قالیباف در پاسخ به تذکر رسایی:
انتصاب ظریف خلاف قانون است/ گزارش کمیسیون امنیت ملی به هیئت‌رئیسه نرسیده است
باشگاه خبرنگاران جوان گزارش می‌دهد؛
اصلاح طلبان از هم طلاق می‌گیرند؟
کناره گیری احزاب اصلاح‌طلب ماجرای است که هنوز ادامه دارد و این بار نوبت کارگزاران رسیده است.
به گزارش خبرنگار احزاب و تشکل‌های گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، اصلاح طلبی؛ جریانی که در ادوار مختلف تاریخ چهل و چند ساله انقلاب اسلامی توانسته است، سه رئیس جمهور را به مدت ۲۴ سال بر روی کار بیاورد اما به گمان برخی کارشناسان این روز‌ها جز تکه‌هایی پراکنده چیزی از آن باقی نمانده است.
یک روز شورای‌عالی سیاستگذاری، یک روز اتحاد ملت، یک روز اراده ملت و حالا کارگزاران سازندگی؛ درگیری‌هایی که در بخش‌های مختلف بدنه این جریان وجود دارد، این روز‌ها بیش از هر خبر دیگری جزء اخبار پربازدید رسانه‌ها به شمار می‌روند.
حمایت از برخی نامزدهای انتخاباتی و نتیجه بخش نبودن این حمایت ها مساله ای است که اصلاحات را با چالش روبرو کرده است. موضوعی که روزی مانند بمب در میان اصلاح طلبان صدا کرد، هر روز خساراتی را به اصلاح طلبان تحمیل می‌کند؛ این اتفاقات حالا کارگزاران سازندگی را درگیر کرده است.
موضوعی که سید افضل موسوی عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی در صحبت‌های خود به آن اشاره کرده و گفته که ممکن است در این دوره گروه جدیدی تشکیل شود و آرزوی مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی که اعتدالیون دو طرف جمع شوند و رئیس جمهور آینده را معرفی کنند.
با وجود اینکه این اظهارات تنها یک احتمال وجود دارد و به نظر می‌رسد جریانی که گروه‌ها در آن یا خیلی تند یا خیلی کند حرکت می‌کنند، در زیر مجموعه جدید خود بعد از جدایی تندرو‌ها شاهد مشی اعتدالی خواهند بود و شیوه‌ای متفاوت از گذشته در پیش خواهند گرفت تا شاید بتوانند محتاط تر از گذشته خود را به انتخابات ۱۴۰۰ برسانند.
بیشتر بخوانید:
این اولین جدایی اصلاح طلبان از خواستگاه خود نیست؛ پیش‌تر هم استعفای موسوی لاری و محمدرضا عارف از شورای‌عالی سیاستگذاری این جناح سیاسی پروژه پرونده این شورا برای همیشه مختومه کرد.
ابتدای اردیبهشت ماه همین امسال بود که حجت‌الاسلام و المسلمین عبدالواحد موسوی لاری نائب رئیس شورای عالی اصلاح طلبان که سمت نایب رئیسی محمدرضا عارف در شورای عالی اصلاح‌طلبان را بر عهده داشت، طی نامه‌ای استعفا کرد. او در بخشی از استعفانامه خود اظهار امیدواری کرده که با رفتن وی شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان دست به اصلاح ساختاری خود بزند و نقش احزاب پر رنگ‌تر شود. و پس از آن در تیرماه خبر استعفای عارف از شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان منتشر شد.
اما داستان استعفای اصلاح طلبان به این مرحله ختم نشد و استعفای دسته جمعی ۳۲ نفر از اعضای حزب اتحاد ملت در ماه‌های اخیر به دلیل مشکلات تشکیلاتی از دیگر تحرکات جدایی طلبانه در بین این طیف سیاسی بود.
این جناح سیاسی که برای جبران شکست شورای‌عالی به سمت شورای هماهنگی فرار کرده بود در آنجا هم به بن بست خورد و پس از انتخاب احمد حکیمی پور به عنوان رئیس دوره‌ای این شورا، با خروج حزب اراده ملت و کنار کشیدن این حزب به دبیرکلی حکیمی پور، یک استعفا و زوال دیگر را به خود دید و محمد خون چمن، دبیرکل حزب جوانان ایران اسلامی را به عنوان رئیس دوره‌ای این شورا انتخاب کرد، ولی با وجود گذشت چند هفته از این انتخاب هنوز کنش خاصی از این شورا دیده نشده است.
با وجود این اتفاقات، جریان اصلاحات در فاصله چند ماه مانده به انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ دوران خوبی را سپری نمی‌کند و هر روز شاخه‌ای جدید از بدنه این جریان جدا می‌شود؛ تندرو‌هایی که در خود دچار انشقاق شدند و سنتی‌هایی که به دنبال جدایی از این جریان هستند، این روز‌ها این جناح بزرگ کشور را به قسمت‌های کوچک‌تر تقسیم کرده است که هر کدام مسیر جدایی در پیش گرفتند.
حال باید ببنیم که آیا تصمیمات و تحرکات احزاب این جناح سرانجام به طلاق اصلاح طلبان منجر خواهد شد، یا بر درخت اصلاحات شاخه‌های جدیدتری رشد خواهد کرد؟
انتهای پیام/
من میخام راحتی نسبی داشته باشم طوری نشه که پول نیم کیلو گوشت را نداشته باشم و براثرنخوردن بیماربشم وقرض کنم دارو بجای گوشت بخرم
به ما چه
هر بدبختی کشیدیم از دست این اصلاح طلبا بوده
تجربه نشان داده که تشکل اصلاح طلبان در سپهر بازیهای سیاسی و رقابت های تشکلی خصوصا در برهه های انتخاباتی از پختگی تشکیلاتی برخوردار نبوده و بیشتر رقابت منفی را تجربه کرده و هیچ بهایی برای اثر هم افزایی قائل نبوده و فاقد بانک اطلاعاتی هوشمند از افراد فعال و استفاده بهینه از ظرفیت های سخت و نرم افزاری بوده است . مساله ای که خصوصا نقطه بحران برای آن در انتخابات 88 شد و به دلیل عدم راهبرد نظام مند و شناخت کافی از وضعیت توپوگرافیک آرای مردمی ره به خطا رفتند و با نوعی خود شیفتگی حامیان خود را نیز منحرف و در گذر زمان بی انگیزه نمودند. گرچه در کلیت مشکل اساسی عدم تحزب و دارا بودن احزاب شناسنامه دار با شاکله فعالیت حرفه ای به معنای اتم کلمه در کشور است . نقصی که در جناح به اصطلاح اصول گرا نیز می بینیم گرچه از سابقه بیشتری در بازی های سیاسی در کشور برحوردارند .ایشان هم شائبه جناح بازی و برخوردهای سیاسی به دور از تعقل حرفه ای را درکارنامه خود دارند که در برهه هایی سبب شکست آن ها شده . به گونه ای شده که درصد قابل توجهی ازمردم دیگر به هر دو جریان بی تفاوت شده اند و این ناشی از عملکرد های قابل نقد جدی ایشان است .