اگر بخواهیم یک بررسی اجمالی در خصوص حسادت در محیط کار داشته باشیم و این موضوع را به صورت اصولی، ریشه یابی کنیم باید توجه کنیم که گاهی اوقات کار تیمی آن طور که باید پاسخگو نیست. چرا که هر کسی دوست دارد به نوعی خودش را مطرح کند.

در رابطه با حسادت در محیط کار، شاید سیستم جامعه مشکل داشته باشد، امّا باید توجه کرد که این تک تک افراد هستند که جامعه را تشکیل می‌دهند و برای برطرف شدن این مشکل، هر فردی باید از خودش شروع کند.

راحیل شمسایی، روانشناس، در گفت وگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، در رابطه با حسادت در محیط کار اظهار کرد: هر فردی در جامعه بایداین حقیقت را بپذیرد که اگر دوست یا همکارش توانایی دارد و از طریق این توانایی و تلاش خود  به جایگاهی می‌رسد استحقاق این موفقیت است و باید از این موضوع خوشحال شود چرا که قرار نیست هیچ کسی، جایگاه دیگری را بگیرد.

وی بیان کرد: متاسفانه، برخی از افراد حسود بر این عقیده هستند که اگر همکارشان به مراتب و جایگاه‌های بالاتری دست پیدا کند، آن‌ها به رشد و جایگاه موفقیت آمیزی نمی‌رسند و در حقیقت، یک نگاه کنکوری و رقابتی به این موضوع دارند. این در حالی است که واقعیت، چنین نیست. زیرا اگر همکاران یک مجموعه به یکدیگر کمک کنند و به این باور برسند که همه با هم به جایگاه های بالا تری می رسند و هیچ یک از آن‌ها مانع دیگری نیست و همه می‌توانند به نوبه خود موفق شوند, نه تنها خودشان رشد می‌کنند بلکه به موفق شدن مجموعه شان نیز کمک می‌کنند.

این روانشناس تصریح کرد: اگر در باغچه ای، یک گل رشد کند مانع رشد بقیه گل‌ها نمی‌شود، امّا گاهی افراد داشته و توانایی‌ها و تلاش‌های اطرافیانشان را نمی‌بینند و موقعیت کنونی آن‌ها را در نظر می‌گیرند. غافل از این که این افراد برای شرایط فعلی شان، سختی‌های بسیاری را متحمل شده اند.

شمسایی گفت: افراد باید تلاش‌ها و موفقیت‌های همکاران خود را ببینند و کمی هم شده منصف باشند. شاید عجیب به نظر برسد، امّا دلیل اصلی حسادت در محیط کار، به آشتی بودن فرد با خودش برمی گردد که بدنبال آن، اگر فرد با درون خودش به صلح برسد و خودش را دوست داشته باشد و برای خود ارزش قائل شود قعا کمتر حسادت می‌کند.

وی ادامه داد: دلیل این که افراد حسود در محیط کار خود، احساس می‌کنند حال بدی دارند و در حق آن‌ها ظلمی شده به خاطر این است که افراد حسود، خودشان را دوست ندارند. از این رو، اگر هر فردی، خودش را منصفانه دوست داشته باشد و به حدّ مطلوبی خودش را قبول داشته باشد، به دیگران نگاه نمی‌کند که آیا او را دوست دارند یا خیر؟!

شمسایی افزود: بنده، قبول دارم که انسان موجودی اجتماعی است. انسان باید از طرف جامعه دوست بدارد و دوست داشته شود, اما نباید فراموش کرد که خودِ افراد می‌توانند در این دوست داشتن و دوست داشته شدن به خود، کمک کنند.

وی تاکید کرد: گاهی، برخی از افراد که می‌پرسند چطور می‌توانند خودشان را دوست داشته باشند؟ این سوال را از آن ها می‌پرسیم وقتی که جلوی آینه می‌روند حس رضایت دارند و از رنگ رخسار و توانایی های های خود لذت می‌برند؟ آیا وقتی دچار اشتباه می‌شوند براحتی این اشتباه‌ها را می‌پذیرند یا نه؟ یا با خودشان دعوا می‌کنند و زمان زیادی طول می‌کشد تا خودشان را ببخشند؟ آیا تا به حال, به توانایی‌های خود افتخار کرده اند؟ آیا می‌توانند برای دقایقی هم که شده با خودشان تنها باشند یا همیشه به طور مداوم با خود می‌جنگند؟ در حقیقت, افراد تا چه اندازه با خودشان در صلح هستند؟

این روانشناس بیان کرد: افرادی که در یک مجموعه کاری با خود به صلح نرسیده اند و همیشه با خود در حال جنگ هستند نمی‌توانند با دیگران  هم به صلح برسند. از اینرو, همیشه حسادت می‌ورزند.

شمسایی تصریح کرد: به صلح نرسیدن افراد با خود تبعات زیادی را به همراه دارد و علت آن هم این است که نه خودشان رشد می‌کنند و نه اجازه می‌دهند دیگران هم رشد کنند و در اصطلاح، همیشه در حال زیر آب زدن هستند و فرافکنی می‌کنند و می‌گویند فرد مقابل آن‌ها با پارتی بازی و کمک دیگران به جایگاه موفق فعلی اش دست پیدا کرده است.

وی گفت: حسادت در محیط کار, آثار مخربی به همراه دارد چرا که افراد حسود نه خودشان رشد می‌کنندو  نه اجازه می‌دهند افراد دیگر مجموعه نیز به موفقیت دست پیدا کنند که باعث می‌شود آثار جبران ناپذیری به همراه داشته باشد.

این روانشناس ادامه داد: یکی از راهکار‌های جلوگیری از این مشکل این است که هر فردی به رشد شخصی خود بپردازد و در قرآن کریم هم آمده است: کسی که به خودش اهانت می‌کند از شرّش در امان نباش. از اینرو, باید در جامعه فرهنگ سازی شود و راهکار‌هایی به افراد جامعه ارائه داد تا حد زیادی از حسادت آن‌ها به همکاران کم شود و از درون خود خوشحال بودن و رضایت قلبی داشتن را یاد بگیرند.

انتهای پیام/