به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، اولین مناظره انتخاباتی ریاست جمهوری آمریکا به زودی برگزار می‌شود. بسیاری معتقدند قدرت نمایی در این مناظرات، کلید ورود به کاخ سفید به دست شخص پیروز می‌دهد. شاید همانطور که سقراط گفته است، مبنای سیاست بیش از هر چیز، قدرت نمایی در خطابه باشد نه تمسک به حقایق و بیان آنها. اگر چنین باشد باید گفت خطیب پیروزی که قرار است سکان ایالات متحده آمریکا را برای ۴ سال در دست بگیرد باید قدرت خود را در این مناظرات به رخ رقیب و مخالفان بکشاند.

حال بیایید کمی از نزدیک مساله این روز‌های آمریکا یا بهتر بگویم دنیا را واکاوی کنیم. دونالد ترامپ و جو بایدن قرار است تا مدتی دیگر اولین مناظره تلویزیونی را با هم داشته باشند. اگر اتفاق خاصی پیش نیاید احتمالا ۷۰ یا ۸۰ میلیون آمریکایی این رویداد را از نزدیک مشاهده می‌کنند. ۸۰ میلیون رای یعنی پیروزی قطعی در انتخابات. اما کدام یک قادر به جذب آراء بیشتری از این سبد میلیونی هستند؟

ماجرای انتخابات ۲۰۱۶ و  خونسردی ترامپ

رئیس جمهور میلیاردر آمریکا توان فوق الذکر را در مناظرات انتخاباتی سال ۲۰۱۶ از خود بروز داد. او در مناظره‌هایش در مقابل هیلاری کلینتون چه کرد؟ او نه مانند ریگان و بیل کلینتون همچون یک ناطق جنتلمن و کاریزماتیک عمل کرد و نه مانند نیکسون سعی کرد با قلدری یا ترساندن رقیب خودی نشان دهد. او فقط احساسات خود را کنترل کرد و در لحظات حساس ضربه خود را به رقیبش زد.

در آن زمان، ترامپ زیر ضربات مهلک دموکرات‌ها قرار داشت. رسوایی‌های جنسی متعدد او باعث شده بودند حتی برخی از جمهوری خواهان از حمایت او دست بکشند. هیلاری کلینتون بار‌ها سعی کرد از این نقطه ضعف به او حمله کند. همچنین اظهارات جنجالی و خلاف آداب او در کمپینش و نیز سخنرانی‌های نژادپرستانه‌اش دست کلینتون را برای حمله باز گذاشته بود.

کلینتون بار‌ها با قدرت تمام به ترامپ حمله کرد، اما ترامپ در تمام این مدت خم به ابرو نیاورد. علیرغم ظاهر قلدرش، عصبانی نشد. بلکه صبر کرد و بعد از تمام شدن سخنرانی هیلاری در یک ضدحمله سرعتی شروع به نیش و کنایه زدن‌های معروفی کرد که او را در توییتر مشهور کرده است. مناظرات به پایان رسید و ترامپ نه‌تن‌ها سقوط نکرد بلکه فاصله خود با کلینتون را هم کمتر کرد و در نهایت توانست پیروز انتخابات شود.

حالا دموکرات‌ها می‌ترسند این اتفاق دوباره تکرار شود. این نگرانی با عملکرد نسبتا ضعیف بایدن در مناظره‌های درون حزبی‌اش به خصوص در مصاف با سناتور پیر، برنی سندرز بیشتر شده است. با این حال، به نظر نمی‌رسد که اوضاع آنطور که طرفداران بایدن فکر می‌کنند به نفع ترامپ باشد.

سه نکته مهم درباره مناظره بایدن و ترامپ

در این رابطه، بیان سه نکته لازم است. اولا اینکه ترامپ دیگر میلیاردر منتقد وضع موجود سال ۲۰۱۶ نیست. او حالا رئیس جمهور آمریکا است و باید از اقداماتش در این ۴ سال دفاع کند. او دیگر حالت دفاعی – هجومی ندارد بلکه احتمالا باید فاز دفاعی خود را بیشتر و از تجربه ۴ ساله و بحران‌های ریاست‌جمهوری‌اش هم دفاع کند. هر چند ترامپ ذاتا شخصیتی هجومی و رو به جلو است، اما به هر حال، دفاع از زمامداری ۴ ساله‌اش اقدامی است که بخشی از نیروی تهاجمی او را در مناظرات مستهلک می‌کند.

