به گزارش خبرنگار حوزه میراث و گردشگری  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، حدود یک سال قبل، درست زمانی که سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری با تلاش فعالان بخش خصوصی و نمایندگان مجلس شورای اسلامی تبدیل به وزارتخانه شد؛ علی اصغر مونسان ضمن ابراز امیدواری نسبت به نتایج این تصمیم گیری، بار دیگر تاکید کرد که گردشگری پرنده‌ای با دو بال است. یکی از بال‌های این پرنده، صنایع دستی و بال دیگر آن میراث فرهنگی است.

به گفته مونسان با تقویت بال‌های پرنده گردشگری، می‌توان این پرنده را به اوج رساند.

این صحبت فقط پس از تبدیل شدن سازمان میراث فرهنگی به وزارتخانه زده نشد؛ مونسان از زمانی که بر کرسی مدیریت سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی نشست بار‌ها و بار‌ها آن را گفته و تکرار کرده بود.

پس از تبدیل سازمان میراث فرهنگی به وزارتخانه اهالی رسانه جویای این شدند که ساختار وزارتخانه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی چه تفاوتی با ساختار قبلی آن خواهد داشت. در همان زمان برخی افراد پیش بینی کردند که معاونت‌های مختلف وزارتخانه مذکور تبدیل به سازمان‌های جداگانه‌ای در زیر نظر آن شوند، اما گذر زمان نشان داد که این اتفاق نیفتاده و نخواهد افتاد.

از همان زمان وقتی جایگاه معاونت‌ها در ساختار نام وزارتخانه تغییر کرد، این شائبه پیش آمد که آیا وزارتخانه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی از این به بعد توجه کمتری به معاونت صنایع دستی و افراد ذی نفع آن خواهد داشت. مسئولان وزارتخانه در جواب این پرسش پاسخ دادند که چنین نخواهد شد، اما به نظر می‌رسد امروزه که جهان به خصوص ایران با بحرانی به نام شیوع گسترده ویروس کرونا مواجه شده و به صورت گسترده تحت تاثیر همه گیری آن قرار گرفته است، شائبه کم توجهی ملموس وزارتخانه میراث فرهنگی به صنایع دستی در میان فعالان صنایع دستی کشور پررنگ شده است.

این در صورتی است که گردشگری همچنان همان پرنده است، اما نفس هایش بر اثر شیوع ویروس کرونا به شماره افتاده است.

چرا هنرمندان صنایع دستی تصور می‌کنند که وزارتخانه میراث فرهنگی به وضعیت آن‌ها توجه چندانی ندارد؟

در پاسخ به این سوال باید به خبر‌های اخیر مرتبط با حمایت دولت و وزارتخانه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی نگاهی انداخت.

در ماه‌های اخیر بار‌ها از خسارت بیش از اندازه صنعت گردشگری از همه گیری ویروس کرونا صحبت شده است و مسئولان گردشگری کشور در همین مدت تلاش کردند از راه‌های مختلف به اصناف مختلف فعال در صنعت گردشگری کمک کنند، البته به زعم فعالان صنعت گردشگری این حمایت‌ها لازم بودند، اما به دلیل تداوم شیوع ویروس کرونا و تبعات آن، کافی نیستند.

در همین مدت معاونت صنایع دستی نیز تلاش کرد با استفاده از بخشی از حمایت‌های دولت از کسب و کار‌های آسیب دیده از شیوع ویروس کرونا، به داد هنرمندان صنایع دستی برسد، اما این حمایت‌ها و جزئیاتشان آنچنان که باید و شاید رسانه‌ای نشده و به گوش همگان نرسیدند.

در اینجا باید گفت شاید شائبه کم توجهی وزارتخانه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی به وضعیت هنرمندان صنایع دستی محصول ناآگاهی برخی از هنرمندان از تلاش‌های مسئولان وزارتخانه برای حمایت از این هنرمندان باشد پس باید تا دیر نشده کاری کرد که این سوءتفاهم منجر به مشکلات بزرگتر نشود.

گفتنی است هنرمندان صنایع دستی نیز در ماه‌های اخیر خسارت زیادی خورده اند، زیرا آن‌ها که در ماه اول سال انتظار برگزاری نمایشگاه‌های صنایع دستی و فروش نسبتا خوب تولیداتشان را داشتند در این ماه‌ها به دلیل وجود محدودیت‌های سفر و ایجاد ازدحام از فرصت بالقوه فروش تولیداتشان در نمایشگاه‌های فصلی محروم شدند. سپس برخی از این هنرمندان تصمیم گرفتند به صورت مجازی محصولاتشان را بفروشند و در این زمینه کمی موفق بودند، اما با گرانی‌های ناشی از تحریم، تولیداتشان خریدار چندانی نداشت.

هم اکنون برخی از هنرمندان صنایع دستی کارگاه هایشان را تعطیل کرده اند. گروهی از آن‌ها نیز فقط به خاطر عشق برای تولید صنایع دستی، سر پا مانده اند.

انتهای پیام/