به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمت‌هایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم می‌پرداختند. ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر از مفسران قرآن کریم می‌پردازیم.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَفَدَیْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ

و ما اسماعیل را در برابر قربانی بزرگی [از ذبح شدن]رهانیدیم.

فایل صوتی تلاوت آیه ۱۰۷ سوره صافات

تفسیر آیه ۱۰۷ سوره صافات

بسیاری از آیات قرآن کریم، علاوه بر تفسیر ظاهری، دارای معنای باطنی نیز هستند. برخی از این تفسیر‌های باطنی برخاسته از روایات تفسیری معصومین (ع) و صحابه است. آیه ۱۰۷ سوره صافات: «و فدیناه بذبح عظیم» نیز از جمله این آیات است. پرسش پژوهش حاضر این است که مقصود از تفسیر باطنی آیه ۱۰۷ سوره صافات چیست؟

ابن قتیبه از فضل روایتی از امام رضا (ع) را چنین نقل می‌کند که ایشان فرمودند: خدای عزیز و بزرگ به ابراهیم (ع) امر نمود که به جای فرزندش اسماعیل گوسفندی را که خدا برایش فرستاده بود قربانی کند و ابراهیم درخواست نموده بود که فرزندش اسماعیل را با دستش ذبح کند و اگر به کشتن گوسفند امر نمی‌شد همین کار را می‌کرد، تا آن داغی را که به قلب پدری که عزیزترین فرزندانش را با دست خود قربانی نموده، به دل او هم وارد شود و سزاوار درجات اهل ثواب بر بلا‌ها گردد.

خداوند به او وحی کرد:‌ای ابراهیم از آفریدگانم چه کسی را بیشتر دوست داری؟ او گفت: پروردگارا! کسی را نیافریدی که از دوستت محمد (ص) محبوب‌تر باشد.

خداوند فرمود: او را بیشتر دوست داری یا خود را؟ گفت: او را بیشتر از خود دوست دارم. فرمود: فرزند او نزد تو محبوب‌تر است یا فرزند خودت؟ گفت: فرزند او.

فرمود: کشته شدن فرزند او به ستم و ظلم به دست دشمنانش دل تو را بیشتر به درد می‌آورد یا کشته شدن فرزندت به دست خود در راه اطاعت از من؟

عرض کرد: پروردگارا! کشته شدن او به دست دشمنانش قلب مرا بیشتر به درد می‌آورد فرمود:‌ای ابراهیم! گروهی که گمان می‌کنند که از امت محمد (ص) هستند به زودی بعد از او دست به خون فرزندش آغشته می‌سازند و او را به ستم، چون گوسفندی ذبح می‌کنند و بدین وسیله موجب خشم من خواهند شد. ابراهیم (ع) بی تاب شد و دلش به درد آمد و گریست. خدای بزرگ و بلند مرتبه به او وحی کرد:‌ای ابراهیم! فدیه بی تابی بر فرزندت اسماعیل- اگر او را قربانی می‌کردی- به اندوهگینی ات بر حسین (ع) و کشته شدندش برابر گشت و برای تو بلندترین درجات اهل ثواب بر مصیبت‌ها خواهد بود و آن سخن خدای عزوجل است که فرمود: و فدیناه بذبح عظیم.

کلمات «فداء» و «فدیه» به معنای پیش مرگ شدن و بلا گردان شدن و باز خرید است.

انتهای پیام/