مساله بعدی بایدن است. نباید فراموش کرد که بایدن آنقدر‌ها هم که گمان می‌رود خطیب ضعیفی نیست. طبق ادعای برخی منابع نزدیک به بایدن، او در انتخابات درون حزبی به عمد ضعیف عمل کرد چرا که علاقه‌ای نداشت با هم‌حزبی‌هایش سرشاخ شود، اما او به خوبی قادر به مصاف با ترامپ جمهوری خواه هست و از همین حالا مشتاق اولین مناظره تلویزیونی است.

بیشتر بخوانید

• وزیر امور خارجه بلاروس: غرب به دنبال ایجاد هرج و مرج در کشور ماست

نکته سوم، اما مربوط به مناظره معاونین نامزدهاست. این مناظره به زودی بین مایک پنس (معاون ترامپ) و کامالا هریس (معاون بایدن) برگزار می‎شود. این مناظره‌ها معمولا به اندازه مناظره اصلی محبوب نیستند، اما طرفداران خود را دارند. یادمان نرود که مناظره بین جو بایدن (معاون اوباما) و سارا پالین (معاون مک کین) حتی از مناظره اصلی هم بیننده بیشتری داشت. بسیاری این تعداد بیننده را به علت کنجکاوی مردم درباره سارا پالین می‌دانستند. به نظر می‌رسد که این کنجکاوی در مورد هریس هم وجود دارد. کامالا هریس بدون شک نقطه قوت اصلی کمپین بایدن است. این زن سخنرانی قوی است که شخصیتی مقتدر دارد. او سال‌ها دادستان بوده و به خوبی قواعد مواجهه با سیاستمداران را بلد است. کامالا هریس عملکردی بی‌نظیر در مناظرات درون حزبی داشت و در همان مناظره‌ها توانست خود را به یکی از محبوب‌ترین دموکرات‌ها تبدیل کند. حتی اگر بایدن نتواند عملکرد خوبی در مقابل ترامپ داشته باشد، هریس به خوبی می‌تواند شکست نسبی او را جبران کند.

دو ابرقهرمان مناظره‌های انتخاباتی آمریکا؛ ریگان کاریزماتیک و کلینتون جذاب

یک نکته مهم در رابطه با مناظره‌های ریاست جمهوری آمریکا، شخصیت رسانه‌ای ترامپ است. بسیاری معتقدند که دونالد ترامپ به علت سال‌ها حضور در رسانه‌ها و برنامه‌های تلویزیونی به خوبی از فوت و فن رسانه باخبر است. آیا چنین است؟ در اینکه ترامپ ذاتا شومن است شکی نیست؛ اما آیا چنین کاراکتری برای پیروزی در یک مناظره سیاسی کافی است؟

بیایید مروری بر تاریخ مناظره‌های ریاست جمهوری داشته باشیم. از جنگ جهانی دوم تاکنون فقط سه رئیس جمهور تک دوره‌ای در آمریکا داشته ایم. این سه رئیس جمهور عبارت اند از: جرالد فورد، جیمی کارتر، بوش پدر. جرالد فورد را که باید از این لیست کنار بگذاریم. او معاون نیکسون بود که بعد از ماجرای واترگیت و استعفای رئیس‌جمهور به جای او نشست. بنابراین، او اصلا در انتخاباتی پیروز نشده بود و از همان ابتدا همه به او به چشم یک دولت مستعجل نگاه می‌کردند. اما کارتر و بوش پدر چه؟ این دو به چه کسانی رقابت را باختند؟ کارتر به رونالد ریگان و بوش پدر به بیل کلینتون رقابت انتخاباتی را واگذار کرد. خوب به این دو نام توجه کنید: رونالد ریگان و بیل کلینتون. بدون شک این دو کاریزماتیک‌ترین سیاستمداران معاصر آمریکا هستند. این دو چنان در مناظره‌های انتخاباتی و سخنرانی‌های خود حریفان خود را ضربه فنی کردند که پیروزیشان از همان ابتدا قطعی به نظر می‌رسید.

