای شیلی کار می‌کردند. این پالایشگاه‌های نیترات در دهه ۱۹۵۰ به شهر‌های ارواح تبدیل شدند.

یونسکو در سال ۲۰۰۵ هنگامی که زمین لرزه تاراپاکا خسارت قابل توجهی به سایت هنورستون و سانتا لورا سالت پتر زد، این سایت تاریخی را به فهرست میراث جهانی در خطر اضافه کرد.

مرکز تاریخی وین در اتریش

پایتخت اتریش از سکونتگاه‌های اولیه سلتی (یک گروه از قبایل هند و اروپایی جنگ‌جوی چادرنشین در حدود سال ۷۰۰ قبل از میلاد) و رومی بود و به عنوان پایتخت امپراطوری اترو-مجارستان به اوج خود رسید و در آن زمان خود را به عنوان مرکز موسیقی برتر اروپا معرفی کرد.

بنا به گفته گاردین، یونسکو در سال ۲۰۰۷ مرکز تاریخی وین را به لیست میراث جهانی در معرض خطر اضافه کرد و این امر را با توجه به یک پروژه بلند مرتبه پیشنهادی که می‌تواند بر روی این مرکز تاریخی تأثیر منفی بگذارد، انجام داد.

پوتوس در بولیوی

پوتوس به مساحت ۴۰۰۰ متر از سطح دریا با توجه به وجود معادن نقره در این منطقه، به عنوان بزرگترین مجموعه صنعتی جهان در قرن شانزدهم شناخته شد.

یونسکو در سال ۲۰۱۴ به دلیل تخریب بخشی از پوتوس که از ادامه عملیات معدن ناشی شد، این سایت تاریخی را به فهرست میراث جهانی در معرض خطر اضافه کرد.

ابو منا در مصر

شهر مقدس ابو منا به عنوان قطب زیارتی مسیحیان شناخته می‌شود.

یونسکو پس از تلاش‌های کشاورزی در منطقه که منجر به افزایش قابل توجه سطح آب در خاک شد، در سال ۲۰۰۱ این سایت باستان شناسی را به فهرست میراث جهانی در خطر اضافه کرد.

مقبره عسکیا در مالی

به نظر می‌رسد که ساختمان هرمی ۱۷ متری مقبره عسکیا که در سال ۱۴۹۵ میلادی ساخته شده است، محل دفن آسکیا محمد اول، امپراطور پرکار امپراتوری سونگای است.

یونسکو در سال ۲۰۱۲ مقبره عسکیا را در فهرست میراث جهانی در معرض خطر قرار داد. این کار در جریان تلاش برای کاهش تهدیدات ناشی از درگیری مسلحانه در منطقه‌ای که مقبره عسکیا در آن قرار گرفته است، انجام شد.

پورتوبلو ـ سن لورنزو در پاناما

 استحکامات پورتوبلو ـ سن لورنزو در قرن ۱۷ و ۱۸ توسط اسپانیا و برای محافظت از تجارت فراتر از اقیانوس اطلس ساخته شد.

یونسکو در سال ۲۰۱۲ استحکامات پورتوبلو ـ سن لورنزو را به دلیل عوامل محیطی، عدم نگهداری و تحولات شهری به فهرست میراث جهانی در معرض خطر اضافه کرد.

کورو در ونزوئلا

قدمت شهر کورو به سال ۱۵۲۷ میلادی بر می‌گردد، این شهر به دلیل ادغام سنت‌های محلی بی نظیر است.

بنا به گفته اسمیتسونیان یونسکو در سال ۲۰۰۵ به دنبال بارش شدید باران در دو سال متوالی و خسارت ناشی از آن به چندین ساختمان، بندر و شهر کورو را به لیست میراث جهانی در خطر اضافه کرد.

کلیسای جامع نوتردام در فرانسه

این کلیسای جامع نمادین در فرانسه در اثر آتش‌سوزی ویران‌گر تا مرز نابودی پیش رفت. بازسازی آن نیازمند سال‌ها کار مداوم است.

انتهای پیام/