به گزارش حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران جوان، روزنامه جام‌جم یادداشتی از محمد حسین جعفریان، کارشناس ارشد مسائل افغانستان منتشر کرده است که متن آن در ادامه می‌آید:

 یک) طالبان در حال نزدیک شدن به شهرهای بزرگ است. الان که این سطور را برایتان می نویسم خبر رسیده نیروگاه های اصلی تامین برق شهرهای قندهار و لشکرگاه [مرکز استان هلمند] به دست آنها افتاده و دو سه روزی است سومین شهر بزرگ افغانستان برق ندارد. با گذشت چند هفته از مذاکرات صلح دوحه، حالا می توان فهمید که با شروع مذاکرات، طالبان عملا جنگ را شدت بخشید و در بسیاری مناطق دست بالا را یافت. نمی خواهم بدبین باشم اما حس می کنم مذاکرات صلح، تله ای بود تا دولت کابل در آن گرفتار و ارتش افغانستان به آن امیدوار شود و شعله مقاومت آنها فروکش کند که طالبان بتواند برق آسا مناطق جدیدی را تصرف کند.

در همین روزها از کلانشهر کابل خبر می رسد دزدی، ترور و گروگانگیری شدت یافته و مردم از نبود امنیت به تنگ آمده اند. هم اکنون که این سطور را می نویسم، خبرگزاری های افغانستان از ترور دو پزشک در محلات غرب کابل خبر داده اند. این کشتارها گاه هدفمند و اما اغلب بی هدف و به قصد دزدی انجام می شود. گاهی برای سرقت یک گوشی تلفن یا یک دوچرخه و... کمترازآن افراد کشته می شوند.

طالبان پیامد این اتفاقات اعلام کرده است برای کاهش دزدی ها ، گروه های گزمه خود را فعال خواهد کرد. آنها قرار است به ویژه امنیت محلات کابل را در شب های ناامن فعلی تامین کنند! همزمان از شهر مهم جلال آباد در جنوب کابل - که تنها ۱۰۰ کیلومتر با پایتخت فاصله دارد- خبر می رسد استاندار منطقه مذکور گشت های «امر به معروف و نهی از منکر» یادگار طالبان را در این شهر راه اندازی کرده و از بامیان هم خبررسیده نماینده پیشین مردم در مجلس به قطر رفته و رسما به طالبان پیوسته است. البته اخبار تایید نشده از پیوستن چهره های بسیار مهم تر و موثرتر از این نماینده به گروه طالبان حکایت دارد. حالا می توان دریافت اصلی ترین مانع صلح به معنای واقعی آن در افغانستان ، آمریکا و طالبان هستند. آنها قبل از مذاکرات دوحه توافقاتی با هم داشته اند. توافقاتی که هیچ کس(جزمقامات ارشدآمریکاوطالبان)از مفاد نهایی آن آگاه نیست، اما می توان آنها را حدس زد . آنها اکنون در حال انجام آن توافقات اند. در این بین دولت کابل و اپوزیسیون آن را هم با مذاکرات دوحه بازی داده و دلخوش کرده اند. آمریکا در حال تحمیل طالبان وامارت آنها به مردم افغانستان است و فاصله چندانی با این هدف ندارد.

دو) درگذشت استاد شجریان موجی از واکنش ها را در میان مردم و مقامات افغانستان و تاجیکستان به دنبال داشت. قبل از همه دکترعبدا... پیام داد. او شجریان را «میراث مشترک فرهنگی کشورهای منطقه» خواند و فقدانش را غیرقابل جبران دانست. دکتر عبدا... درگذشت استاد را به تمام فارسی زبانان تسلیت گفت. به جز ایشان «احمدضیا مسعود» برادر و «احمد مسعود» فرزند احمدشاه مسعود نیز درگذشت استادشجریان را طی پیام هایی جداگانه تسلیت گفتند. همچنین بسیاری ازنخبگان ، نهادهای فرهنگی ،سمن ها و مجموعه های مردمی افغانستان وتاجیکستان پیام هایی دادند. باری ناگفته نگذارم که در میان این همه پیام، دریغ از یک خط پیام دولتمردان ارگ نشین؛ جناب اشرف غنی در این باره!

سه) پیامد مطالب پیشین این ستون جناب جابر انصاری ، سرکنسول جوان و اما فرهیخته افغانستان در مشهد مرا به محفلی دعوت کرد. در آنجا گفتند بخشی از آن مطالب آنها را خشنود و بخشی ناخشنود ساخته و افزودند از کابل هم فرمانی در این باره آمده که ملاقاتی با هم داشته باشیم. ایشان از پیچیدگی و سختی غیرقابل تصور کار ریاست جمهوری طی این ایام در افغانستان گفتند و در پایان پیشنهاد کردند بروم کابل و مستندی در این باره بسازم. در اینجا قصد نقد آنچه ایشان گفت را ندارم. مکالمات دیپلماتیک هم محل جدل نیست. اما از یک چیز کیف کردم؛ این که کابل با تمام اوضاع آشفته این روزهایش، حواسش به مطالب روزنامه های کشور همسایه درخصوص خودش نیز هست و نسبت به آنها واکنش نشان می دهد. این حکایت از یک نظم حسرت برانگیز خبر  داشت. راستش را بخواهید غبطه خوردم!

انتهای پیام/