به گزارش حوزه تجسمی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،  یازدهمین دوسالانه سرامیک ایران از ۸ آبان ماه برگزار می‌شود و براساس آخرین اظهارات هیربد همت آزاد دبیر این دوسالانه، ۹۴ اثر از بین آثار ارسالی، به این رویداد راه یافتند.

بیشتر بخوانید؛  ۹۴ اثر به یازدهمین دوسالانه سرامیک راه یافتند

چالش های طراحی پوستر یازدهمین دوسالانه سرامیک

کیانوش غریب پور طراح پوستر این دوره از دوسالانه سرامیک درباره ‏چگونگی طراحی این پوستر گفت: طراحی پوستر برای هر مفهوم و هر رویدادی یک مساله بزرگ دارد و عینیت بخشیدن به ‏یک مفهوم است. گاهی ما تصویری برای عینیت بخشیدن به مفهومی داریم و گاهی نداریم. در طراحی پوستر دوسالانه سرامیک ‏مساله اصلی این بود که من باید با مفهوم «خودکاوی» که شعار این دوره بی ینال بود کار می‌کردم. ‏

وی ادامه داد: مهمتر اینکه رویکردی که در این پوستر به لحاظ تصویری باید رعایت می‌شد، عدم ارجاع به سفالینه‌ها و حیطه ‏کاربردی و صنعتی سفال و سرامیک بود و سرامیک را به عنوان مدیوم و رویکرد هنری باید می‌دیدم. به هر حال ارجاعات زیادی برای سفال در تاریخ تصویر فرهنگی ما وجود دارد و یکی دو دوره درخشان در سفال داشته ایم و هر ‏طراح گرافیکی شیفته آن فرم هاست و من نباید هیچ ارجاعی به آن می‌دادم. ‏

غریب پوردر ادامه با بیان اینکه خودکاوی امری کاملا انتزاعی است، گفت: در مساله ارجاع به مفهوم خودکاوی نیز مساله این ‏بود که بدون اینکه چیزی را صریح بگویم که مثل زبان کارتون و کاریکاتور باشد باید خودکاوی را نشان می‌دادم. ‏

این طراح گرافیست اضافه کرد: در نهایت با اتود‌هایی سعی کردم فرمی بسازم شبیه یک فضای سیال که گویی از یک نقطه درونی ‏شروع می‌شود و به نقطه درونی بر می‌گردد و در عین حال این دو نقطه به هم متصل نمی‌شود، چون نمی‌خواستم رفتار متصل ‏به هم را نشان بدهم و معتقدم خودکاوی از یک نقطه‌ای شروع می‌شود، اما لزوما به همان نقطه باز نمی‌گردد. ‏

وی اظهار کرد: سعی کردم این فرم سیال را با ماده خط نشان بدهم و سعی کردم که شبیه یک شی مشخص و یک پیکره ‏فیگوراتیو نشود و معنی مجسمه را ندهد، ولی در هر حال یک پیکره باشد که می‌تواند یک ارجاعی به یک فرم انتزاعی یک شی ‏یا موجود زنده بدهد. بر بعضی از فرم‌های منفی هم به عنوان عنصر رنگی تاکید کردم که یکی دو فرم آن ممکن است ما را یاد ‏کلمه، ادبیات و خوشنویسی بیاندازد چرا که معتقدم کلام هم بخشی از خودکاوی است و با گزاره فکری، تصویری و کلامی ‏مواجهه هستیم. این‌ها مجموع استراتژی‌هایی بود که موقع قلم گرفتن رخ داد و بقیه اتفاقی تصویری است که دیده می‌شود. ‏

غریب پور تاکید کرد: به نظر می‌رسد طراح گرافیک مثل مهندس همه چیز را کنار هم می‌چیند. ما طبیعتا به کاربرد فکر می ‏کنیم یا اینکه مفهوم نباید فدای فرم شود و کار شخصی آزاد نمی‌کنیم و به عنوان یک رسانه قرار نیست تابلو بسازیم که در حیطه ‏فاین آرت تعریفش کنیم، اما گاهی خود طراح هم به عنوان اولین مخاطب با اثرش مواجه می‌شود و سعی می‌کند ببینید چقدر ‏مخاطب اثرش به درک آنچه او خواسته می‌رسد. امیدوارم مخاطب متخصص با این پوستر ارتباط فعال برقرار کند. ‏

