چرا پرسپولیس بعد از قطعی‌شدن پوکر افت کرده است؟
این بحث این روز‌ها مطرح است که چرا بعد از قهرمانی سرخ‌ها حتی رنگ یک برد را هم ندیدند و طوری در زمین بازی ظاهر می‌شوند که گویی زور بردن ندارند .
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، تیم پرسپولیس را از زمان حضور یحیی گل‌محمدی باید به دو بخش تبدیل کرد که یکی از آن بخش‌ها را می‌توان به طلایی‌ترین روز‌های سرخپوشان شبیه دانست و بخش دیگر را باید ضعیف‌ترین پرسپولیسی دانست که در طول این سال‌ها دیده‌ایم و حالا چگونه ممکن است یک تیم تا این اندازه فراز و فرودش به هم نزدیک باشد، موضوعی است که به‌شدت عجیب به‌نظر می‌آید. اینکه سرخ‌ها بی‌انگیزه هستند و دلیلی ندارد که بعد از مسجل‌شدن قهرمانی‌شان، برای بردن تیم‌های پایین‌جدولی به آب‌وآتش بزنند نمی‌تواند توجیه قابل‌قبولی باشد و درواقع این وظیفه سرمربی یک تیم است که در این لحظات با ترفند‌های مختلف روحیه جنگندگی را به بازیکنانش تزریق کند و تیمش را طوری به میدان بفرستد که در روز‌های حساس لیگ برتر برای پایین‌جدولی‌ها، طوری بازی نکنند که در حق برخی تیم‌ها ظلم شده باشد.
برای این موضوع مثال‌های متعددی وجود دارد و خیلی راحت با مرور بازی‌های چند هفته اخیر سرخ‌ها در لیگ برتر می‌توان به آن رسید. به‌طور مثال اگر پرسپولیس در روز جشن قهرمانی در ورزشگاه آزادی مقابل ذوب‌آهن نتیجه را واگذار نمی‌کرد، حالا این تیم ۲۷ امتیازی بود و یکی از کاندیدا‌های اصلی سقوط به لیگ یک در هفته پایانی لیگ برتر به حساب می‌آمد یا گل‌گهر با یک امتیازی که از تیم یحیی گرفت توانست ماندنش در لیگ برتر را قطعیت ببخشد.
چرا تیم یحیی نتیجه نمی‌گیرد؟
این بحث این روز‌ها مطرح است که چرا بعد از قهرمانی سرخ‌ها حتی رنگ یک برد را هم ندیدند و طوری در زمین بازی ظاهر می‌شوند که گویی زور بردن ندارند و درمقابل تیم‌های پایین‌جدولی که فاصله فنی بسیار زیادی با تیم قهرمان ۴ سال اخیر لیگ برتر دارند هم دست و پایشان بسته است. خیلی‌ها بر این باورند که سرخ‌ها فاکتور انگیزه را از دست داده‌اند و حالا این تیم برای پیروزی در میدان‌های پیش‌رو دل و دماغ بردن ندارد و بیشتر برای گذران بازی‌ها به میدان می‌رود. اما آیا تنها دلیل نتیجه نگرفتن‌های اخیر پرسپولیسی‌ها نداشتن انگیزه است؟ یعنی حتی جشن قهرمانی در ورزشگاه آزادی و نیاز به یک پیروزی برای دلچسب‌کردن این مراسم نمی‌توانست انگیزه لازم برای شاگردان یحیی گل‌محمدی باشد تا مقابل ذوب‌آهن برنده از میدان خارج شوند؟
کرمانی‌مقدم: شاگردان یحیی فوتبال‌زده شده‌اند
در این بین کارشناسان فوتبال کشور نظرات گوناگونی درخصوص دلایل افت پرسپولیس دارند. مرتضی کرمانی‌مقدم در این خصوص به «فرهیختگان» گفت: «اگر درخصوص فاکتور‌های مختلف بخواهیم صحبت کنیم درواقع اولین بحث انگیزه است. آن‌ها روز‌های اول بعد از تعطیلات کرونایی با انرژی به مسابقات آمدند و بعد از اینکه قهرمانی‌شان مسجل شد دیگر فوتبال‌زده شدند و انگیزه‌شان برای ادامه لیگ از دست رفت.».
