به گزارش حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، ابوالحسن علی‌بن‌موسی (ع) ملقب به «رضا» امام هشتم از ائمه اثنی عشر (ع) و دهمین معصوم از چهارده معصوم (ع) و از سلاله پاک رسول خدا (ص) و جانشین ایشان است. پدر بزرگوارشان امام موسی کاظم (ع) پیشوای هفتم شیعیان و مادر گرامیشان نجمه نام داشت.

امام رضا (ع) پس از هفده سال سکونت در مدینه و تبلیغ دین و ارشاد مردم، با نقشه و حیله مأمون عباسی، راه خراسان را در پیش گرفت. آن حضرت پس از قبول اجباری ولایت عهدی مأمون و گذشت سه سال، در ۵۵ سالگی به دست این خلیفۀ عباسی به شهادت رسید.

بیشتر بخوانید

• دو نگرشی که باعث تحول در زندگیمان می‌شود/ شرط ورود به سرزمین امن الهی از نگاه امام رضا (ع)

حجت الاسلام سید احمد حسینی سخنران و کارشناس مذهبی در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، با اشاره به این نکته که انسان باید در کار‌های خود اهل افراط و تفریط نباشد، گفت: امام رضا (ع) در روایتی می‌فرمایند «لَیسَ مِنّا مَن تَرَکَ دُنیاهُ لِدِینِهِ و دِینَهُ لِدُنیاهُ»؛ از ما نیست آن که دنیاى خود را براى دینش و دین خود را براى دنیایش ترک گوید.

وی در ادامه افزود: این روایت از زبان مبارک امام هشتم شیعیان بیان گویا و شیوایی دارد و امام در روایت دیگری در تایید همین موضوع می‌فرمایند«دین استوار و محکم است پس روش و حرکت دینى باید با حوصله و مدارا باشد و عبادت خدا را در نظر خودت مبغوض و ناپسند نکن مانند کسى که افراط‍ و تندروى داشته است».

این کارشناس مذهبی تصریح کرد: انسان مومن و متدین همه کارهایش معتدل است، نه دینداری می‌کند که دنیا نداشته باشد و نه دنیا داری می‌کند که دین نداشته باشد و تمام افعال و افکارش برای رضای خداوند است.

داستان عجیب شفاء آیت الله گلپایگانی

حجت الاسلام حسینی به داستانی در رابطه با توسل به امام هشتم به نقل از آیت الله وحید خراسانی اشاره کرد و گفت: آیت الله وحید خراسانی نقل می‌کنند، مدت زیادی در حوزه علمیه‌ای در شهر مشهد که متولی آن آیت الله حبیب الله گلپایگانی که مدت زیادی هم امام جماعت مسجد گوهرشاد بودند درس می‌خواندم.

وی ادامه داد: آیت الله گلپایگانی مبتلا به بیماری بودند که کسی نمی‌توانست ایشان را درمان کند. به همین دلیل در حرم علی بن موسی الرضا (ع) به ایشان متوسل  شدند و در عالم کاشفه امام گلی را به دست ایشان می‌دهد و در همان لحظه وقتی به خودشان آمدند همه چیز تغییر کرده بود و ایشان شِفا گرفته بودند.

این کارشناس مذهبی در پایان گفت: این مرد خدا به دلیل توسل به امام رئوف (ع) هم جسم بیمارش درمان شد و هم اینکه از آن موقع به بعد به دلیل برخورد دست امام با او دست او نیز مظهر شفا قرار گرفت. درسی که از این داستان می‌توان گرفت این است که اگر در مسیر خدا و اهل بیت (ع) باشیم ما هم می‌توانیم مانند آنان مظهر پاکی، آرامش و بزرگی شناخته شویم.

انتهای پیام/