به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، وقتی کسی را کوچک می‌کنید در حقیقت مرز‌های شخصی او را زیر پا می‌گذارید. گاهی اوقات بهتر است سکوت کنید تا چیزی بگویید، گرچه شاید فکر کنید چیزی که می‌خواهید به زبان آورید ضرری ندارد و حتی تشویق آمیز است. حرف‌هایی مثل «چی داری میخونی؟» یا «هنوز همون قبلیه است؟» یا «از همون اول باید می‌رفتی سراغ کتاب‌های علمی!» شاید بی ضرر به نظر برسند، اما می‌توانند برای شخص مقابل تان آزاردهنده باشند. چون وقتی چنین حرف‌هایی می‌زنید، علائق آن شخص را کوچک جلوه می‌کنید و حتی به او می‌گویید که افکار و عقاید خودتان درست است.

در ادامه به اشتباهات کلامی‌ خواهیم پرداخت که هر گفتگویی را ناخوشایند می‌کنند. البته همه‌ی آدم‌ها آزادند که افکار و احساسات شان را آنگونه که دوست دارند ابراز کنند، اما به طور حتم هنگام صحبت با دیگران باید ملاحظاتی را درنظر داشته باشیم.

«قبلاً باید فکرش رو می‌کردی»

در زندگی چیز‌های زیادی هست که ما توانایی پیش بینی آن‌ها را نداریم. امکان ندارد بتوانید از قبل بفهمید که آیا ممکن است روزی به رشته‌ای که انتخاب کرده اید بی علاقه شوید یا اینکه آیا ممکن است عشق زندگی تان آدم دیگری شود و رفتاری متفاوت از قبل در پیش بگیرد. همه‌ی آدم‌ها اشتباه می‌کنند. پس چرا تحمل و حوصله‌ی بیشتری در برابر آدم‌ها به خرج ندهیم و با اندکی شوخ طبعی از یک موقعیت صحبت کنیم؟

بیشتربخوانید

• ۲۲ عادت بدی که باید فورا ترکشان کنید

تصور کنید یکی از اقوام تان کیف مورد علاقه تان یا ماشین تان را که مدت‌ها برای خریدش انتظار کشیدید را به کس دیگری بدهد و بگوید: «اصلاً آدم خسیسی نیست. معلومه که می‌دادش به شما!» از این کار عصبانی نمی‌شدید؟ حالا خودتان را جای یک بچه بگذارید که هنوز کنترلی روی احساساتش ندارد و تصور کنید او چه حالی پیدا می‌کند. بچه‌ها تا ۳ سالگی به تدریج متوجه می‌شوند شخصیتی همه جانبه دارند، به همین دلیل برای بازی با اسباب بازی هایشان باید حتماً از آن‌ها اجازه گرفته شود؛ و اگر کودک نه بگوید، منظورش واقعاً نه است. ما در دوران کودکی است که یاد می‌گیریم از علائق و مرزهایمان به درستی حافظت کنیم.

اظهار نظر درباره ظاهر دیگران

انتقاد از ظاهر دیگران تحت هر شرایطی زیاده روی محسوب می‌شود. اگر با کسی مواجه شدید که در مورد ظاهر خودتان یا یکی از عزیزان تان اظهار نظر می‌کرد، بهتر است که فوراً جلویش را بگیرید و اجازه ندهید ادامه دهد. چون بهتر است چنین حرف‌هایی را در نطفه خفه کنید و از همان اول جلویشان را بگیرید.

«باز داری این مزخرف رو می‌بینی؟»

بی صبرانه منتظر پخش فیلم ترسناک جدیدی که ساخته شده یا فصل جدید سریال مورد علاقه تان بوده اید. حالا بالاخره فرصتی دست داده و با خیال راحت روی مبل لم داده اید که یکباره یکی از اعضای خانواده وسط فیلم سر می‌رسد و می‌گوید: «اَه بازم که داری این فیلم احمقانه رو می‌بینی!» بله همه‌ی ما سلایق متفاوتی داریم، اما کوچک جلوه دادن علائق دیگران هم کار درستی نیست. یک آدم بزرگسال آزاد است که هر چه دوست دارد تماشا کند. اگر هم نوجوان یا کودکی در خانه دارید، خوب است که شب‌ها اعضای خانواده دور هم جمع شوند و باهم برنامه‌های جالب یا فیلم‌های خانوادگی تماشا کنند.

