به گزارش گروه بینالملل باشگاه خبرنگاران جوان، عبدالباری عطوان، سردبیر روزنامه اینترنتی رأی الیوم، در مطلبی نوشت: توافقنامه عادی سازی روابط امارات با اسرائیل که زیر نظر آمریکا به آن دست آمد، اوج خیانت است و مانند همه توافقنامهها و پیمانهای قبل از این توافقنامه است که مصر و اردن و سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) به آن اقدام کردند و چنین توصیف و تعریفی نیز درباره هرگونه توافقنامه مشابهی که در آینده امضا شود و دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، و دامادش یعنی جرد کوشنر، وعده آن را به ما داده اند مصداق خواهد داشت.
در ادامه این مطلب آمده است: این دردناک است که برخیها برای این توافقنامه هورا میکشند و برای توجیهش تلاش میکنند و میگویند «تاریخی» است و نماینده عصر جدیدی برای جهان است. آیا فروش فلسطین در اجرای معامله قرن و کوتاه آمدن از قدس و مسجدالاقصی و خروج از همه اصول عربی و اسلامی روز تاریخی است؟ آیا اینکه اعراب سنّی به بهانه مقابله با ایران، اسرائیل را تاج سر خود کنند یک دوره جدید و گامی اساسی به سوی صلح عادلانه است؟ از کدام صلح عادلانه سخن میگویند آن هم در توافقنامهای که از قدس یا کشور فلسطین یا حتی از ابتکار عربی با وجود بدی این ابتکار نامی برده نشده است. از شما خواهش میکنیم اگر نمیخواهید به احساسات ما احترام بگذارید، دستکم به عقلهای ما احترام بگذارید.
بله این توافقنامه یعنی توافقنامه بین امارات و اسرائیل، به صلح دائمی درباره مسئله فلسطین یعنی سازش نهایی بر سر آن منجر خواهد شد و شاید نتانیاهو رساترین تعبیر را در این خصوص به کار برد و گفت آنان با ما روابطشان را عادی سازی میکنند، زیرا ما قویتر و آنها ضعیف هستند و بر اساس فرمول صلح در برابر صلح چنین کاری کردهاند، اما نتانیاهو در اینجا از اعرابی سخن میگوید که روابطشان را عادیسازی میکنند نه درباره اعراب دیگری که اهل مقاومت هستند و باعث شدهاند او پس از بارش موشکها از نوار غزه بر سرش و بر سر شهرکنشینان در شهر اسدود و هنگام سخنرانی انتخاباتیاش در جمع هوادارانش مانند موش برای نجات زندگیاش فرار کند.
برخی از ما به واشنگتن و ترامپ به صورت نقدی یا در قالب قراردادهای تسلیحاتی در مقابل حمایت، جزیه پرداخت میکنیم و الان نیز برخی از ما به خصوص در کشورهای عرب خلیج (فارس) به دولت اشغالگر نیز به خاطر ترس و هراس و در تلاش برای دستیابی به همان مقصود یعنی حمایت در برابر یک خطر ادعایی جزیه پرداخت خواهیم کرد.
بیشتر بخوانید
میدانیم که هر دو فرد بحران زده یعنی ترامپ و نتانیاهو و لو به صورت موقتی، پیروز این توافقنامه هستند، اما برای دولت امارات که کشور ثروتمند نفتی و امضاکننده پیمانهای دفاعی مشترک با فرانسه و آمریکا و انگلیس است و این سه کشور در خاک امارات دارای تعدادی پایگاههای نظامی هستند و وزیر خارجهاش نیز یک هفته پیش با همتای ایرانیاش دیداری دوستانه و در چارچوب بهبود شتابان در روابط بین ابوظبی و تهران داشت؛ امضای چنین توافقنامهای چه دستاوردهایی دارد؟
کشورها پس از جنگ یا تنش با دشمنان، توافقنامههای صلح امضا میکنند آیا کشور امارات در حال جنگ با اسرائیل است و آیا درگیر جنگهایی با اسرائیل بوده است که ما نمیدانیم؟ ای کاش حال و روز کشورهایی که با اسرائیل توافقنامه صلح امضا کردند و منظورمان نیز مشخصاً مصر و اردن و سازمان آزادیبخش فلسطین است، در اوج بود و فواید اقتصادی و نظامی و فناوری از طریق این خیانت کسب میکردند، اما اوضاع این مثلث در نهایت بدی است و پاداش اسرائیل به مصر آن بوده که از سد النهضه به نفع اتیوپی حمایت نظامی کرد! و برای ملحق کردن دشت اردن به اسرائیل آماده میشود و آبهای اردن و زمینهای کشاورزی این کشور را سرقت میکند تا بر حسن همجواری با امان تأکید کند! و اما تشکیلات خودگردان فلسطین که نماینده تبلیغ عادیسازی روابط است و با تل آویو هماهنگیهای امنیتی دارد، کافر هم بر حال و روزش گریه میکند.
عطوان در ادامه به کنایه نوشت: از دکتر انور قرقاش، وزیر مشاور در امور خارجه امارات، که به ما اطمینان داد سفارت امارات در قدس اشغالی دایر نخواهد شد بلکه در تلآویو یا در ابودیس دایر خواهد شد قدردانی میکنیم، این یک موضع ملیگرایانه برای او محسوب میشود. الان درباره عللی که باعث توطئهها برای نابودی عراق و لیبی و یمن و سوریه و گرسنه نگه داشتن ملت فلسطین و خوب جلوه دادن خیانت سازمان آزادیبخش فلسطین و مسموم کردن رهبر بنیانگذار آن شد و خواست با شعلهور کردن مقاومت از اشتباه اسلو توبه کند، اطمینان پیدا کردیم.
از شکست لبنان در سال ۱۹۸۲ میلادی، مقاومت اسلامی شکل گرفت و از شکست ژوئیه سال ۱۹۷۶ میلادی نیز مقاومت فلسطین به وجود آمد و از قلب توطئه کمپ دیوید دوم برای به زانو در آوردن رهبری فلسطین نیز انتفاضه مسلحانه دوم در فلسطین اشغالی برخاست.
عطوان در پایان نوشت: این امت دارای رویش است و عقیده محکمی دارد و بخشنده است و پیروزیهای زیادی کسب کرد و وارث تمدنی است که بزرگترین تمدن در همه زمینه هاست و شاید دچار سستی و رخوت شود و تحت تأثیر برخی حرکتها قرار بگیرد, اما حتما به پا خواهد خواست و قیام خواهد کرد.
انتهای پیام/