اما آیا قرعه دربی در نیمه‌نهایی جام‌حذفی نباید انگیزه‌های تیم قهرمان را زنده می‌کرد؟ کرمانی‌مقدم در این خصوص گفت: «شرایط دربی با تمام بازی‌ها متفاوت است و ربطی به قدرت و ضعف تیم‌ها ندارد و این جمله تکراری که برای بردن دربی حتما نباید تیم برتر باشی را هم حتما شنیده‌اید. شما شک نکنید در دربی پرسپولیس متفاوتی را می‌بینید.»
ابراهیمی: کیفیت بدنی و فنی پرسپولیس افت کرده
ناصر ابراهیمی که استخوان‌خردکرده فوتبال کشور است و در پرسپولیس سابقه قهرمانی در دوره اول لیگ برتر را دارد هم حرف‌های شنیدنی در این خصوص دارد. او می‌گوید: «یکی از ۳ فاکتور مهم که در افت پرسپولیس دخیل است همین انگیزه است. وقتی یک تیم از تیم‌های تعقیب‌کننده‌اش ۱۵-۱۰ امتیاز پیش است شرایط بسیار خطرناکی برای کادرفنی آن تیم به وجود می‌آید. حتی این خطر زمانی که پرسپولیس با اختلاف ۱۰ امتیازی در فاصله ۱۰ هفته مانده به پایان لیگ برتر در صدر جدول قرار داشت هم حس می‌شد. اما در آن زمان یحیی توانسته بود انگیزه را به شاگردانش تزریق کند.»
ابراهیمی علاوه‌بر انگیزه اعتقاد دارد تیم یحیی از نظر فنی و بدنی هم دچار افت شده است: «تیم یحیی از لحاظ فنی و تاکتیکی دچار افت شده است. این تیم در دفاع مثل قبل عمل نمی‌کند و بازیکنان مهاجم و هافبک‌ها برنمی‌گردند و مثل قبل دفاع را از حمله شروع نمی‌کنند. آن‌ها در این ۳ بازی آخر خیلی بد بودند و وقتی در دقیقه ۹۲ از نساجی پیش می‌افتند در ۳-۲ دقیقه دروازه‌شان را بازشده می‌بینند و دلیل اصلی‌اش همین عدم تمرکز روی کار دفاعی است. فکر می‌کنم بازیکنان و شاید حتی کادرفنی بعد از قهرمانی خودشان را رها کرده‌اند و شرایط بدنی‌شان رو به افت است. بازی‌هایی که من دیده‌ام نشان می‌دهد تیم یحیی از لحاظ بدنی دچار افت شده است و درواقع ۹۰ دقیقه‌ای نیست!»
ابراهیمی درخصوص شرایط این تیم در دربی گفت: «وقتی تیمی با اختلاف ۱۴ امتیاز قهرمان لیگ برتر می‌شود باید ثابت کند که شایسته این نتیجه بوده و حالا اگر فردا در دربی ببازد حرف‌وحدیث‌ها شروع می‌شود که این باخت فرمایشی بوده است. به‌نظر من یحیی این روز‌ها باید بیاید و مشکلات تیمش را شفاف بگوید و مقصر این افت را معرفی کند تا در یک دعوای درون‌خانواده آن را حل و فصل کنیم.»
پشت‌کردن به اعتقادات به خاطر رکورد!
یحیی گل‌محمدی را تا پیش از حضور دوباره‌اش در پرسپولیس به‌عنوان مربی‌ای می‌شناختیم که بسیار زیاد به جوانان اعتقاد داشت و حتی برای این اعتقادش چشمانش را روی موشک هامبورگ بست و آنقدر پای این اعتقادش ایستاد که مهدوی‌کیا با چشمانی اشک‌بار چهارگوشه زمین را بوسید و از فوتبال خداحافظی کرد، اما حالا همین مربی با اینکه قهرمانی تیمش در لیگ برتر مسجل شده حاضر نیست در بازی‌های بی‌اهمیت برای پرسپولیس و درست در زمانی که شاگردانش بی‌انگیزه شده‌اند دست به ترکیب تیمش بزند و با میدان دادن به بازیکنان جوان، هم آن‌ها را برای فصل جدید آب‌دیده‌تر کند و هم زنگ‌خطر را برای ستاره‌های اسم‌ورسم‌دار تیمش به‌صدا دربیاورد.