شاهد رشد قابل توجه آثار سرامیک در بعدهای تکنیکی و محتوایی هستیم

بهزاد اژدری عضو شورای انتخاب یازدهمین دوسالانه سرامیک درباره چگونگی بروز و ‏ظهور موضوع خودکاوی در آثار و تکنیک آثار راه یافته به دوسالانه سرامیک گفت: من یک فرایند را در کلیت می‌بینم و به نظرم سطح کار‌ها ‏نسبت به دوره قبل دوسالانه که البته ۹ سال پیش بود بسیار بسیار بالاتر رفته است که بخشی از آن جبر زمانه است. به هر حال زمان و ‏امکانات دسترسی به منابع زیاد شده و نقش آموزش را نباید در این میان از نظر دور داشت. ‏

وی ادامه داد: برای کسانی که پیگیر آموزش هستند، بخش تئوریک بسیار قوی شده و سرامیست‌ها در بخش مفهوم سازی و محتوا سازی قوی ‏شده اند و یاد گرفته اند در میان هزاران تکنیکی که در سرامیک هست برای کانسپ خود کدام تکنیک را انتخاب کنند. حتی الان برخی ایرادات ‏ما به آثار این بود که کانسپ اثر با تکنیک همخوان نبود و به عبارتی فن و هنر کنار هم ننشسته بود و در سرامیک این یک مساله بسیار مهم ‏است، چون امکانات زیادی در سرامیک وجود دارد و باید هنرمند بتواند دست به بهترین گزینش بزند. ‏

اژدری با اشاره به اینکه امسال تکنیک در کار‌ها روند صعودی داشته اظهار کرد: من از قبل هم می‌دانستم که حتما وقتی اصل آثار را می‌بینیم ‏از تصاویری که در مرحله اول ارسال کرده بودند و دیدیم بهتر هستند و برخوورد فیزیکی با اصل آثار حس دیگری دارد و همین هم شد و تنوع ‏بسیار خوبی را شاهد هستیم. یک نکته‌ای هم که شاید در این نمایشگاه به چشم بیاید رو به رو شدن با یک روحیه خشم و اعتراض است که با ‏توجه به موضوع خودکاوی و اینکه شرایط اقتصادی و فرهنگی جامعه و همچنین موضوع کرونا و سلامتی در خطر را شاهد هستیم طبیعی ‏است، چون کار هنرمند بیان همین رنج‌ها و آسیب هاست. به هر حال طبیعی است در نمایشگاه شاهد یک فضای شاد نباشیم. ‏

این عضو شورای انتخاب دوسالانه سرامیک در ادامه گفت: به هر حال در سرامیک شما هم می‌توانید نرمی و لطافت را نشان بدهید و هم ‏شکننده بودن و خشن بودن را و برای هر دو نوع این نگاه متریال هست. اساسا وقتی یک کاسه‌ای خیلی ظریف و شفاف می‌تواند ساخته ‏شود، اما همان کاسه وقتی زمین می‌خورد و می‌شکند، خشن و تیز می‌شود یعنی دو وجهه همین موضوع را نشان می‌دهد. اینکه یک آدم ‏آرام هم می‌تواند در یک شرایط خاص تبدیل به یک آدم پرخاشگر شود. ‏

وی درباره اینکه رشد تکنیکی آثار سرامیک را حاصل چه چیز می‌دانید نیز گفت: به نظرم این رشد محصول یک فضای آکادمیک رو به رشد ‏است. منظورم از فضای آکادمیک لزوما دانشگاه نیست بلکه امروزه آموزشگاه‌هایی نیز برای این منظور فعال هستند. بدترین قسمت این ‏ماجرا شاید این باشد که در دانشگاه‌ها اتفاقا به دلیل نبود امکانات شاید از آموزشگاه‌ها عقب هم بی افتند. حتی به نظر من خود فضای ‏مجازی هم امروز یک فضای آکادمیک را ایجاد کرده یا به آن کمک کرده است. ‏

وی در پایان بیان کرد: یکی از نگرانی‌های من با دیدن اصل آثار و روند رو به رشد آن این است که ظرف ما برای نمایش این آثار کوچک است و ‏باید برای آن فکری کنیم.

انتهای پیام/