«اگر این کارو می‌کردی قیافه ات بهتر می‌شد»

– اگه به جای عینک لنز میذاشتی قیافه ات بهتر می‌شد

این دست صحبت‌ها ممکن است به اشتباه یک شوخی بی منظور یا انتقاد سازنده تلقی شوند، اما بخش خطرناک ماجرا همینجا است. این حرف‌ها نه شوخی و نه انتقادی سازنده، بلکه تحقیر آمیزند. چند بار مواجهه با چنین حرف‌هایی می‌تواند اعتماد به نفس شنونده را متزلزل کند. بسیار مهم است که متوجه اینگونه اظهارنظر‌ها باشید و واکنش درستی به آن‌ها داشته باشید.

«زمان ما که پوشک نبود»

خوشبختانه بیشتر جوامع مدرن از وجود حقیقتی به نام افسردگی پس از زایمان آگاهند. اما آگاهی از آن به این معنا نیست که این مسأله حتماً درک و با آن همدردی هم می‌شود. این‌ها بعضی جملاتی هستند که یک زن خسته ممکن است بشنود: «دیگه چه انتظاری داری؟» یا «واسه چی خسته ای؟ تو که تمام روز خونه بودی.» یا «بچه ات هنوز پوشکیه؟» این آدم‌ها ادعا می‌کنند که فقط خیر شما را می‌خواهند، پس برای اینکه آن‌ها را به خودشان آورید بد نیست گاهی از آن‌ها بخواهید لباس‌های کثیف و لکه‌هایی که نتیجه‌ی پوشک نبستن به بچه هستند را برایتان تمیز کنند.

«چطوری می‌تونی تو همچین خونه‌ کوچیکی زندگی کنی؟»

«پس کی میرین یه خونه‌ی بزرگ تر؟»، «واقعاً اینجا جا میشین؟»، «چقدر انباری تون کوچیکه!» با همین چند کلمه، سال‌ها تلاش شما برای خریدنی خانه‌ای که متعلق به خودتان باشد بی ارزش می‌شود و لذت و شادی خرید آن از بین می‌رود. این یعنی کسی که دستاورد‌ها و خرید‌های شما را کم اهمیت جلوه می‌دهد از چیزی به نام مکانیسم دفاعی استفاده می‌کند که به او کمک می‌کند خودش را حفظ کند و از مواجهه با احساسات غیر قابل تحمل دوری کند.

مثلاً، وقتی خوشحال بودن برای یک شخص یا تعریف و تمجید از کسی که به او حسادت می‌کنید برایتان سخت باشد، راحت‌تر این است که آن شخص را برنجانید و همه‌ی تلاش هایش را کوچک بشمارید تا به خودتان ثابت کنید که چیزی برای حسادت وجود ندارد.

«همش آنقدر حقوق می‌گیری؟»

«ناسلامتی تو یه مردی! همه ش انقدر درمیاری؟» یا «تو اونقدری که کار می‌کنی درنمیاری، بهتره بمونی خونه، کارای خونه رو انجام بدی!» اگر از این دست جملات «تشویق آمیز» زیاد از دوستان نزدیک تان می‌شنوید، آن را یک نشانه‌ی هشدار تلقی کنید. این دست صحبت‌ها می‌توانند شما را به راحتی نسبت به دستاورد‌های زندگی تان دچار تردید کنند. همه‌ی ما شکست‌هایی در زندگی مان داریم و عزیزان مان باید حامی ما باشند و سعی کنند به ما کمک کنند اعتماد به نفس مان را حفظ کنیم.

منبع: روزیاتو

انتهای پیام/