به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان، در ۶۳ روز مانده به انتخابات آمریکا چشم انداز شکست دونالد ترامپ روز به روز بیش از پیش پررنگ می‌شود. زمامدار فعلی کاخ سفید که به حماقت و سبکسری شهره است، در اندک زمان مانده تا روز انتخابات اصلا اوضاع و احوال خوبی ندارد. جوِ بقول خودش خواب آلود تقریبا در تمامی نظرسنجی‌ها او را جا گذاشته و هر روز بیشتر بر دغدغه‌های انتخاباتی او می‌افزاید.

ترامپ حتی در جبهه هم حزبی‌های خود هم از اقبال چندانی برخوردار نیست و بسیاری از مقامات ارشد جمهوری خواه علنا از حمایت از بایدن سخن می‌گویند. ترامپ به قدری در نظرسنجی‌های عمومی تنزل رتبه داشته و کارنامه عملکرد چهارساله او به حدی به ویروس کرونا و برخورد‌های هرج و مرج طلبانه او در مقابله با این بحران و موج ضد نژادپرستی اخیر آلوده شد، که برای ماندن دوباره در کاخ سفید به چیزی در حد معجزه نیاز دارد. آنچه از محافل غیررسمی سیاسی آمریکا این روز‌ها به گوش می‌رسد اینکه با بالا گرفتن گمانه زنی‌های شکست ترامپ در انتخابات ۲۰۲۰، او ممکن است برای جلوگیری از تبدیل شدن به یک رئیس جمهور تک دوره‌ای در تاریخ سیاسی آمریکا، به هر اقدامی متوسل شود و در این میانه گام‌های فاجعه بار از سوی او دور از تصور نیست.

ناظران سیاسی البته متذکر می‌شوند آنچه که بتواند از شکست ترامپ در رینگ رقابت با بایدنِ دموکرات جلوگیری کند، باید چنان اتفاق شوک آور باشد که بی تردید بقای ۴ سال دیگر او در اتاق بیضی را تضمین کند. حتی برخی صاحبنظران سیاسی پیش رفتن ترامپ تا آستانه یک جنگ بزرگ را پر بیراه نمی‌دانند. برخی از آن‌ها با پیش کشیدن مفهوم «سورپرایز اکتبر»، رویدادی که به تنهایی و در آستانه انتخابات ورق را به نفع یکی از نامزد‌ها برگرداند، معتقدند در زمان باقی مانده تا انتخابات باید منتظر اتفاقی از این دست از سوی ترامپ بود.

نشریه «سالن» در نوشتاری به قلم «باب دریفوس» با پرداختن به سوابق تاریخی مستند موسوم به سورپرایز اکتبر در انتخابات آمریکا، به طرح این پرسش می‌پردازد که آیا این بار هم فرجام انتخابات آمریکا را سورپرایزی از نوع ایرانی مشخص خواهد کرد؟ سالن یادآور می‌شود که رقابت تنگاتنگ جیمی کارتر و رونالد ریگان چهار دهه پیش در نهایت با کمک سورپرایز اکتبر، کارزار انتخاباتی را به نفع ریگان رقم زد.

سورپرایز اکتبر ترامپ برای هواداران خود

دریفوس در یادداشت خود می‌نویسد آیا درگیری با ایران همان سورپرایز اکتبری است که ترامپ برای بقای خود به آن چنگ خواهد زد و آیا رئیس جمهور آمریکا تلاش خواهد کرد با توسل به آشکارا کردن این درگیری به ظاهر پنهان، در آستانه شکست سوم نوامبر مفر نجاتی برای خود بیابد.

در ابتدای این نوشتار با اشاره به جنایت ترور سردار قاسم سلیمانی آمده است: آیا ترور پهپادی ژنرال برجسته ایرانی اولین حلقه از زنجیره تبدیل جنگ سرد درازمدت تهران و واشنگتن به یک درگیری تمام عیار، آن هم در هفته‌های نزدیک به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا خواهد بود؟ دریفوس معتقد است که هیچ راهی برای یافتن پاسخ این پرسش آنهم با قطعیت وجود ندارد. با این حال در منظر آمریکایی‌ها ترامپ به مراتب از وزیر خارجه تندرو خود بدنام‌تر است به حدی که با توسل به هر بهانه واهی هر اقدامی از او می‌تواند سر بزند.

