به گزارش  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان، میراث فرهنگی آینه زندگی گذشتگان است و سیر حرکت انسان در طول تاریخ بشریت را بازگو می‌کند. بدون شک شناخت و حفظ هویت و روح فرهنگی مردمان هیچ سرزمینی بدون صیانت از میراث فرهنگی و آثار باقی مانده از قرون گذشته امکان‌پذیر نخواهد بود.

میراث فرهنگی انعکاس‌دهنده تجربیات انسانی است، تجربیاتی که عمرشان با قدمت تاریخ برابری می‌کند. این آثار در حقیقت دریچه‌هایی هستند که چشم مردمان امروز را به سوی روحیات، خلق خوی و آداب و رسوم گذشتگان خود باز می‌کند. بدون شک ملتی می‌تواند دم از پیشینه غنی و هویت ریشه‌دار فرهنگی بزند که مستنداتی به عنوان میراث فرهنگی به جهانیان ارائه دهد.

سرزمین پهناور ایران پیوسته خواستگاه خلق هنرهای ناب،اصیل و معنوی در عین حال متناسب با زندگی مردم و آداب و رسوم جوامع و اقوام خود بوده است. قلمزنی و کاربرد فلزات طبق مستندات تاریخی موجود و مسبوق به بیش از هزار سال قبل از میلاد است.

قلم زنی عبارت است از تزئین و کندن نقوش بر روی اشیا فلزی به ویژه ورشو، مس،طلا و برنج که به اعتقاد باستان شناسان و مورخان هنر، مس نخستین فلزی است که در هنر فلز کاری و قلمزنی مورد توجه انسان قرار گرفت.

هنر قلمزنی یکی از رشته های هنرهای سنتی ایران است که می توان آن را در دسته بندی،در ردۀ هنرهای صناعی و در گروه فلزکاری قرار داد.

ابزار کار قلم زنی در واقع جزیی از وجود هنرمند می شود که حرکات هنرمندانه و ضربات با نحوه درست گرفتن چکش،سبک های قلم زنی را بر روی فلز وبا عمق وجود با خلق اثر هنری رابطه ای زنده برقرار می کند.

انتهای پیام/پ