به گزارش خبرنگار حوزه شهری گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان،ساعات صرف ناهار در یکی از روز‌های گرم تابستان، به یکی از خیابان‌های پرتردد شهر رفتم، حرارت خودرو‌ها و استفاده از ماسک این گرما را بیشتر کرده و تقریبا غیر قابل تحمل بود. در همین حین خودرویی توجهم را به خود جلب کرد، روی خودرو چند نوشابه کوچک و بزرگ چیده و اطراف آن چند نفر ایستاده بودند.
نزدیک که شدم فردی را دیدم که در خودرو خود غذا و کلمن‌های بزرگ چیده است و درحال فروش غذاست. کنجکاو شدم تا ببینم در این وضعیت قرمز کرونایی پایتخت، این افراد نحوه کارشان چطور است و اینکه با وجود کرونا از این افراد خرید می‌کنند یا نه.
جلال، فروشنده غذا‌ها حسابی سرش شلوغ بود. در لابه لای کار فروش غذا با او شروع به گفتگو کردم. دو سه سالی است که کارش فروش غذا در خودرو است و در خانه فضایی را آماده کرده تا غذا بپزد و در این جای همیشگی آن‌ها را به فروش برساند.
ساعت ۱۱ تا ۳ بعد از ظهر زمان فعالیت جلال در این پاتوق همیشگی است و به قول خودش همیشه غذاهایش کم می‌آید و هیچوقت غذایی اضافه نمی‌ماند، البته کرونا بر کار او هم تاثیر گذاشته بود و به گفته جلال اوایل شروع کرونا به دلیل کم شدن مشتری‌ها فروش غذا را متوقف کرده، ولی چند ماه است که دوباره کارش رونق گرفته، ظاهر قضیه هم این را نشان می‌داد، چون از این طرف و آن طرف خیابان افرادی برای خرید غذا می‌آمدند. خورشت قورمه سبزی و قیمه ۱۲ هزار تومان و کباب و جوجه ۱۵ و ۱۶ هزار تومان بود.
به سراغ یکی از کسانی رفتم که از این غذا‌های ماشینی خریده بود و گوشه‌ای از خیابان در حال سرو بود. به خاطر اینکه راننده تاکسی بود و خط تاکسی همان نزدیکی، بیشتر مواقع ناهار را از این ماشین می‌خرید. از کیفیت غذا‌های جلال راضی بود، میگفت با این مبلغ غذایی مثل این را نمی‌تواند پیدا کند، درست است که از برنج هندی استفاده می‌کنند، اما طعمش خوب است. از او درباره‌ی کرونا پرسیدم و اینکه به نظرش این سبک خرید و مصرف در گوشه‌ی خیابان درست است یا نه؟ به نظر این مشتری فرقی بین این غذا‌ها و غذا‌های رستوران نیست، چون هر دو آن‌ها به دور از چشم مشتری طبخ می‌شود و در هر دو حالت امکان انتقال کرونا وجود دارد. اما از غذا خوردن در خیابان می‌ترسید میگفت در خیابان کرونا بیشتر است، ولی چاره‌ی دیگری ندارم من کارم با تاکسی است و مجبورم که صبح تا شب در خیابان‌ها باشم.
در همان لحظه فردی به جلال مراجعه کرد و حدود ۲۰ غذا با انواع مختلف را خرید. او در یک شرکت در همان نزدیکی کار می‌کرد و میگفت حدود یکسال است که با همکارانش مشتری این غذا‌ها هستند. با خنده میگفت آنقدر در شرکت ما ازدحام وجود دارد که اگر کرونا بگیریم بیشتر به خاطر ازدحام جمعیت آنجاست.
به یک فروشنده دیگر مراجعه کردم، علی سه سال است که در آن منطقه ناهار می‌فروشد، یک رستوران دارند و کار خانوادگیشان به غیر از رستوران داری فروش غذای گرم در چند نقطه تهران و با استفاده از خودرو است. از علی میزان درآمدش را پرسیدم گفت:درآمد خوبی داریم، ولی الان کرونا بر تعداد مشتری‌ها تاثیر گذاشته و افراد کمتری نسبت به قبل از ما غذا می‌خرند.
در همان لحظه یکی از خودرو‌های سد معبر شهرداری از راه رسید. دو پرس جوجه کباب خرید که ظاهرا مبلغ کمتری هم از آن‌ها دریافت کرد و از رابطه‌ی خوبشان گفت که به راحتی فعالیتشان را انجام می‌دهند و با آن‌ها برخوردی صورت نمی‌گیرد.
در بررسی که از این منطقه داشتم چند موضوع را متوجه شدم، اولین موضوع این است که متاسفانه برخی از مردم به آن حدی که لازم است ویروس کرونا را جدی نمی‌گیرند و با سهل انگاری از این موضوع جان خود و دیگران را به خطر می‌اندازند. موضوع دیگر این است که این خودرو‌ها مالیات یا عوارضی و یا اجاره مغازه نمی‌دهند و همین باعث فروش با قیمت پایین‌تر است و موجب خرید این غذا‌ها توسط قشر ضعیف جامعه است که برای سلامت این قشر نظارتی از سوی فرد یا نهادی برای رعایت مسایل بهداشتی انجام نمی‌شود. همچنین موضوع دیگری مثل رفتار دوگانه ماموران سد معبر با دست فروشان نیز قابل توجه است که باید به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گیرد.
بیشتر بخوانید
بودجه میلیاردی برای تهیه غذای گرم
غذاي ويژه زلزله‌زدگان توسط زنان محلي طبخ شد
انتهای پیام/
