به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، در دنیای امروز همه چیز در حال توسعه و پیشرفت است و این مسئله حتی به شیوه کار انسانها نیز سرایت کرده است. اکنون مدتی است که واژه "استارتآپ" بیش از گذشته در مراکز مختلف شنیده میشود، اما این عبارت به چه معنا است؟ در این گزارش به بررسی استارتآپ ایران و جهان میپردازیم.
بعضی تصور میکنند که استارتآپ یک اتفاق جدید در دنیا است که جوانان به آن علاقهمند هستند و برای همین نباید زیاد به تجربه افرادی که در حال انجام انواع مختلف آن هستند اعتماد کرد. اما باید به شما اطلاعاتی درباره تاریخچه این مسئله بدهیم تا تصورات اشتباه تغییر کند.
انسان از ابتدای شکلگیری تمدنهای خود نیاز چنین مفهومی را در زندگی خود حس کرده بود، زیرا در آن زمان نیز خرید و فروش به شکلهای ابتدایی خودش انجام میشد. اما اگر بخواهیم از اولینباری که کانسپت استارتآپ به طور رسمی در یک پروژه شکل گرفت یاد کنیم، باید به نام شرکت Silicon Valley و استارتآپ IBM اشاره کنیم که مخفف international Business Machines بود. البته این استارتآپ در سالهای بعد توانست به یکی از غولهای دنیای فناوری تبدیل شود.
استارتآپ در لغت به یک کسبوکار جدید گفته میشود. در ابتدا باید برای درک بهتر مطالب یک تعریف کلی از استارتآپ ارائه دهیم. تاکنون تعاریف مختلفی در فضای مجازی درباره این واژه منتشر شده است که همه آنها نمیتواند درست باشد. اگر بخواهیم واژه "استارتآپ" را در یک جمله تعریف کنیم میتوانیم بگوییم:
"به پروژههایی که در آن یک گروه با تلاش و کوشش یک ایده خام را به محصول نهایی و قابل فروش تبدیل میکنند، استارتآپ میگویند. " میتوان گفت در استارتتاپ یک مسیر صفر تا صد وجود دارد که برای طی کردن آن نیاز به انجام کارها به صورت آزمون و خطا است. برای موفقیت در این حوزه نیازی به ایدههای علمی پیچیده نیست، بلکه باید مرحله تولید و فروش به مشتری درست شکل بگیرد.
به طور کلی برای داشتن یک استارتآپ موفق باید چند مرحله را به درستی پیش برد تا به نتیجه درست رسید. در ادامه مراحل این کار را بررسی میکنیم.
ابتدا شما به عنوان شروع کننده یک کسبوکار کوچک باید بتوانید از لحاظ علمی درباره موضوع خود اشراف داشته باشید، در نتیجه تحقیق و بررسی اولین قدم برای شروع یک استارتآپ است. پس از اینکه اطلاعات خود را تکمیل کردید وارد مرحله دوم یعنی "ایجاد طرح توجیهی کسبوکار" میشوید. این طرح میتواند هدایتکننده شما از مرحله راهاندازی تا رشد باشد. همچنین این مرحله برای پیدا کردن سرمایهگذار نیز بسیار مفید است.
برای مرحله بعدی باید بتوانید مسائل مالی را برنامهریزی کنید. شما باید مسائل مالی را بررسی کرده تا بتوانید بهترین اقدامها را انجام دهید. پس از این قسمت شما باید به دنبال ساختار کسبوکار مناسب باشید. باید بین انواع شرکتها (خصوصی، تضامنی و موارد دیگر) یک مدل را انتخاب کنید. همچنین نام تجاری مناسب نیز یکی از مهمترین بخشهایی است که شما به عنوان شروعکننده یک کسبوکار کوچک باید به آن توجه کنید. البته مراحل دیگری نیز برای آغاز یک استارتآپ وجود دارند که علاقهمندان میتوانند برای تکمیل اطلاعات خود آنها را جستوجو کرده و مطالعه کنند.
بر اساس آماری که از کسبوکارهای نوپا منتشر شده، در ایران بیش از ۵۰۰ هزار استارتآپ وجود دارد. البته باید به این مسئله اشاره کرد که همه این کسبوکارها موفق نمیشوند به مرحله نهایی و درآمدزایی کامل برسند، زیرا تقریبا حدود نیمی از آنها کمتر از دو سال باقی میمانند و تنها کمتر از یکسوم آنها میتوانند سال پنجم فعالیت را آغاز کنند.