آنچه در ماه‌ها و به ویژه هفته‌های اخیر علیه معترضان ضد نژادپرستی در آمریکا رخ داده تنها گواه کوچکی از برخورد‌های هرج و مرج طلبانه و ناشیانه ترامپ است که بی شک بخش عمده آن از حماقت و تصمیمات غیر قابل پیش بینی او نشات می‌گیرد. حقیقت اینکه او ابایی از اعزام نیرو‌های فدرال برای سرکوب و خاموش کردن صدای اعتراضات در آمریکا ندارد.

یادداشت نویس سالن بر این باور است که دولت ترامپ برخی اقدامات سری را علیه جمهوری اسلامی ایران کلید زده، اقداماتی که به تدریج رو به آشکار شدن می‌رود و این دغدغه را برای تحلیلگران مسائل ایران ایجاد کرده که آیا سورپرایز اکتبر از نوع ایرانی بار دیگر در راه است؟

دریفوس دراین یادداشت نگرانی ناظران سیاسی را به حوادث چند ماه اخیر در ایران از جمله حادثه آتش سوزی در تاسیسات هسته‌ای نطنز مرتبط می‌داند، که به ادعای او به دلیل قرابت زمانی مرموز و شبهه انگیز بوده اند. توالی زمانی این چند رخداد برخی تحلیلگران با پس زمینه‌های آمیخته با توهم توطئه را به سوی این نتیجه گیری سوق داده، که دست پنهان آمریکا را در این حوادث ببیند، تا بلکه از این روزن ایران را تحریک به واکنش و تصمیمی عجولانه کند.

این تحلیلگران توطئه پندار این چنین درگیری را برگ برنده ترامپ در انتخابات ۱۳ آبان تلقی می‌کنند. حتی در این میانه روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز چندی پیش سعی کرد با انتشار گزارشی آمریکا و رژیم صهیونیستی را در پس حوادث چند ماهه اخیر در ایران جلوه دهد تا شاید واکنش حساب نشده تهران به این حوادث برگ برنده لازم را در اختیار واشنگتن و تل‌آویو بگذارد، غافل از آنکه صبر راهبردی ایران به نحوی نیست که از این آزمون‌ها سر بلند بیرون نیاید.

هنر معامله گری ترامپ در مقابل ایران!

در بخشی از یادداشت دریفوس به شکست‌های سلسله وار و مفتضحانه هفته‌های اخیر دولت ترامپ در مقابل جمهوری اسلامی ایران می‌پردازد. ناکامی‌های مایک پمپئو در شورای امنیت در تصویب قطعنامه ضد ایرانی تحریم‌های تسلیحاتی به حدی سنگین بود که اعتبار آمریکا را در مقابل دوست و دشمن به آسانی خدشه دار کرد. جایی که ظاهرا متحدان دیرینه آمریکا نیز دیگر حاضر به تبعیت از خواسته‌های یکجانبه آن تحت هر شرایطی نیستند. شکست‌های زنجیره وار ترامپ در سیاست خارجی خود در قبال ایران تلاش چندین دهه‌ای دولتمردان آمریکا برای تحقق رویای تغییر رژیم در ایران را عملا بر باد داد.

به نوشته یادداشت نویس سالن، قدرت‌های نوظهور جهانی در جهت مخالف رویکرد تغییر رژیم ایران از سوی ترامپ گام برداشته و عملا برنامه‌های دولت او برای دستیابی به این مهم را نابود کردند. دریفوس صراحتا به خبر توافق راهبردی میان چین و ایران پرداخته و آن را به آب یخی بر رویای رئیس جمهور آمریکا در جهت منزوی کردن ایران در عرصه جهانی تعبیر می‌کند.

