به گزارش  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شیراز،عبدالرضا لطف‌اللهی، نویسنده پیشکسوت شیرازی، در رمان اخیر خود با نام قو به زندگی فردی با نام امیر می‌پردازد که در مثلثی عشقی قرار می‌گیرد و راهی سفر می‌شود.

او، استفاده از تعبیر سرگرم‌کننده  برای یک اثر، به‌تنهایی، نپذیرفت و گفت: این عبارت کمی آزاردهنده است اما اشکالی ندارد که اثری سرگرم‌کننده باشد، مگر می‌شود یک رمان یا داستان از عنصر سرگرمی تهی باشد؟ چنین نیست زیرا سرگرم‌کنندگی در بیان مرسوم به معنای خالی از خلاقیت بودن است که چندان پذیرفته نیست.

لطف‌اللهی، بیان کرد: در آثار پیشینم نشان دادم که می‌توانم بازی‌های فرمی رایج را در داستان‌نویسی ارائه دهم و در این رمان خواستم روایت را به‌گونه‌ای بنویسم که پیش و بیش از هر چیز مخاطب را جذب کند و در درجه اول، قصه‌ای گیرا داشته باشد.

برخی نویسندگان بر پیچیده‌نویسی اصرار دارند

نویسنده پیشکسوت شیرازی، وضعیت تیراژ کتاب‌ها و رمان‌ها را اسفناک خواند و تصریح کرد: برخی نویسندگان از بس پیچیده می‌نویسند و بر آن تعمد دارند که خواننده را زده می‌کنند، هرچند گاه، پیچیدگی جزو ذات اثر است و غیر از آن نمی‌توان کاری کرد، اما برخی نویسندگان نیز پیچیدگی را به اثر تحمیل می‌کنند برای آن که سخت خوانده شود.

نویسنده رمان قو، با تایید این نکته که در این رمان تاحدی به وقایع‌نگاری پرداخته است، ادامه داد: این که شخصیت‌های رمان تا این اندازه باورپذیرند و برخی اثر را نوعی وقایع‌نگاری می‌پندارند، مایه خرسندی بوده اما هیچ اثری نمی‌تواند واقعیت باشد حتی در یک اثر تاریخی یا سرگذشت‌ نویسی هم رنگی از خیال وجود دارد.

لطف اللهی،  وقایع رمان قو را مربوط به دهه ۴۰ و ۵۰ خورشیدی دانست و افزود: رویدادهای این رمان وقایع بین سال‌های ۴۸ تا ۵۳ را در برمی‌گیرد و از منظر سبکی، رئالیسم اجتماعی با درون‌مایه عاشقانه محسوب می شود.

عشق و دلدادگی موضوعی همیشگی در رمان‌ها

نویسنده پیشکسوت شیرازی با تاکید بر اینکه عشق و دلدادگی هنوز می‌تواند درونمایه‌ای بی‌انتها برای داستان‌ها و رمان‌ها باشد، گفت: عشق همچنان در داستان‌ها موضوعیت دارد که فقط شکلش عوض شده یا شاید کمی ارزان‌تر  است.

او، اضافه کرد: دلدادگی در سال‌های دورتر، رونق بیشتری داشت و جدای از کیفیت و نوع نگارش رمان، در دهه ۳۰ و ۴۰ خورشیدی رمان‌های اجتماعی و عاشقانه بسیار پرطرفدار بود و مجلات هفتگی پاورقی‌هایی عاشقانه داشتند که گاه دو تا سه سال نیز نگارششان به طول می‌انجامید و خوانندگان با آن‌ها همراه بودند.

لطف اللهی، با بیان اینکه شخصیت‌های این رمان انسان‌هایی واقعی در جهان واقعی هستند، اظهار کرد: رویدادهای این کتاب  به همین صورت که در رمان عنوان شده است، رخ نداده و ریشه در واقعیت‌هایی دارد که با توجه به طرح داستان تغییراتی در آن‌ها اعمال شده است تا در جهان داستان به‌صورت دلخواه درآید.

 نویسنده  پیشکسوت شیرازی در رمانش، بخشی از شخصیت سال‌های جوانی و نوجوانی خود را نیز با نام رضا معرفی کرده است.

جاده‌هایی برای نرسیدن

او به نقش تعیین‌کننده مکان‌ها ازجمله جاده‌ها، خیابان‌ها، بیابان‌ها و کوه‌ها و دریاها اشاره کرد و گفت: در رمان قو، شب‌گردی در طبیعت یا حتی کوچه ‌پس‌کوچه‌های شیراز به‌وفور دیده می‌شود که این  امرمهم با تنوع شخصیت‌ها نسبت دارد.

لطف‌اللهی، بیان کرد: رمان با جاده آغاز می‌شود و با جاده به پایان می‌رسد زیرا این جاده‌ها گاه به دریا ختم می‌شوند، گاه به روستا یا کوه و بیابان یا سیاه‌چادرها که کارکرد نمادپردازانه ندارد، اما در این رمان جاده‌ها برای نرسیدن طراحی شده است.