رونالد ریگان بدون شک جادوگر عرصه سیاست بود. بازیگری که از ترامپ هم رسانه و دوربین را بهتر می‌شناخت. لبخند خاص او، عبارات عجیب و غریبش و حرکات بدنش همه و همه او را تبدیل به یک قهرمان آمریکایی کردند. در مناظرات انتخاباتی، ریگان جیمی کارتر را نابود کرد. در میانه مناظره، وقتی کارتر با عصبانیت داشت به ریگان حمله می‌کرد، ریگان یک عبارت خاص و عمومی و غیرسیاسی را که بعدا به یک فرهنگ تبدیل شد به کار برد: (there you go again) عبارتی بود که بعد از مناظره به سرعت به کلیشه‌ای جهانی تبدیل شد. ترجمه دقیق این عبارت به فارسی مقدور نیست، اما شاید بتوان آن را به "باز دوباره شروع کردی" ترجمه کرد. ریگان چنان با زیبایی این عبارت را به کارتر گفت که طرفداران تلویزیونی بسیاری را در همان لحظه به سمت خود جذب کرد.

این اتفاق در زمان رقابت بوش پدر و کلینتون هم تکرار شد. کلینتون مانند ریگان اسطوره کاریزمای شخصیت و نبوغ سیاسی نبود، اما کاریزمای به مراتب بیشتری از بوش داشت. هنوز هم مقالات بسیاری درباره حرکات بدن او، نوع ادای کلماتش و به خصوص نوع نگاه و حرکات چشمانش می‌نویسند. کلینتون نیز توانست چهره یک "جنتلمن آمریکایی" را از خود به معرض نمایش بگذارد و ریاست جمهوری جرج بوش پدر را یک دوره‌ای کند.

ترامپ شبیه کیست؟ او نه شبیه ریگان است، نه نیکسون

آیا ترامپ شبیه ریگان و کلینتون است؟ به هیچ وجه. او بیشتر شبیه نیکسون است. قلدر، بد دهن، ضد اجتماعی، غیر قابل پیش بینی و .... او یک جنتلمن آمریکایی نیست بلکه یک آنتی گونیست است؛ یک ضد جنتلمن واقعی. او بیشتر از اینکه شبیه کلینت ایستوود (خوب) در فیلم خوب، بد، زشت باشد شبیه ایلای والاک (زشت) است.

البته بسیاری معتقدند که او خیلی هم شبیه نیکسون نیست. جاناتان بیدلاک نویسنده پولتیکو معتقد است که در حالی که نیکسون و ترامپ هر دو سیاستمداران بیرحمی بودند، اما در واقع تفاوت‌های آن‌ها بیشتر از شباهت‌هایشان است. نیکسون یک مرد خودساخته و یک کهنه سرباز نیروی دریایی بود که طی یک انتخابات مشهور در دهه ۱۹۵۰ و ۶۰، قدرت سیاسی را به دست گرفت و در انتخابات مشابهی نیز قدرت را واگذار کرد. این شرایط به او کمک کرد که به یک سیاستمدار ماهر تبدیل شود. برعکس، ترامپ در ارتش خدمت نکرده است و با پشتوانه خانوادگی‌اش تبدیل به یک شخصیت تلویزیونی و سپس وارد سیاست شد.

خبری از شگفتی در مناظره تلویزیونی نیست

بنابراین، ترامپ لزوما آن ملاتی را که ریگان و کلینتون داشتند، ندارد. اما نکته مهم این است که بایدن هم این خمیرمایه را ندارد. بایدن علیرغم ظاهر شیکش فقط توانسته نخبگان حزب دموکرات و سلبریتی‌ها را جذب خود کند. او نه مانند ریگان از خود شخصیتی ملی ساخته و نه مانند کلینتون توانسته رویایی آمریکایی برای جمعیت جوان یا مهاجر آمریکایی بسازد. از این جهت به نظر می‌رسد که نباید در مناظره‌های انتخاباتی ریاست جمهوری اخیر به دنبال یک شگفتی باشیم؛ چرا که نه ترامپ ریگان است و نه بایدن، بیل کلینتون.

با این حال، آنچه مهم است این است که پیروز انتخابات و یا مناظره‌ها به هیچ وجه از حالا معلوم نیست و هیچ یک از دوطرف آنقدر قدرت ندارند که بتوانند از پیش خود را پیروز این ماراتن بدانند.

منبع: خبر فوری

انتهای پیام/