به باور دریفوس، خواب خوش ترامپ برای انزوای جمهوری اسلامی ایران با سرریز میلیارد‌ها دلار سرمایه چین به ایران به کابوسی هولناک بدل شد و بدتر اینکه چین که به گفته مقامات آمریکایی دشمن شماره یک این کشور است جای پای دائمی در خلیج فارس پیدا می‌کند. خلیج فارسی که آمریکا سالهاست برای تحمیل هژمونی خود در آنجا تقلایی بی فرجام را در پیش گرفته و در براه انداختن جنگ‌های خانمان سوز و ریختن خون انسان‌های بی گناه برای تحقق این هدف تردیدی به خود راه نداده است. قرار گرفتن دشمنان واشنگتن در یک سوی میدان همان هراسی است که آمریکایی‌ها دهه‌ها سعی در جلوگیری از آن را داشتند، هراسی که با توافق همکاری راهبردی ایران و چین عینی شد.

اگرچه دولت ترامپ گوشش بدهکار انتقادات مداوم در خصوص سیاست خارجی آن نیست، این مسئله از هجمه انتقادات آن نمی‌کاهد. کارشناسان و ناظران سیاسی در آمریکا در چالش برانگیز بودن سیاست‌های ترامپ در قبال ایران اجماع نظر راسخ داشته، سیاست خارجی که به جای ضربه زدن به دشمنان واشنگتن، آمال‌های خودی را نشانه رفته و هژمونی آمریکا در خلیج فارس یکی از همین آمال است. دولت ترامپ از همان ابتدای روی کار آمدن راهبرد خود در قبال ایران را بر چند اصل تروریسم اقتصادی، فشار، تهدید و سیاست‌های از این دست استوار کرد. به همین خاطرست که باور به دست داشتن آمریکا و رژیم صهیونیستی در اقدامات تروریستی در ایران موضوع تازه و البته دور از ذهن نیست.

دریفوس یادداشت خود را با نگاهی گذرا به مفهوم سورپراز اکتبر در چهار دهه گذشته و استناد به دو کتاب «سورپرایز اکتبر» و «حقه یا خیانت» اینگونه جمع بندی می‌کند که سورپرایز اکتبر به عنوان یک مفهوم درک شده برای همگان، همان اتفاقی است که می‌تواند به صورت برگ برنده‌ای برای یکی از نامزد‌های انتخاباتی عمل کرده و ورق انتخابات را به ناگاه به نفع او برگرداند. این مفهوم برای اولین بار در انتخابات آمریکا وقتی ظهور کرد که از قضا موضوع ایران به میان آمد.

در سال ۱۹۸۰ جیمی کارتر و رونالد ریگان در کارزار انتخابات ریاست جمهوری آمریکا رقابت سختی با هم داشتند، در آن زمان شایعه‌ای بر سر زبان‌ها افتاد مبنی بر اینکه کارتر برای آزادی دیپلمات‌های گروگان گرفته در ایران، ممکن است به این کشور حمله کند. این اتفاق رخ نداد و بعد‌ها مشخص شد ریگان در پس پرده جلوگیری از آزادی گروگان‌ها بود است و در نتیجه کارتر نتوانست از آزادی دیپلمات‌های آمریکایی به عنوان برگ برنده انتخاباتی بهره برده و رقابت را به ریگان واگذار کرد.

دریفوس بر این باور است که فارغ از همه مسائل، سورپرایز اکتبر بعد از چهار دهه بار دیگر به ایران رسیده و اگر رئیس جمهور آمریکا بخواهد از درگیری با ایران به عنوان مفر نجات بخش خود در سوم نوامبر بهره بگیرد، این مسئله می‌تواند برای همه طرفین به نحوی وحشتناک فاجعه بار باشد. بخش هولناک موضوع آنجاست که پای فردی مانند ترامپ در میان است که وقتی حرف او باشد هیچ رخدادی بعید و دور از ذهن نیست.

انتهای پیام/