چه اتفاقی افتاد که یحیی تا این حد تغییر عقیده داد و اعتقاداتش را زیر پا گذاشت؟ آیا شکست برخی رکورد‌های لیگ برتر و پروفسور باعث شد گل‌محمدی طمع کند و چشمش را روی جوانان سرخ ببندد؟ کرمانی‌مقدم در این خصوص به «فرهیختگان» گفت: «من هم معتقدم شاید حضور جوانان می‌توانست شرایط را برای پرسپولیس تغییر دهد و انگیزه را به این تیم تزریق کند. شاید یحیی به‌دنبال کسب رکورد‌ها بود و برایش اهمیت داشت که نامش در این رکورد‌ها ثبت شود، اما این تجربه به او ثابت کرد به‌دنبال هرچه بروی بیشتر از تو دور می‌شود. البته شاید یحیی درنظر داشته که در بازی‌های گذشته از رقیب‌شان ۲ گل جلو بیفتند و بعد جوانان را به میدان بفرستد که با توجه به نتایج کسب‌شده هیچ زمانی این اتفاق رخ نداد تا بازی به بازیکنان جوان برسد.»
یحیی باید دنبال علیپور‌های جدید بگردد
ناصر ابراهیمی نیز در این خصوص نظرات مشابهی دارد. او با تایید صحبت‌های کرمانی‌مقدم اضافه کرد: «من فکر می‌کنم علاوه‌بر نفرات ذخیره می‌شد که حتی از بازیکنان امید استفاده شود تا شاید از بین آن‌ها بازیکن مستعد و پدیده‌ای پیدا می‌شد. همین علی علیپور اگر در زمان اوج طارمی در پرسپولیس میدان نمی‌دید، بعد از رفتن مهدی از پرسپولیس نمی‌توانست آقای‌گل تیم شود.»
رادو رقیب می‌خواهد
رادوشوویچ در زمانی که بیرانوند هنوز پرسپولیس را ترک نکرده بود و به‌عنوان یک رقیب درکنارش حضور داشت آنقدر خوب تمرین می‌کرد و در زمان حضورش در زمین بازی آنقدر مقتدرانه از دروازه تیمش حراست می‌کرد که خیال هواداران این تیم را از بابت ترانسفر بیرانوند به فوتبال بلژیک راحت کرده بود و حتی برخی پا را فراتر گذاشته و بر این باور بودند که رادو گلر آماده‌تری نسبت به بیرو است، اما با رفتن بیرانوند به آنتورپ رفته‌رفته کلین‌شیت‌های او هم رنگ باخت و حالا کار به‌جایی رسیده که بعضا پرسپولیس روی اشتباهات فردی این دروازه‌بان دروازه‌اش را بازشده می‌بیند و این موضوع هم به یکی از ضعف‌های تیم یحیی اضافه شده است. برخی از ابتدا به این دروازه‌بان اعتقادی نداشتند و بر این باور بودند که او نمی‌تواند وظیفه حراست از دروازه تیمی مثل پرسپولیس را برعهده بگیرد و برخی دیگر هم بر این باور بودند که درخشش رادوشوویچ به‌دلیل داشتن رقیبی قدرتمند و جدی مثل علیرضا بیرانوند است که پیراهن یک تیم‌ملی را بر تن دارد. هرچه بود این روز‌ها سرخ‌ها رابطه چندان خوبی با واژه کلین‌شیت ندارند و در هر بازی حداقل یک‌بار دروازه را بازشده دیده‌اند. کرمانی‌مقدم در این خصوص به «فرهیختگان» گفت: «به‌نظر من پرسپولیس باید یک دروازه‌بان در سطح گلر یک به تیم اضافه کند تا بازهم رقابت برای حضور درون دروازه بین آن‌ها شکل بگیرد. اگر کادرفنی بخواهد رادوشوویچ را فیکس بداند و به‌دنبال دروازه‌بان دوم بگردد، قطعا این ضعف در فصل آتی هم وجود خواهد داشت. در فوتبال در هر پستی یک بازیکن رقیب جدی نداشته باشد افت می‌کند و رادو هم از این قاعده مستثنی نیست.»
