تفسیر اجمالی آیه ۴۰ سوره ابراهیم را در این گزارش بخوانید.

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمت‌هایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند. از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم می‌پرداختند. ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر مفسران قرآن کریم می‌پردازیم.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

رَبِّ اجْعَلْنِی مُقِیمَ الصَّلَاةِ وَمِنْ ذُرِّیَّتِی ۚ رَبَّنَا وَتَقَبَّلْ دُعَاءِ

پروردگارا، مرا و از ذرّیّه‌ام نیز کسانی را نمازگزار گردان، بار الها دعای مرا بپذیر.

فایل صوتی تلاوت آیه ۴۰ سوره ابراهیم

تفسیر آیه ۴۰ سوره ابراهیم

هر عملی برای وقوع به اذن و مشیت خدا وابسته است و یک نسبتی هم با عامل خود دارد که آن عمل از او صادر می‌شود. ابراهیم (ع) در این دعا ابتدا خود را مستقل ذکر کرده و بعد در حق ذریه اش دعا نموده و از خدا خواسته تا آنان را به او ملحق نماید و آن گاه درمقام اصرار و الحاح در دعا و برای جلب رحمت الهی می‌فرماید: پروردگارا دعای مرا قبول کن. اجابت دعای آن حضرت افاده می‌کند که زمین تا قیام قیامت هرگز از ذریه آن جناب خالی نمی‌ماند.


بیشتر بخوانید


حضرت ابراهیم در سوره منسوب به خود، از خداوند هفت درخواست دارد:

امنیّت مکّه، دور ماندن از بت پرستی، توجّه قلوب و افکار مؤمنان نسبت به فرزندان و مکتب او، بهره‌مند شدن ذریّه‌ او از ثمرات، توفیق اقامه‌ نماز، قبول شدن دعا‌ها و آمرزش برای خود و والدین و همه مؤمنان.

پیام‌های آیه ۴۰ سوره ابراهیم

۱-تکرار «رب» در آغاز دعا‌های حضرت ابراهیم، نشانه تأثیر آن در استجابت دعا و یا یکی از آداب آن است. «رَبِّ اجْعَلْنِی»

۲-برای اقامه‌ نماز خود و فرزندانتان، از خداوند استمداد کنید. «رَبِّ اجْعَلْنِی»

۳-نماز، محور دعا‌های حضرت ابراهیم است. «رَبَّنا لِیُقِیمُوا الصَّلاهَ»، «رَبِّ اجْعَلْنِی مُقِیمَ الصَّلاهِ»

۴-با آنکه رسالت انبیا اقامه دین است، اما دعا برای اقامه نماز به جای آن، نشانه آن است که نماز چهره و سیمای تمام نمای دین است. «مُقِیمَ الصَّلاهِ»

۵-حضرت ابراهیم در دو مورد عبارت «وَ مِنْ ذُرِّیَّتِی» را به کار برد: یکی درباره نماز نسل خود «مُقِیمَ الصَّلاهِ وَ مِنْ ذُرِّیَّتِی» و یکی در مورد رهبری نسل خود هنگامی که خداوند به ابراهیم فرمود: «إِنِّی جاعِلُکَ لِلنّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّیَّتِی»؛ من تو را امام مردم قرار دادم ابراهیم گفت:پروردگارا ذریّه مرا نیز به این مقام برسان.

۶-در دعا هم به خود توجّه کنید «وَ اجْنُبْنِی - وَ اجْعَلْنِی -و اِغْفِرْ لِی» و هم به دیگران. «وَ بَنِیَّ - وَ مِنْ ذُرِّیَّتِی - وَ لِوالِدَیَّ وَ لِلْمُؤْمِنِینَ»

انتهای پیام/

اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
نظرات کاربران
انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
Germany
هاجر
۱۱:۴۲ ۲۶ مرداد ۱۴۰۰
Abraham با تلفظ آبراهام از سه واژه فارسی ساخته شده است : آب راه ام . از دیدگاه پدر یا مادر به معنای " توشه راه من " می باشد و نه پدر اقوام . نام قبلی وی Abram با تلفظ ابرام بوده است که بازهم از دیدگاه پدر یا مادر به معنای " اَبر من " می باشد. این زبان فارسی متعلق به اقوام سومر و ایلام بوده است که توسط قوم سامی اکّد اقتباس گردیده است. Akkad با تلفظ اک کد به معنای " کوتاه قد " می باشد. ما ایرانیان بیشتر از طریق قرآن با نام های باستانی آشنائی داریم و از تلفظ و معنای اصلی و ریشه ای آنها کاملا بی خبر. به عنوان مثال نام پسران آبراهام Ismael و Issac با تلفظ های ایسما ایل و ایساّک می باشند. اولی به معنای " این است ایل ما " و دومی به معنای " ایسای کوچک " و ایسا به معنای " شبیه این ".
Israil با تلفظ ایسراایل به معنای " این است ایل " می باشد. پیشوند ایس در این نام مخفف عبارت فارسی " این است " می باشد. می گویند که تاریخ چراغ راه آینده است و اگر چراغ خاموش باشد آنگاه ره روان در تاریکی بسوی آینده قدم خواهند زد. برای من ایرانی پدیده بت شکنی ابراهیم هیچگونه اهمیتی ندارد بلکه آگاهی از ریشه و اصل نام و تبار ایرانی وی مهم می باشد. Noah با تلفظ نوآه به معنای آه یا دَم و یا نَفَس نو می باشد و نوشتار آن به شکل نوح برای من فارسی زبان گمراه کننده است. Adam با تلفظ آدَم به معنای دَم آغازین حیات می باشد. دَمی که توسط خداوند در پهنه هستی و وجود بیکران و بینهایت خویش دمیده شده است و طنین دمای حیات بخش آن در بینهایت دور دست ها هرگز به سردی و خاموشی نمی گراید و جاودانه بسوی بیکرانی ادامه می یابد. Nazareh با تلفظ نازاره به معنای راه نازا می باشد و نوشتار آن بصورت ناصری برای فارسی زبانان گمراه کننده محسوب می شود. حال این سوال مطرح می شود که آیا این گمراهی ها به خواست خداوند در پیش پا و روی انسان ایرانی نهاده شده اند و یا توسط گمراه کنندگان ؟