به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان کتاب «آینه می‌گردانند» اثر ثریا طباطبایی (والاجم) در انتشارات هزاره ققنوس منتشر شد. این رمان با موضوع اجتماعی نوشته شده  و درباره پسری است که به دانشگاه وارد می‌شود و با همکلاسی هایش در یک کار گروهی شرکت می‌کند. او پس از تماس یکی از همکلاسی هایش که دختر است به منزلشان با مشکلاتی مواجه می‌شود و درگیری‌های خانوادگی برای او پیش می‌آید. در این رمان می‌خوانید که این پسر چه راه حلی برای مشکلش که تنها یک سوء تفاهم است، پیدا می‌کند.

بیشتر بخوانید

• «واو» راوی داستان عشق مردی به نور و حقیقت

داستان رمان از زبان سوم شخص روایت می‌شود و یک دانای کل ماجرا را برای مخاطب بیان می‌کند. توصیف یکی از ویژگی‌های است که در این کتاب دیده می‌شود. توصیف‌ها به گونه‌ای است که مخاطب می‌تواند آن را تصور کند. گویی اتفاقات جلوی چشمش روی می‌دهد و او ناظر آن اتفاقات است.

داستان کتاب «آینه می‌گردانند» نثری روان دارد. جمله‌ها به صورت کوتاه در کتاب آمده اند و هرجا نیاز بوده از جمله‌های طولانی‌تر استفاده شده است. استفاده از جملات کوتاه در رمان مسئله‌ای نیست که تنها در رمان «آینه می‌گردانند» استفاده شده باشد. پیش از این  به کار می‌رفت. سبک نگارشی سوم شخص هم سبکی رایج در رمان نویسی است که از آغاز نگارش رمان و داستان کوتاه در ادبیات داستانی ما دیده می‌شود. آنچه میان نویسندگان تفاوت ایجاد می‌کند،انتخاب موضوع، قلم هر نویسنده و میزان مهارت او در زمینه نویسندگی است.

در بخشی از این کتاب آمده است:

«از ماشین همکلاسی اش پیاده شد. راننده، شیشه‌ی ماشین را پایین کشید و با دست آینه‌ی بغل را صاف کرد تا رفتن مجتبی را به داخل خانه خوب ببیند. مجتبی برایش دستی تکان داد و کلید را در قفل چرخاند. در خانه باز شد. اتومبیل عمو بدرالدین در حیاط پارک شده بود. کنار باغچه ایستاد و چند لحظه به چمن کچل شده و درختچه‌های پر گل و رنگ و وارنگ خیره شد. شلنگ آب را با سر کفش بالا کشید و به کنار شیر آب پرت کرد؛ انگار حرصش را سر آن خالی کرده باشد.

سه شنبه‌ی پیش یکی از دختر‌های کلاس برای کار گروهی پایان ترم به منزلشان زنگ زده از آن لحظه خانه شان تبدیل به جهنمی سوزان شده بود...»

انتهای پیام/