شادی اسدپور کارگردان، نوسنده و مدرس تئاتر و مدیر مسئول موسسه هنری آرتا در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: سال سختی به دلیل شیوع کرونا تجربه کردیم. اگر همین ارتباط جزئی که به صورت آنلاین با هنرجوها نبود، نمی‌دانم چه اتفاقی برایم می‌افتاد. خاموش شدن چراغ تئاتر به مراتب بدتر از این است که نمایش را به صورت آنلاین برگزار کنیم.

این نویسنده درباره لطمه‌های تعطیلات سالن‌ها به گروه‌های تئاتری بیان کرد: با مجوز ستاد کرونا در ایام تعطیلی تئاتر، چند روزی سالن‌ها باز شد. در این روزها شرایط خاصی برای اجرای نمایش‌ها حاکم شد. خیلی از گروه‌ها و هنرمندان برپایی نمایش با ۵۰ درصد از ظرفیت سالن‌ها را نمی پذیرفتند؛ چراکه در این صورت هزینه‌ها جبران نمی‌شد.

وی ادامه داد: تعطیلی سالن‌ها و تئاتر به هنرمندان و برنامه‌های هنری آسیب مالی فراوانی وارد کرد. برای مثال در موسسه آرتا چند پلاتو تمرین وجود دارد که گروه‌های تئاتری در آن‌ها فعالیت می‌کردند. اجاره‌ی دریافتی از این گروه‌ها بخشی از هزینه‌های ما را جبران می‌کرد.

بیشتر بخوانید

طناب دار بر گردن تئاتر

این کارگردان تئاتر درباره شرایط پساکرونا عنوان کرد: اینکه نمی‌دانیم چه زمانی و با چه شرایطی سالن‌های تئاتر باز خواهند شد، بسیار اذیت کننده است. اگر از فردا سالن‌ها باز شوند باید ببینیم آیا مخاطبان تئاتر مجدد برای تماشا در سالن‌ها حاضر می‌شوند؟ باید این موضوع را در نظر بگیریم که بعضی از مخاطبان الان به شدت با مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کنند. آیا این هنر دوستان تماشای تئاتر را در اولویت خود دارند؟

اسدپور ادامه داد: نمی‌دانم چطور در آینده زندگی خواهیم کرد و آیا می‌توانیم به فعالیت‌های قبلی خود ادامه دهیم. وقتی به عنوان کارگردان ماه‌ها بر روی یک کار وقت می‌گذارم؛ تمرین می‌کنم و کار دیگری جز این بلد نیستم؛ وقتی تئاتر، تنها حرفه‌ی من است و نمی‌توانم با کار دیگری ارتباط برقرار کنم، چطور می‌توانم هزینه مالی خود را تامین کنم و منتظر باشم که در آینده مخاطب به تماشای تئاتر بیاید. به همین دلیل ماجرا ترسناک است.

وی افزود: در این مدتی که سپری شد گروه‌هایی هم فعالیت داشتند و چراغ تئاتر خاموش نبود. این هنرمندان به سختی با ماسک تمرین کردند. با وجود شرایط کرونایی کارگردان ها، نویسنده ها، تهیه کننده‌ها و هنرمندان هر کدام در مسیر خود متضرر شده اند. کار کردن ما فقط برای کسب درآمد نیست. خیلی وقت‌ها درآمدی از این حرفه حاصل نمی‌شود و فقط روحمان به واسطه کار کردن در آرامش قرار می‌گیرد. وقتی کار نکنیم از لحاظ روحی نیز ضعیف می‌شویم. اکثر افرادی که در این حوزه کار می‌کردند، این روز‌ها به دلیل عدم فعالیت وضعیت خوبی ندارند و نگران آینده تئاتر هستند.

اسدپور درباره تئاتر آنلاین بیان کرد: هنرمندان هم مثل سایر افراد در مشاغل مختلف نیاز به درآمد دارند، که بتوانند نیاز‌های خود و خانواده شان را برطرف کنند، اما متاسفانه برخی به ناچار سراغ کار‌های دیگری رفتند. پخش تئاتر آنلاین بهتر از این است که در زمان طولانی نمایشی روی صحنه نرود. هر چند که این شیوه سختی‌های خودش را دارد. من هم تئاتر را با تماشاگران و گرمای وجود شان که در سالن حضور داشته باشند، دوست دارم. دیدن واکنش ها، لمس حضور و صدای نفس‌های تماشاگر یکی از جذابیت‌ها برای هنرمندان این حرفه است. اما الان با وجود این شرایط نمی‌توانیم این فضا را فراهم کنیم.

وی در پایان اضافه کرد: فقط دو راه پیش روی ما است. یکی اینکه تئاتر اجرا نکنیم؛ راه دوم این است که تا شرایط به حالت قبلی بازگردد، دست از تلاش برنداریم که مخاطب هم تماشای تئاتر را فراموش نکند. 

انتهای پیام/