روز‌های پرفراز و نشیب زندگی مارادونا/ از قهرمانی در جام جهانی تا محرومیت و مواد مخدر!
مارادونا در سال ۱۹۸۴ میلادی در ازای ۲۴ میلیون مارک که در آن زمان رکورد محسوب می‌شد، به باشگاه ایتالیایی ناپولی پیوست.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، دیگو مارادونا در طول زندگی ۶۰ ساله خود، دوران پرفرازونشیب زیادی را پشت سر گذاشت. اسطوره‌ای که وقتی کودکی ۸ ساله بود، با انجام حرکات نمایشی با توپ فوتبال در اماکن عمومی سعی می‌کرد بخشی از خرج خانواده فقیرش را تأمین کند، اما مسیر زندگی تا جایی برای او پیش رفت که در نظرسنجی که از سوی فیفا انجام شد، همراه با پله عنوان برترین بازیکن قرن بیستم را به خود اختصاص داد، البته در سال ۲۰۱۰ مجله تایم فهرست ۱۰ بازیکن تأثیرگذار تمام ادوار جام جهانی را منتشر کرد که در این فهرست رتبه نخست از آن مارادونا بود.
این پسر زرین در اواخر دوران فوتبال خود با حواشی زیادی دست و پنجه نرم کرد و محرومیت‌های مختلفی را پشت سر گذاشت، اما بسیاری از هواداران فوتبال او را عاشقانه دوست داشتند و به دقت اخبار پیرامون او را دنبال می‌کردند.
نخستین سال‌های یک دریبل‌زن قهار
مارادونا فعالیت خود را از باشگاه آرژانتیونس جونیروز آغاز کرد و سپس به باشگاه محبوب پدرش، بوکا جونیروز در بوئنوس آیرس پیوست. او در همان سال ۱۹۸۱ به همراه این باشگاه قهرمان آرژانتین شد. چندی نگذشت که مرز‌های آرژانتین برای مارادونا کوچک شد و او با پیوستن به بارسلونا راهی اروپا شد تا فصل تازه‌ای را آغاز کند.
در بارسا خوشبخت نشد
بارسلونا برای خریدن مارادونا در سال ۱۹۸۲ مبلغ ۳ / ۷ میلیون دلار پرداخت کرد که در آن زمان رقمی بی‌سابقه بود. مارادونا، اما در بارسا طعم خوشبختی را نچشید. بین او و اودو لاتک، سرمربی آلمانی آبی و اناری‌ها پیوسته بحث و مشاجره درمی‌گرفت. از آن گذشته تفریح و شب‌گذرانی در بارسلونا، مارادونا را مشغول کرده بود. او سرانجام پس از دو فصل جمع آبی و اناری پوشان را ترک کرد.
قهرمان ناپولی و اسطوره شدن
مارادونا در سال ۱۹۸۴ میلادی در ازای ۲۴ میلیون مارک که در آن زمان رکورد محسوب می‌شد، به باشگاه ایتالیایی ناپولی پیوست. این باشگاه تا آن زمان طعم قهرمانی را نچشیده و در فصل پیش از آن حتی در آستانه سقوط به لیگ دسته دوم قرار داشت. مارادونا بین سال‌های ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۱ بزرگ‌ترین موفقیت‌های باشگاهی خود را جشن گرفت و به یک قهرمان مردمی بدل شد، اما به خاطر ولنگاری‌های متعدد هم خبرساز بود.
از جمله در پی مصرف کوکائین و داشتن ارتباط با مافیا. با این حال، ناپلی‌ها عاشق مارادونا بودند، چون او نیز مانند آنان در کودکی فقیر بود. هر بار ناپولی در خانه بازی داشت، ۸۰ هزار تماشاگر مشتاق به ورزشگاه سن پائولو می‌آمدند تا مارادونا را ببینند. تماشاگران روی پارچه‌ای نوشته بودند: «گرسنگی با مارادونا تحمل‌پذیر‌تر است». حالا هم ردپای مارادونا را در هر گوشه و کنار ناپل می‌توان دید، حتی در استادیومی که حالا ورزشگاه دیگو مارادونا نام گرفته است.