اکنون استارتآپهای مختلفی در ایران وجود دارند که در بخشهایی مانند ساخت نرمافزار، بازاریابی محتوایی، آموزش مجازی، املاک، برنامهریزی درسی، بازی، پادکست صوتی و موارد دیگر در حال فعالیت هستند. اکنون که فضای کشور بهگونهای شده است که افراد زیادی در حال تلاش برای ایجاد یک استارتآپ موفق هستند و این مسئله هرروز در حال افزایش است، این کسبوکارهای کوچک باید برای رقابت با دیگر شرکتها تلاش بسیاری کنند.
برای شروع هر کسبوکاری چالشهایی وجود دارد، اما کسبوکارهای کوچک با مشکلات بیشتری روبهرو خواهند شد، زیرا رسیدن ایده خام به مرحله اجرایی و فروش کار آسانی نیست و سختیهای خاص خود را دارد. دو چالش کلی برای کسبوکارهای نوپای ایرانی وجود دارد که در ادامه آنها را بررسی میکنیم.
چالشهای محیطی اولین مشکلاتی هستند که سر راه افرادی قرار میگیرند که قصد دارند یک کسبوکار نوپا راهاندازی کنند. در یک جمله ساده میتوان چالشهای محیطی را عوامل غیرقابل کنترلی دانست که بیشتر خارج از محیط استارتآپ قرار دارند و برای رفع آنها نیروی بیشتری نسبت به خود افراد درون کسبوکار نیاز است. میتوان در این بخش مسائل حقوقی را مثال زد که برای رفع آنها به گروه خاصی نیاز است که عموما در هسته اصلی کسبوکارهای کوچک حضور ندارند.
چالش اصلی دوم که تاثیر زیادی در روند کار استارتآپها دارد، مسائل داخلی است. چالشهای داخلی را میتوان آن دسته از مشکلات دانست که توسط اعضای داخلی قابل رفع هستند و نیازی به نیروی خارجی در انجام آنها نیست. از انواع این چالش میتوان به عدم تناسب محصول و بازار، تیم سازی نامناسب و ضعف در کار تیمی اشاره کرد.
اما عوامل دیگری به غیر از دو چالش یادشده وجود دارند که میتوانند پس از مدتی به طور کامل یک استارتآپ را با شکست مواجه کنند. با بررسیهای انجام شده و نظرسنجیهای مختلف چند عامل اصلی برای این مسئله در ایران مشخص شده است.
اولین و مهمترین دلیل شکست استارتآپهای ایرانی سرمایه ناکافی برای شروع است. مطمئنا هیچ کسبوکاری نمیتواند با سرمایه ناکافی به امکانات مورد نیاز خود دسترسی داشته باشد. پس از این فاکتور، دلیل بعدی شکست یک استارتآپ همتیمیهای ضعیف است. یکی از مشکلاتی که کسبوکارهای نوپا در این زمینه دارند این است که دوستهای خود را به افراد لایقتر ارجعیت میدهند. برای داشتن یک کسبوکار موفق باید به دنبال افراد تلاشگر و دارای مهارت کافی باشید. اگر دوست شما چنین قابلیتهایی دارد یا میتواند داشته باشد بسیار خوب است، اما اگر چنین نیست بهتر به دنبال افراد بهتر باشید.
عوامل دیگری نیز وجود دارد که آنها را نام میبریم. از دیگر عوامل شکست یک استارتآپ در ایران میتوان به اطلاعات ناکافی از بازار، مدل کسبوکار اشتباه، محصول بیکیفیت، رقابت شدید و بازاریابی ضعیف اشاره کرد.
در نهایت باید گفت که استارتآپها مانند نهالی هستند که تازه در زمین کاشته شده و نیاز به مراقبتهای بسیاری دارند تا در برابر ناملایمتهای مختلف از بین نروند. کسبوکارهای کوچک ایرانی که با نیروی جوان اداره میشوند از سوی مسئولان مربوطه نیاز به کمک دارند. باید تدبیری اندیشیده شود تا حمایتهای لازم در بخشهای مختلف برای این استارتآپها صورت بگیرد تا درصد شکست بین این شرکتهای نوپا کمتر شود. همین درصد شکست بالا موجب شده است افراد کمتری به سمت شروع کسبوکار خود بروند و بدین ترتیب اکثر ایدههای نو هیچوقت به مرحله اجرایی نرسد.
بیشتر بخوانید
گزارش از مصطفی عسگری
انتهای پیام/
الان هم ورشکست شدم و دارم تو مترو دستفروشی میکنم