ناصر ابراهی، اما نظر دیگری در این خصوص دارد. او می‌گوید: «به‌نظر من رادوشوویچ دروازه‌بانی نیست که بخواهد گلر یک باشد و بیشتر به درد نیمکت می‌خورد. نمیگویم که کلین‌شیت‌ها و واکنش‌های او در بازی‌های این فصل اتفاقی بوده است، اما سیستم دفاعی تیم در موفقیت‌هایش بی‌تاثیر نبود و باید برخی از موفقیت‌هایش را به‌پای مدافعان تیم نوشت.»
افت بدنی یا تحلیل رفتن سنوسالدارها؟!
پرسپولیسی‌ها در گذشته‌ای نه‌چندان دور خیال‌شان از بابت حضور سیدجلال در نقطه پایانی تیم‌شان راحت بود و او را وزنه‌ای می‌دانستند که هر مربی‌ای می‌تواند روی نام او تکیه کند و با خیال راحت رهبری زمین و سازماندهی دفاعی تیمش را به او بسپارد. اما حالا چه اتفاقی افتاده که او نمی‌تواند نقش سوپرمن تیمش را بازی کند. آیا او هم با افت انگیزه مواجه است یا اینکه سن‌وسال او برای اداره زمین تیمی مثل پرسپولیس زیاد است؟
کرمانی‌مقدم در این خصوص موضع نرمی دارد و معتقد است سیدجلال تا چند سال دیگر هم می‌تواند برای پرسپولیس به میدان برود و این تیم را در زمین اداره کند: «سیدجلال هنوز هم یک رهبر مقتدر درون زمین است که می‌تواند تا چند سال آینده هم به کار پرسپولیس بیاید. این را هم بگویم که تاثیر استرس‌های ویروس کرونا را هم نباید روی بازیکنان نادیده بگیریم.»
ناصر ابراهیمی، اما چندان به حرف‌های شاگرد قدیمی‌اش اعتقاد ندارد و بر این باور است که سن‌وسال بسیار در فوتبال مطرح است. او درخصوص حسینی می‌گوید: «ما در گذشته یکی مثل محمد پنجعلی داشتیم که لقب سیم‌خاردار را به او داده بودند و فوتبال را روی زمین بازی می‌کرد و عادت نداشت زیر توپ بزند. اما همین بازیکن با تمام آمادگی‌اش در ۳۳-۳۲ سالگی از فوتبال خداحافظی کرد تا در اوج رفته باشد و مبادا در زمین توسط یک بازیکن جوان تحقیر شود، اما سیدجلال الان ۳۹-۳۸ ساله است و سال‌هاست که در سطح اول فوتبال بازی می‌کند و دیگر بدنش طراوت لازم را ندارد. او دیگر نمی‌تواند مثل ۲۸ سالگی‌اش به هوا بپرد و با مهاجمان جوان رقابت کند. البته برای نیمکت و زمان دستتنگی کادرفنی گزینه مناسبی است و می‌توانند او را برای روز مبادا در تیم نگه دارند.»
راه فرار از سقوط یحیی
گل‌محمدی در مصاحبه‌های بعد از یکی از بازی‌های قبل اعتراف کرد بازگرداندن انگیزه به بازیکنانی که هیچ انگیزه‌ای ندارند، کار سختی است. این حرف سرمربی پرسپولیس تا زمانی که قرعه نیمه‌نهایی جام‌حذفی مشخص نشده بود قابل‌قبول بود، اما آیا حالا هم می‌توان پذیرفت که انگیزه‌دار کردن بازیکنان سرخ کار سختی است؟
شاید این روز‌هایی که دیگر رکوردشکنی برای تیم یحیی بی‌معنی شده و راهی وجود ندارد که او و شاگردانش رکورد‌های پیشین را جابه‌جا کنند، نشاندن بازیکنان باسابقه و مسن و همچنین بی‌انگیزه‌ها روی نیمکت و بازی دادن به بازیکنان جوان و جویای نام بتواند زنگ‌خطری باشد برای آن‌هایی که احساس می‌کنند تحت هر شرایطی در ترکیب اصلی حضور دارند. هرچند یحیی معتقد است باید بازی‌به‌بازی پیش بروند و زود است از حالا خودش و بازیکنانش را درگیر دربی کند.
منبع: فرهیختگان
انتهای پیام/