بیشتر بخوانید
بزرگ‌ترین موفقیت
جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک، جام جهانی مارادونا بود. او در این تورنمنت توانست برای دومین بار عنوان قهرمانی فوتبال جهان را برای آرژانتین به ارمغان آورد. گلی که او در مرحله یک چهارم نهایی مقابل انگلیس با دست به ثمر رساند، به «دست خدا» شهرت یافته است. او که در نقطه اوج فعالیتش بود به‌عنوان بهترین بازیکن جام جهانی ۱۹۸۶ انتخاب شد. او گل دومش را با طی کردن ۶۰ متر و دریبل زدن بازیکنان انگلیس و پیتر شیلتون دروازه‌بان به ثمر رساند. گلی که سال ۲۰۰۲ در نظرسنجی فیفا به‌عنوان «گل قرن» فوتبال برگزیده شد.
تلخ‌ترین شکست
یکی از تلخ‌ترین لحظات برای مارادونا شکست در فینال جام جهانی ۱۹۹۰ مقابل آلمان بود. گیدو بوخوالد، ملی‌پوش آلمان در این دیدار مانند سایه به‌دنبال مارادونا بود و موفق شد در این پیکار سرنوشت‌ساز او را خنثی کند. آلمان با تک گل آندراس برمه از نقطه پنالتی آرژانتین را یک بر صفر شکست داد و قهرمان جهان شد.
محرومیت اول و رفتن از ناپل
پس از جام جهانی درگیری مارادونا با سران باشگاه ناپولی که با مافیای این شهر نیز غریبه نبودند آغاز شد. ناگهان در پایان یک مسابقه لیگ ایتالیا اعلام شد آثار استفاده از کوکائین در بدن مارادونا یافت شده و فیفا او را ۱۵ ماه محروم کرد. همچنین در ناپل شایع شد که پلیس این شهر متن ضبط شده مکالمات تلفنی مارادونا و یکی از مقامات مافیا را در اختیار دارد که ثابت می‌کند او در یک شبکه گسترده خلافکاری و توزیع مواد مخدر دست داشته است. مارادونا که ظاهراً به بوئنوس آیرس پناه برده بود، در خانه خود مورد هجوم پلیس آرژانتین واقع شده و اعلام می‌شود در خانه‌اش مقادیر زیادی مواد مخدر کشف شده است. مارادونا دیگر نمی‌توانست به ناپل بازگردد.
حبس تعلیقی
مارادونا در سال ۱۹۹۲ به سویا پیوست و مدتی بعد نیز در نیوولز اولد بویز آرژانتین به بازی ادامه داد. او، اما در نیمه نخست دهه ۹۰ میلادی بیشتر به خاطر مسائل غیرورزشی خبرساز شد، از جمله در سال ۱۹۹۴ که به خاطر تیراندازی به خبرنگارانی که جلوی ویلای او تجمع کرده بودند، به ۳۴ ماه حبس تعلیقی محکوم شد.
محرومیت دوباره
او در آستانه جام جهانی ۱۹۹۴ بار دیگر پیراهن تیم ملی را به تن کرد و برابر یونان گلی زیبا را برای تیمش به ثمر رساند، ولی در پایان بازی آرژانتین و نیجریه (که مارادونا به‌عنوان بهترین بازیکن زمین شناخته شده بود) آزمایش دوپینگ او مثبت اعلام شد، فیفا، مارادونا را دو سال محروم کرد و آرژانتین هم در یک‌هشتم نهایی توسط رومانی حذف شد.
بسیاری از افراد بر این باورند که در محرومیت مارادونا، ژائو هاولانژ رئیس برزیلی وقت فیفا نقش مهمی را بازی کرده بود و بسیاری بر این باورند که با محرومیت مارادونا راه برای قهرمانی برزیل پس از ۲۴ سال هموار شد. مارادونا بعداً مدعی شد دارویی که او را به‌دلیل آن از مسابقات محروم کرده بودند، با هماهنگی فیفا و برای کاهش وزن بوده است. این ادعا هیچ گاه از جانب فیفا پاسخی داده نشد.
مربیگری آرژانتین
مارادونا ۲۵ اکتبر ۱۹۹۷ (۳ آبان ۱۳۷۶) آخرین بازی را در پیراهن بوکاجونیورز انجام و به فعالیت حرفه‌ای خود به‌عنوان بازیکن پایان داد. او سال ۲۰۰۸ سرمربی آرژانتین شد، ولی تیمش در مرحله یک‌چهارم نهایی جام جهانی ۲۰۱۰، ۴-۰ از آلمان شکست خورد. با این حال او در بازگشت به آرژانتین با استقبال بسیار گسترده هوادارانش مواجه شد، اما با این حال از سرمربیگری آرژانتین کنار گذاشته شد.
منبع: روزنامه ایران
انتهای پیام/
