به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ،مشکلات بهداشت روان سالانه میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان تحت‌تأثیر قرار می‌دهد و طبق آمار فعلی از هر چهار فرد، یک نفر در طول زندگی خود به نحوی مشکل بهداشت روانی را تجربه می‌کند. 

ماریا حاجی آقازاده کارشناس ارشد روانشناسی مرکز مشاوره آرامش فرماندهی انتظامی مازندران می گوید: بسیاری از مشکلات روانی بصورت کوچک آغاز شده که در صورت بی توجهی و درمان نکردن به مرور به گره بزرگی تبدیل می‌شود تا جایی که باید روش‌های درمانی سخت‌تر و پیچیده تری در پیش گرفت.

او می گوید:جامعه اکنون تجربه هشت ماهه‌ای از همه گیری ویروس کرونا را پشت سر گذاشته است و هنوز هم به آینده روشنی در شیوه مواجهه با این این ویروس نرسیده است. در این وضعیت بحرانی، به سه موقعیت افزایش بیماران روانی و در واقع کاهش بهداشت روان را شاهد هستیم:

گروه اول: برخی از این بیماران افرادی هستند که نه سابقه قبلی اختلالات روانی را دارا هستند و نه به بیماری کرونا دچار شده اند.

اضطراب ها، افسردگی، وسواس، تنش‌های خانوادگی، تنهایی‌ها و بغض‌های فروخورده ناشی از سوگواری در تنهایی ناشی از کرونا، موارد غیر قابل انکاری هستند که بسیاری از افراد جامعه را در این مقطع زمانی درگیر خود کرده است.

ترس از بیماری خود و یا اطرافیان، ماهیت ناشناخته کرونا برای افراد جامعه و حتی کادر درمانی، ترس از برقراری ارتباطات ایمن، افکار منفی و اشتغال ذهنی در خصوص بیماری و فراهم نشدن زمینه سوگ واری مناسب، همدلی و همراهی با سوگواران برای گذراندن مناسب دوره سوگ از جمله دلایل بیماری برای این افراد می‌باشد.

علاوه بر این، استرس‌ها و بیقراری‌های کودکان که ناشی از تعطیلی مدارس و در خانه ماندن‌های طولانی مدت است از یک طرف، سرخوردگی‌های کودکان و دانش آموزان ناتوان از تهیه تجهیزاتی اعم از گوشی‌های هوشمند و تبلت برای پیوستن به آموزش مجازی از دیگر مواردی است که اهمیت سلامت روان را بیشتر می‌کند و در جای خود باید مورد توجه قرار گیرد، همچنین بروز مشکلات اقتصادی و بیکاری در اثر شیوع کرونا نیز از عوامل مهم استرس و افسردگی و تنش‌های خانوادگی شدید در حال حاضر می‌باشد.

گروه دوم- افرادی که سابقه کرونا و قرنطینه داشته اند: تجربه بیماری‌های فیزیکی تهدید کننده زندگی مثل کووید ۱۹ می‌تواند به عنوان یک علت بروز نشانه‌های اختلال استرس پس از سانحه باشد.

اختلال در خواب از دیگر مشکلات افراد مبتلا به کووید ۱۹ است که ممکن است در بخش‌های ایزوله یا قرنطینه برای این افراد روی دهد.

به طور کلی تمامی مطالعاتی که اختلالات روانشناختی افراد در قرنطینه رو مورد بررسی قرار داده اند نشانه‌های زیادی از آسیب روان مثل اختلال هیجان، افسردگی، استرس، کاهش خلق، تحریک پذیری، بیخوابی، کاهش توجه، اختلال استرس بعد از سانحه، خشم، کرختی عاطفی را گزارش کرده اند.

بیشترین محرک‌های ایجاد استرس و عامل ایجاد کننده اختلالات روانشناختی در افراد در حال قرنطینه به دلیل بیماری کووید ۱۹ ترس از آلوده شدن یا آلوده کردن دیگران، دوره طولانی قرنطینه، حمایت‌های ناکافی و عدم دسترسی به مراقبت‌های پزشکی و مواد غذایی کافی و در نهایت خستگی و بی حوصلگی ناشی از قرنطینه و ایزوله شدن گزارش شده است.

تمامی موارد ذکر شده بالا و همچنین اضافه شدن برخی افکار ناخوشایند مثل احساس تنهایی، برچسب زنی، انکار، ناامیدی و در درجات شدیدتر پرخاشگری و افکار خودکشی ممکن است باعث گردد بیمار در قرنطینه به دلیل بیماری کووید ۱۹ پایبندی به ادامه درمان را کاهش داده و حتی افراد در فکر ترک محل قرنطینه باشند.

گروه سوم افرادی که سابقه اختلالات روانی را دارا می‌باشند: قرنطینه طولانی‌مدت جامعه، دسترسی پزشکی لازم را برای بسیاری از بیماران اضطراری را مختل کرد؛ ازجمله بیماران نیازمند به مداخله روان‌پزشکی.

روش‌های درمانی موازی با درمان دارویی برای بسیاری از این بیماران از دسترس خارج شد، جلسات گروهی درمان، ورزش، شرکت در مسابقات و فعالیت‌های جمعی که به‌عنوان بخشی از روند درمان یا کنترل بیماری افسردگی توسط گروه درمان توصیه می‌شود، برای مدت طولانی لغو شده‌اند.

تجربه ثابت کرده که در بحران‌ها اختلالات روان پزشکی و مسائل روان شناختی بیشتر مطرح می‌شوند و این امر کاملا طبیعی است، زیرا علت بروز این اختلالات ریشه در مسائل روانی و اجتماعی و زیستی دارد پس باید با برنامه‌های پیشگیرانه برای جلوگیری از بروز یک سری از بیماری‌های ناتوان کننده روانپزشکی به مقابله با این بحران رفت و برای شرایط در حین کرونا و بعد از کرونا برنامه‌های پیشگیرانه بیشتر و بهتری برای بودن در کنار مردم ارائه کرد.

انتهای پیام/س