به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، دره کول خرسان در ۳۵ کیلومتری شمال شهر دزفول استان خوزستان قرار دارد، جایی در انتهای رشته‌کوه‌های پرشکوه و استوار زاگرس. دره در منطقه‌ایی طبیعی به دور از مناطق شهری قرار دارد و نزدیک‌ترین روستا در همسایگی آن، روستای پاقلعه و بیشه بزان است.

دره کول خرسان که محلی‌ها آن را کول خرسون یا دره ارواح می‌خوانند، شکل و شمایلی بسیار عجیب و مرموز دارد. این دره را دیواره‌هایی بلند و برآمده احاطه کرده‌اند که در برخی از قسمت‌ها به قدری به هم نزدیک می‌شوند که نفس کشیدن برای دره را سخت می‌کنند. در این قسمت‌ها مسیر به قدری باریک می‌شود که تنها یک نفر امکان عبور از دره را پیدا می‌کند.

شاید به همین دلیل است که از آن به دره ارواح یاد می‌کنند. در تمام مدت عبور از این مسیر‌های باریک این احساس در شما ایجاد می‌شود که چندان فاصله‌ای تا به هم پیوستن دو دیواره به یکدیگر نیست. هرچند این اتفاق رخ نخواهد داد، اما هیجان آن ممکن است نفس‌های‌تان را به شماره بیندازد.

خنکی در دل گرما

دره کول خرسان در تمام فصل‌های سال پر آب است و آب و هوایی معتدل و خنک دارد که اختلاف آن با شهر دزفول که در نزدیکی دره قرار دارد گاهی به حدود ۳۰ درجه سانتیگراد می‌رسد. آب باریکه‌های جاری از گوشه گوشه صخره‌ها در فصل‌های پرآب و زمان بارندگی به آبشار‌هایی روان تبدیل می‌شود. آب‌های جاری در دل دره در انتهای مسیر به رودخانه دز سرازیر می‌شود. بلندی و تنگی دیواره‌ها که در بیشتر مسیر اجازه عبور نور به داخل را نمی‌دهد، آب‌های همیشه جاری در دل دره و نزدیکی آن به کوه‌های زاگرس باعث شده دمای دره کول خرسان بسیار خنک باشد و دمای آب گاهی به منفی ۲۰ درجه سانتیگراد برسد.

بیشتر بخوانید

• ۹ کشوری که تا به حال اسمشان را نشنیده‌اید! + تصاویر

از سیاوشان تا خرسان

راه رسیدن به دره کمی دشوار است. بعد از چند کیلومتر پیاده‌روی، ورودی دره با نخل‌هایی که در آنجا نخلستانی کوچک به وجود آورده‌اند، نمایان می‌شود. کمی که از ورودی دره دور می‌شویم، پوششی عجیب و رویایی در دره خودنمایی می‌کند. در اینجا دیواره‌های دره را گیاه دارویی پر سیاوشان در آغوش گرفته است. صخره‌های سبز رنگ، که جریان آبی باریک از دل خود عبور می‌دهند، جلوه‌ای بی‌نظیر به دره داده است. در مسیر دره درختان سدر، کنار و بادام کوهی به چشم می‌خورند.

کول خرسان ظاهری متفاوت از دره‌های دیگر دارد. گویا کسی دیواره‌ها را صیقل داده و بر آن‌ها جامه‌ای سبز به تن کرده است. نکته عجیب دیگر، تنگی مسیر دره است. به نظر می‌رسد دیواره‌ها تمام تلاش خود را کرده‌اند تا به قدری به هم نزدیک شوند که بتوانند دره را پنهان نگهدارند. شاید به همین دلیل است که خرس‌ها تمایل داشته‌اند در اینجا را خانه خود کنند. اگرچه اطلاعات دقیقی در دست نیست، اما محلی‌ها معتقدند که دره در گذشته پناهگاه خرسان منطقه بوده و از این رو آن را کول خرسان یا همان دره خرسان می‌نامند.

اینجا دره ارواح است

دیدن این همه شگفتی هر گردشگری را به وجد خواهد آورد. اگر شما هم تمایل سفر به دره کول خرسان را پیدا کرده‌اید این را فراموش نکنید که نباید هرگز بدون راهنما وارد دره شوید. اینجا هر چند زیبا، اما بسیار مرموز و خطرناک است و تا به حال جان چند گردشگر را گرفته است، دره‌ای که از آن به ارواح یاد می‌شود. راه دسترسی به دره، از سوی روستای اسلام آباد در منطقه چغامیش است. از طریق دو روستای نزدیک یعنی روستای بیشه بزان و همچنین روستای پاقلعه نیز می‌توان به کول خرسان رسید. اگر قصد سفر به منطقه را دارید، حتما تجهیزات لازم مانند تلفن همراه، نقشه یا جی پی اس، کفش کوهنوردی، کلاه ایمنی، لباس گرم و خوراک، همراه داشته باشید.

منبع: ایرنا

انتهای پیام/