دنیا  با مرگ غیر منتظره مارادونا درگیر شد. برای آرژانتین، او "ال دیگو" بود - بچه‌ای که از زاغه نشینی جوانه زد و ورزش را تحت سلطه خود درآورد و شکوه جام جهانی را که هنوز در آرژانتین تکرار نشده است  به ارمغاون آورد.

رافائل بلیدو ۴۹ ساله که روی پله‌های لا بومبونرا، در کنار شریک زندگی خود مارسلا رینوزو نشسته بود گفت: این مرگ چیزی است که نمی‌توانید آن را توصیف کنید. ال دیگو کسی بود که  در میان ما بهترین بود. وقتی او بازی می‌کرد، و شما او را تماشا می‌کردید، می‌خواستید نفرین او را کنید. کار او با توپ بی نظیر بود و رفتن او با قلب ما بازی کرد.

حالا به احترام مارادونا ساختمان‌های دولتی با چراغ هایی با رنگ پرچم آرژانتین روشن می‌شوند. در بیانیه‌ای، فرناندز رئیس جمهور آرژانتین اعلام کرد: این خوش شانسی آرژانتینی‌ها بوده است که توانستند در دوران مارادونا زندگی کنند، از بزرگی او دیدن کنند و لذت ببرند.

او گفت: من شک دارم که ما هرگز بازیکن دیگری مانند مارادونا را ببینیم. نه تنها به دلیل ویژگی‌های فنی ، بلکه به دلیل شجاعت، قدرت و شکوه  او که هر بار که پیراهن تیم ملی را به تن می‌کرد و نشان می‌داد یک بازیکن استثنایی است که فقط به ما شادی بخشید. مارادونا یک انسان اصیل بود، او از آنچه به آن اعتقاد داشت دفاع کرد. دیگو مثال خوبی از آرژانتینی‌های معمولی است،   بالاتر از همه این‌ها، من همیشه تأکید کرده ام که او هرگز دو رویی نمی کرد و هرچه آزارش می‌داد به زبان می‌آورد.  

مردم شعار می‌دادند: "دیگو نمرده است، دیگو نمرده است، دیگو در اینجا زندگی می‌کند."

هرکسی داستان خاص خود را داشت، دلیل خاص خود را برای حضور در آنجا داشت.  رینوزو گفت: همیشه منتقدین وجود خواهند داشت. مهم این است که مارادونا خوشبختی خود را پیدا کرد.

دیگو کولو که خود را عضوی از کلیسای مارادونیانا می‌داند، پوستر مارادونا را با پیراهن بوکاجونیورز در قسمت بیرونی ورزشگاه چسباند. او و چند دوستش در جریان بستری شدن اخیر افسانه فوتبال در بیمارستان در خارج از کلینیک برای او دعا می‌خواندند.

کاولو ۳۵ ساله گفت: اگر در زمان‌های خوب آنجا بودیم، مطمئناً باید در زمان‌های بد نیز آنجا باشیم. خوزو مصطفی، ۲۴ ساله کودکانی را که در راه رفتن به لا بوکا فوتبال بازی می‌کردند، دید و با خود گفت:  این میراث مارادونا است. میراث او در قلب پیر و جوان باقی می‌ماند.

بلانکا سالورسی که زیر یک نقاشی دیواری غول پیکر ال دیگو در لا بوکا، ایستاده بود گفت: من هم مانند مارادونا از زاغه نشین‌ آمده ام، هرگز فراموش نکنید که او بهترین بود.

بیشتر بخوانید

• چند حقیقت جالب از دیگو مارادونا

انتهای پیام/