به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،  امام خمینی در مهر ماه سال ۵۷ راهی فرانسه و روستای نوفل لوشاتو شد، یکی از همراهان ایشان، حجت الاسلام و المسلمین سید محمود دعایی بود که به نقل خاطراتی از آن روز‌ها پرداخته است که با هم مرور می‌کنیم:

آقای عسکری صاحبخانه نوفل لوشاتوی امام خمینی بود. حاج احمد آقا‌‎ ‎‌پس از این که مطمئن شد ایشان هیچ بهره گیری شخصی و خانوادگی از ‎ ‎‌حضرت امام و نام ایشان نمی‌خواهد انجام دهد قبول کرد که حضرت ‎ ‎‌امام در آن خانه سکونت کنند.

بیشتر بخوانید

• امام خمینی (ره): اگر مقصد الهی باشد، هیچ اختلافی به وجود نخواهد آمد + فیلم

خود آقای عسکری هم پس از اطلاع از این تصمیم، آمد و تابلوی ‎‎‌جلوی خانه را که نام خودش بود کند و در تمام دوران اقامت امام در آن ‎ ‎‌جا هم هیچ گاه جلوی دوربین، که یک صحنه فیلم از او بگیرد، نرفت. ‎ ‎‌حاج احمد آقا همیشه از این فرد به پاکی و شایستگی یاد می‌کرد.

یا در مورد آقای حبیبی من یادم هست که مرحوم حاج احمد ‎ ‎‌آقا احترام ویژه‌ای قائل بود. دکتر حبیبی در آن زمان جزو سرشناسان ‎ ‎‌جناح‌های اسلامی و دانشجویی در پاریس و در کل اروپا بود که در ‎ ‎‌پاریس تشریف داشت. از دیگر افرادی که در آن زمان در پاریس بودند ‎ ‎‌آقایان غضنفرپور، قطب زاده، بنی صدر و دکتر یزدی بودند.

دکتر یزدی از امریکا به پاریس آمده بود. حاج احمد آقا معتقد بود که ‎ ‎‌آقای دکتر حبیبی کمتر از این‌ها خودش را مطرح می‌کند و هر کاری را که ‎ ‎‌به ایشان ارجاع دادیم به شایستگی و زیبایی خاص انجام می‌دهد، بدون ‎ ‎‌این که کمترین تظاهری بکند یا خودش را به نوعی مطرح سازد.

حاج احمد آقا از همان ابتدای شکل گیری مبارزات سعی داشت که ‎‎‌چنین عناصری را کشف کرده و از وجودشان بهره بگیرد. عامل اصلی ‎ ‎‌سنجش افراد، تقوا، قابلیت و توانایی اداره و انجام امور، صداقت و تواضع ‎ ‎‌آن‌ها بود. اندکی بعد از رفتن امام به پاریس، شهید حاج مهدی عراقی از ایران ‎ ‎‌آمدند و امور مربوط به بیت امام و امور بیرونی ایشان را بر عهده گرفتند.

منبع: جماران

انتهای پیام/