به گزارش خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، یک ماهی از تولد بیست سالگی اش می‌گذرد، امّا گویی خیال بزرگ شدن ندارد چرا که هنوز برای کوچک‌ترین و بی اهمیت‌ترین مسئله‌ای بغض می کند و اشک از چشمانش جاری می‌شود و حتی اگر خودش هم نخواهد، امّا این اشک هایش چاره ساز کار‌ها و تصمیم هایش می شود و این طور, حرفش را به کُرسی می‌نشاند.

 

البته اطرافیانش هم بی تقصیر نیستند چرا که هرآن چه بخواهد را به سرعت برایش مهیا می‌کنند و می‌گویند که نمی‌خواهند چیزی به دلِ این دختر بماند.

 

این بخشی از صحبت‌های مادری  است که از حساس بودن بی حد و حصر دخترش می‌گوید که از همان کودکی با این ویژگی شخصیتی او مشکل داشته است و تاکید می‌کند که یکی از اختلاف‌های مهم او و همسرش به خاطر این موضوع است چرا که مخالف فراهم کردن سریع تمام امکانات برای دخترشان و لوس کردن  اوست.

 

در ادامه, همسرش با تایید این صحبت‌ها می‌گوید که دخترشان روحیه بسیار حساسی دارد تا جایی که از کودکی، وقتی با کوچک‌ترین مسئله‌ای روبرو می‌شد سریع اشک می‌ریخت و او هم که طاقت این موضوع را ندارد و دلش نمی‌خواهد چیزی به دل تنها دخترش بماند، برای فراهم کردن تمامی امکانات برای او از هیچ کوششی دریغ نمی‌ورزد.

 

حساس بودن، یکی از ویژگی‌های شخصیتی است که اگر میزان آن در افراد زیاد باشد می‌تواند در زمره ویژگی‌های نامطلوب قرار گیرد و برای فرد و اطرافیانش آسیب‌هایی به همراه داشته باشد.

 

افرادی که دارای ویژگی اخلاقی حساسیت هستند در مقایسه با دیگر افراد, ذهن متفاوت تری دارند که این موضوع ناشی از دلایل بیولوژیکی است چرا که این افراد نه تنها سیستم عصبی نسبتا متفاوتی دارند بلکه تغییرات موجود در سطح مغز آن‌ها کمتر از افرادی است که دارای چنین ویژگی شخصیتی نیستند.

 

سجاد کریمان مجد روانشناس و مشاور خانواده در گفت‌وگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان، در رابطه با حساس بودن برخی از افراد، اظهار کرد: انسان‌های حساس بیشتر از  افراد دیگر در فرایند ارتباطی خود زجر می‌کِشند، زیرا آن‌ها افرادی هستند که حرف هایشان معمولا به بغض و گریه تبدیل می‌شود و یا داد می‌زنند و قهر می‌کنند تا جایی که نمی‌توانند حرف خود را به راحتی بیان کنند.

 

وی بیان کرد: ویژگی شخصیتی حساسیت، دلایل مختلف تربیتی و ژنتیکی دارد و به دلیل این که، افراد حساس و زودرنج در بروز این  رفتار‌های خود، هیچ گونه تقصیری ندارند باید کاملا آن‌ها را درک و سپس با این گونه افراد، در خصوص مسائلی که نسبت به آن حساسیت بیشتری دارند، گفت و گو کرد.

 

این روانشناس تصریح کرد: گاهی اوقات، حساسیت و زودرنجی فرد به نوع تربیت او ارتباط دارد چرا که از کودکی به صورتی تربیت شده که خواسته‌ها و موردعلاقه هایش را بدون هیچ گونه تلاشی و یا حتی با یک لجبازی و داد و بیداد راه انداختن بدست آورده است چرا که هیچ زمانی یاد نگرفته است که زمان باید بگذرد تا بتواند به مقصود خود برسد و همیشه شرایط به گونه‌ای نیست که بلافاصله به نتیجه دلخواه برسد.

 

کریمان مجد گفت: فرد زود رنج و حساس همیشه یاد گرفته است که در زندگی اش می‌تواند با قهر کردن یا اشک ریختن به خواسته خود دست پیدا کند و همین موضوع باعث کاهش میزان تاب آوری او نیز شده است. از اینرو، فردی که در کودکی خود تاب آوری پایینی داشته باشد قطعا در دوره بزرگسالی خود نیز زودرنج و حساس خواهد بود.

 

وی ادامه داد: حساسیت گروه دیگری از افراد ناشی از نوع شخصیت آن هاست. یعنی افرادی که در طرحواره استحقاق، بی ارزشی و یا نقص شرم قرار می‌گیرند احتمال بالا بودن حساسیت آن‌ها در مقایسه با دیگران بیشتر است.

 

این روانشناس با اشاره به حساسیت و زودرنجی ناشی از خودشیفتگی برخی از افراد تاکید کرد: افراد خودشیفته با میزان حساسیت و زودرنجی بالا نه تنها نمی‌توانند نظرات مخالف خود را بشنوند بلکه نمی‌توانند در مقابل چنین نظراتی دوام بیاورند. به همین خاطر، اگر با پاسخ منفی دیگران روبرو شوند و از دیگران نه بشنوند سریع به آن‌ها بر می‌خورد.

کریمان مجد با بیان اینکه حساسیت و زودرنجی برخی از افراد ناشی از افسردگی شان است، بیان کرد: برخی از افراد به دلیل داشتن اختلالات افسردگی، بسیار حساس و زودرنج هستند تا جایی که حتی اگر در اصلاح عامیانه فردی به آن‌ها بگوید که " بالای چشمشان ابروست " ناراحت شده و در برخی از مواقع هم به سرعت به این موضوع واکنش نشان می‌دهند.

 

وی تصریح کرد: حساسیت بالای برخی از افراد به ویژه آن دسته که در جامعه از جایگاه خاصی برخوردار هستند نه تنها باعث بد حالی خودشان بلکه موجب ناراحتی اطرافیانشان هم می‌شود؛ به طوری که این ویژگی شخصیتی آن‌ها نه تنها ارتباط آن‌ها با دیگران را دردناک‌تر می‌کند بلکه باعث فاصله گرفتن دیگران از خودشان هم می‌شود که این موارد نیز به خودی خود به بیشتر شدن حساسیت‌ها و رنجیده خاطر شدن این گونه افراد دامن می‌زند.

 

این روانشناس با اشاره به تنها بودن افراد حساس و زودرنج گفت: آدم‌های حساس، اغلب تنها هستند چرا که دیگران به دلیل رفتار‌های همراه با قهر یا گریه شان از آن‌ها فاصله می‌گیرند که این می‌تواند آسیب‌های جدی به همراه داشته باشد.

 

کریمان مجد ادامه داد: برای این که بتوان فارغ از دلایل حساسیت افراد حساس و زودرنج، ارتباط صحیحی با آن‌ها داشت, در مرحله اول باید آن‌ها را به خوبی درک کرد و نباید دو خصیصه حساسیت و زودرنجی آن‌ها را به طور مداوم جلوی چشمشان آورد چرا که این کار باعث تقویت بیشتر این ویژگی‌ها می‌شود.

 

وی افزود: اگرچه همدلی کردن با این افراد می‌تواند بسیار کمک کننده باشد امّا  اگر این حساسیت و زودرنجی آن ها بسیار زیاد باشد, مراجعه کردن به روانشناس و روان درمانی  می تواند بسیار موثر است چرا که این افراد با سپری کردن فرایند درمان می توانند تا حد زیادی بهبود یابند.

---