به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از مشهد، هرساله خیل عظیمی از زائران و مجاوران از راه‌های دور و نزدیک میهمان صحن و سرای رضوی شده و در کنار زیارت شمس الشموس (ع) و انجام فریضه نماز از خدمات و امکانات متنوع آستان قدس رضوی بهره‌مند می‌شوند.

این امکانات از چلچراغ‌های روشن رواق‌ها، فرش‌های قرمزرنگ پهن شده در صحن‌ها و زائربر‌های برقی تا خدمات جدید دوران مقابله با بیماری کرونا همچون توزیع ماسک بین زائران و مجاوران و ضدعفونی کردن سطوح در حرم مطهر رضوی، همگی در پرتوی خیراندیشی شیرزنان و بزرگمردان واقف و ناذر این بارگاه ملکوتی فراهم شده است. مهربانانی که دلی به بزرگی دریا دارند و میزان عشق و ارادتشان به حضرت رضا (ع) مثال‌زدنی است.

بی‌شک هر کدام از این واقفان داستانی متفاوت برای روایت دارند. در این مجال، میهمان منزل لیلی رستمی یکی از واقفه‌های آستان قدس رضوی در مشهد مقدس شدیم تا با داستان وقف منزلش که تنها دارایی‌اش در این دنیاست بیشتر آشنا شویم. در ادامه بخشی از گفت‌وگوی صمیمانه را با این بانوی دریادل هفتاد و هشت ساله می‌خوانید.

 

 

وقتی از حرم مطهر رضوی مقابل در آبی‌رنگ منزل بانو رستمی می‌رسیم، باد ملایم پاییزی می‌وزد. با رویی خوش درِ منزلش را به رویمان باز می‌کند. بیشتر صورتش در پشت ماسک پنهان شده است، اما می‌توان شوق این دیدار را در نگاهش دید.

وقتی با رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی وارد منزلش می‌شویم، سفره‌ای که در وسط اتاق پهن شده و به گفته خودش رسم عید تربتی‌هاست، جلب نظر می‌کند. به ویژه که با گذاشتن چند عدد ماسک سفید، حال و هوای کرونایی هم بدان بخشیده است. با رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی در خانه ساده و گرم این بانو می‌نشینیم و گفت و گو آغاز می‌شود.

وی اصالتاً اهل تربت حیدریه است، اما نزدیک به ۵۰ سال می‌شود که در مشهد ساکن است. همسرش به دیار باقی شتافته و اکنون تنها زندگی می‌کند.

این بانو گفت: «چون فرزند و وارثی ندارم، تصمیم گرفتم منزلم را بر حرم آقا علی بن موسی الرضا (ع) وقف کنم. امیدوارم این هدیه ناقابل را این امام بزرگوار قبول کنند.» او سواد ندارد، اما از شیرزنانی است که همیشه زندگی‌اش را خودش مدیریت کرده است. حتی مراحل اداری وقفش را در دو سال گذشته با مراجعه به موقوفات آستان قدس رضوی پیگیری کرده و توانسته مدارک لازم را برای انجام این اقدام نیک‌اندیشانه فراهم کند تا توشه‌ای برای آخرتش شود.

---

همچنین بانو رستمی اولین نفر در خانواده‌اش است که در مسیر وقف قدم گذاشته است. او با اشاره به اینکه خانواده اش از انجام این وقف مطلع هستند، ادامه می‌دهد: «حتی زمانی که همسرم زنده بود به ایشان گفتم می‌خواهم خانه را وقف کنم.»

بانو رستمی، عرصه و اعیان این یک باب منزل مسکونی در مشهد مقدس را با تمامی متعلقات و منضمات شرعیه و عرفیه آن بر آستان مقدس حضرت ثامن الائمه (ع) مصالحه کرده تا در زمان حیات، منزل در اختیار خودش باشد و پس از درگذشتش واگذار و وقف آستان قدس رضوی شود.

برطبق نیت این بانو، درآمد این موقوفه پس از درگذشتش برای نیاز‌های ضروری بارگاه ملکوتی حضرت رضا (ع) و اماکن متبرکه آن امام همام صرف خواهد شد.

همچنین این واقفه خراسانی درباره برکات وقفش گفت: «تحت پوشش کمیته امداد هستم، اما خدا را شاکر هستم زندگی‌ام می‌گذرد. من به حدی به علی بن موسی الرضا (ع) اعتقاد دارم که هر زمان مشکلی دارم می‌روم درِ خانه ایشان را می‌زنم و درخواست‌هایم را از آقا می‌خواهم.»

دیوار‌های منزل این بانو به تصویر‌های گنبد طلایی بارگاه ملکوتی امام هشتم (ع) مزین است او افزود: «هر روز صبح که بیدار می‌شوم و چشمم به این عکس‌ها می‌افتد، قلبم به این آستان ملکوتی وصل می‌شود. حرم مطهر رضوی هم زیاد می‌روم. اگر هفته‌ای دو روز حرم مطهر نروم، انگار چیزی گم کرده‌ام. من عاشق آقا علی بن موسی الرضا (ع) هستم.

 

دی ماه سال گذشته، چهارمین همایش تجلیل از واقفان و ناذران آستان قدس رضوی در چهار سال اخیر با اعطای هدایایی به رسم یادبود به آنان در تالار قدس حرم مطهر امام هشتم (ع) برگزار شد. بانو رستمی از جمله هشت واقفی منتخبی بود که نامش در مراسم خوانده شد تا هدیه اش را از شخص تولیت آستان قدس رضوی دریافت کند. او نتوانسته بود در این مراسم حضور به هم رساند، اما این هدیه را از موقوفات آستان قدس رضوی گرفته است.

وقتی درباره این همایش از او می‌پرسم، این واقفه به گوشه اتاقش اشاره کرده و بیان کرد: «وقتی هدیه را دیدم، خیلی خوشحال شدم.» در گوشه دیگری از اتاقش، کتاب‌های مرتبط با سیره رضوی و عکس‌هایی از مکه مکرمه به چشم می‌خورد.

اوتصریح کرد: «اگر یک نفر ثروت و توان مالی داشته باشد، از نظر شرعی مسئول است و باید به دیگران کمک کند. به خصوص الان که شرایط زندگی سخت شده است، اگر مردم به هم کمک کنند خیلی خوب است. من الان چیزی ندارم، اما اگر توان مالی داشتم حتما مسئولیت فرزند صغیری را که پدر و مادر ندارد، قبول می‌کردم.»

منبع:تسنیم

 

انتهای پیام// ف.ک