حکایت فرش‌هایی که به صورت پایاپای داد و ستد می‌شوند
دلال‌ها قالیچه‌های نفیس منطقه مرزی راز و جرگلان بجنورد را در مقابل مواد غذایی معاوضه می‌کنند.
به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان، یک تخته قالیچه بر دوشش است و مسیر یکی از گاراژ‌های منطقه پای توپ بجنورد را در پیش گرفته است.
از راه نسبتا دوری آمده و حدود دو ساعتی در راه بوده تا به آنجا برسد و قالیچه‌ای که حدود دو سه ماه زن و دخترهایش بر روی آن گره زدند را تحویل بدهد و برود.
به گاراژ مورد نظر می‌رسد به مغازه قالی فروشی می‌رود و صاحب مغازه دفتر را می‌آورد؛ حساب و کتاب می‌کند.
مبلغ خیلی کمی باقی مانده است؛ رو به مرد میانسال می‌کند و اسمش را صدا می‌زند و از او می‌پرسد چه چیزی لازم داری؟ بگویم چه چیزی برایت بیاورند چای، قند، برنج یا روغن؟
گویا هنوز در آنجا معامله‌های پایاپای همانند گذشته در جریان است، جنس در مقابل جنس و خبری از پول نیست.
در آنجا قالیچه‌های نفیس ابریشمی با برنج و چای و روغن معامله می‌شوند این حکایت قالیبافان برخی از روستا‌های منطقه مرزی راز و جرگلان از جمله روستای یکه سعود است.
بهانه‌هایی که با آن بر سر فرش‌های نفیس زده می‌شود
نوروز محمد درخشانی دهیار روستای یکه سعود گفت: هنوز دلال‌ها قالیچه‌های نفیس این منطقه را در مقابل لوازم خانه همچون مواد غذایی معاوضه می‌کنند.
او افزود: در گذشته که هنوز فرش‌ها صادرات می‌شدند دلال‌هایی که در شهر بجنورد هستند فرش و قالیچه‌ها را می‌خریدند و در مقابل آن به جای اینکه پول نقد به عنوان دستمزد به بافندگان بدهند جنس‌هایی همچون مواد غذایی به آن‌ها می‌دادند.
درخشانی ادامه می‌دهد: اکنون که تحریم شده و صادراتی فرشی وجود ندارد، بهانه به دستشان افتاده و می‌گویند خرید و فروش فرش وجود ندارد، تحریم هستیم و تا می‌توانند بر روی سر این جنس نفیس می‌زنند. در حال حاضر قیمت هر تخته فرش دو در سه ابریشم را دو تا سه میلیون تومان از بافنده می‌خرند.
دهیار این روستا خاطر نشان کرد: همین امر موجب شده تا تعدادی از بافندگان فرش دست از کار بکشند و زنان خانواده بیکار شده اند و مردان نیز برای پیدا کردن کار به تهران برای کارگری رفته اند.
او تصریح کرد: در گذشته تعدادی از این مرد‌ها کار دامداری نیز انجام می‌دادند، اما با توجه به این وضع قیمت نهاده‌های دامی، کار دامداری نیز در توان آن‌ها نیست و بیشتر مرد‌ها به تهران رفته اند.
درخشانی اضافه می‌کند: در گذشته فقط در این روستا ۵۰۰ تا ۶۰۰ نفر مشغول به کار قالی بافی بودند، اما تعداد آن‌ها با توجه به این اوضاع کمتر شده است.
فرش‌هایی که با حداقل قیمت خریده می شوند و کالا‌هایی که با حداکثر نرخ به فروش می‌رسند
یکی از اهالی روستای یکه سعود نیز گفت: بافتن فرش هیچ صرفه اقتصادی ندارد، نخ را با قیمت خیلی بالایی خریداری می‌کنیم در مقابل از پول فرش نیز چیزی دست ما را نمی‌گیرد.
او ادامه داد: درست است که دلال در مقابل پول فرش مواد غذایی و ... می‌دهد، اما آن را نیز خیلی با ما گران حساب می‌کند و در این میان فقط دلال هست که سود می‌برد چراکه فرش ابریشم را با کمترین قیمت از ما می‌خرد و در مقابل جنس خود همچون روغن، چای و ... را با قیمت خیلی بالایی کم کم می‌فروشد و نبافتن فرش بهتر از بافتن آن است.
او اضافه کرد: امسال کار نوغانداری خیلی بود، ابریشم‌های خود را نفروختیم تا مقداری را رنگ کنیم و برای بافتن فرش استفاده کنیم و مقداری را هم به امید گران شدن بفروشیم، اما قیمت آن هم پایین آمد.
این بافنده فرش در روستای یکه سعود بیان کرد: شوهرم وقتی دید نمی‌تواند خرج خانه را از طریق قالی بافی تامین کند برای کارگری به تهران رفته است و هر چند وقت یک مقدار پول برایمان می‌فرستد.
تمامی فرش‌های تولیدی دپو می‌شوند
حسین ایزانلو رئیس اتحادیه صنایع دستی خراسان شمالی همچنین از وضعیت بد فروش فرش و گلیم در این استان خبر داد و گفت: متاسفانه تمامی گلیم و فرش‌های تولیدی در این استان دپو می‌شوند.
او اظهار کرد: دپوی فرش در حال حاضر در انبار‌های استان به بیش از دو و نیم برابر رسیده است.
او با تصریح بر اینکه در حال حاضر رکود بازار فرش و گلیم در استان ۱۰۰ درصد است، می‌افزاید: در حال حاضر نه نمایشگاهی برپا می‌شود، نه تاجری می‌آید و نه مسافری رفت و آمد می‌کند در نتیجه خرید و فروش فرش و گلیم در حال حاضر در استان صفر است.
ایزانلو ادامه داد: این نوع از صنایع دستی در استان تولید می‌شود، اما یا در منازل بافنده‌ها دپو می‌شود و یا اینکه شرکت‌ها خریداری می‌کنند، اما آن‌ها نیز در انبار این شرکت‌ها بر روی یکدیگر تلمبار می‌شوند. این امر سبب شده تا حدود ۲۰ درصد از تعداد بافنده‌های فرش و گلیم در استان کاسته شود.
این مقام مسئول خاطرنشان کرد: مشکل نبود خرید و فروش فرش و گلیم از یک سو، با بالارفتن روز به روز قیمت مواد اولیه و کاهش دستمزد‌ها از سوی دیگر برای بافندگان مشکل ساز شده است.
او تصریح کرد: همین امر سبب شده تا خانم‌های بافنده بر روی زمین‌های کشاورزی و آقایان بافنده نیز بر روی ساختمان کار کنند.
ایزانلو توضیح داد: در هر حال حاضر یک بافنده‌ای که بر روی زمین کشاورزی کارگری می‌کند حدود ۸۰ هزار تومان روزانه دستمزد دریافت می‌کند این درحالی است که دستمزد یک بافنده فرش و گلیم ۲۰ هزار تومان است. وضعیت فروش فرش در این استان بدتر از گلیم است.
ایزانلو میزان تولید دست بافته‌های داری در این استان را سالانه ۳۶۰ هزار متر مربع توسط ۲۱ هزار بافنده در استان اعلام می‌کند.
منبع: ایسنا
انتهای پیام/ح
