به گزارش خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اصفهان، شناسنامه دار کردن صنایع دستی طرحی است برای معرفی بهتر آثار شاخص این حوزه که به گفته علی اصغر مونسان وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی دغدغه‌های هنرمندان ایرانی در خصوص سرقت هنری آثارشان و کپی برداری از این آثار در دیگر کشور‌ها را از بین می‌برد و خریدار را درباره کیفیت تولید مطمئن و از نام استادکار و شهر محل تولید اثر آگاه می‌کند. قابلیت رهگیری و برندسازی از دیگر مزایای طرح است.

کدام صنایع دستی نصف جهان، شناسنامه تجاری گرفتند؟

فلزکاری و طلاکوبی
هنر فلزکاری و طلاکوبی نوعی تزیین در هنر‌های سنتی و اصیل ایرانی است که با نخ، رشته‌های نازک و گاه ورق طلا روی احجام فولادی، جنگ افزارها، قلم‌ها واشیاء تزئینی کوبیده می‌شود.

استاد منصور حافظ پرست یکی از پیشکسوتان صنایع دستی در رشته طلاکوبی است که مشربه طلاکوبی‌اش اش شناسنامه دار شده است.
او می‌گوید: از روش بُراده برداری (قلم‌گیری یا تراش یا کَنده‌گیری) استفاده می‌کند که در دوران صفوی رواج داشته است.استاد حافظ پرست بیان می‌کند در قلمزنی و طلاکوبی سبک مخصوص خود را دارد که با سایر هنرمندان این رشته متفاوت است.

قلمکار

استاد مرتضی جعفری که پارچه قلمکارش در اندازه دو متر در ۱۳۵ سانتیمتر شناسنامه دار شده است می‌گوید در تولید این پارچه از ۸۰۰ قالب استفاده کرده است.
به گفته این استادکار اصفهانی هنر قلمکار پارچه‌های قلمکار در در زمان صفوی به عنوان پرده در خانه تمام ایرانیان استفاده می‌شد.

نگارگری
نگارگری ایرانی، به نقاشی‌هایی گفته می‌شود که حاصل خیالات و رویا پردازی‌های هنرمند و سیر کردن روح او در عالم معناست. نگارگران ایرانی، هرگز پیوند‌های خود را با شعر، فرهنگ و شیوه‌های تفکر بومی قطع نکرده و افسانه‌ها، اساطیر، قهرمانان ملی، سنن و شیوه‌های زندگی ایرانی، همواره نمودی آشکار در آثار آنان داشته و به نگارگری ایرانی، با وجود پیوند‌ها و نقاط مشترک فراوانش با سایر مکاتب آسیایی وجهة خاصی می‌بخشد.

سیدرضا فتاحی از نگارگرانی است که یکی از آثارش شناسنامه تجاری گرفته است. او درباره این اثر گل و مرغ می‌گوید این شیوه نگارگری خاص دوران قاجار و برای استفاده به عنوان جلد کتاب است، اما در پردازش و رنگ تغییراتی ایجاد کرده ایم.

مینا‌کاری
ظرف میناکاری که شناسنامه گرفت از بزرگترین آثار مینای جهان است. استاد رضا اسماعیلی می‌گوید این اثر در زیرمجموعه مینای نقاشی طبقه بندی می‌شود که روی فلز مس نقش بسته است و به لحاط سبک، نقاشی و حجم ساخت آن کار سختی بوده است.
میناکاری سابقه‌ای حدود پنج هزار سال دارد و مینای نقاشی روشی است که امروزه در اصفهان مرسوم است به این صورت که نقش‌های مینا روی لعابی شفاف شکل می‌گیرد، در این روش ابتدا استادی مسگر یا دواتگر شی مربوط را بر اساس طرح مورد نظر می‌سازد و سپس استادی میناکار روی آن را لعاب سفید رنگ می‌دهد، مرحله لعاب دهی سه یا چهار بار انجام می‌شود و هر بار وارد کوره با ۷۰۰ درجه سانتیگراد می‌شود. سپس نقاشی روی این جسم سفیدرنگ انجام می‌شود و دوباره شیء به کوره می‌رود تا در دمای ۴۰۰ تا ۵۰۰ درجه پخته شود و رنگ‌ها به شکل دلخواه درآیند.
مشبک کاری فلز
باقر نفری استادکار اصفهانی مشبک روی فلز است. این هنرمند اولین بار در کشور توانسته احجام را با اره مویی مشبک کند. او می‌گوید: هنرمند تمام احساس خود را روی اثر پیاده می‌کند و هنرش به نوعی نقشی از روحیات اوست.

قلمزنی روی فلز
استاد بهرام الیاسی برای خلق اثرش یک سال کار کرده است. به گفته این استاد قلمزنی، فلز را حکاکی و قلع اندود و تابلویی خلق کرده که فلزی برجسته، اما به سبک مینیاتور است.
فیروزه کوبی
فیروزه کوبی یکی از صنایع‌دستی زیبا و پرطرفدار ایرانی است، هنرمندان و استادکاران با بهره‌گیری از قطعات سنگ فیروزه اشیاء تزیینی، زیورآلات و ظروف زیبایی را تولید می‌کنند. در این هنر چشم‌نواز سنگ‌های فیروزه در اندازه‌های بسیار کوچک به صورت منظم و فاصله اندک در کنار هم قرار می‌گیرند و سپس پرداخت می‌شوند.

هرچند که خاستگاه این هنر بخاطر داشتن بهترین و مرغوب‌ترین فیروزه ایران در نیشابور است، اما در حال حاضر اصفهان پرچم‌دار بهترین و نفیس‌ترین تولیدات این هنر با ارزش است و هنرمندان و صنعتگران اصفهانی به تولید این هنر اشتغال دارند.

ظروف مسی، گلدان، لیوان، بشقاب، شیرینی خوری و گز خوری فیروزه کوب از جمله محصولات این رشته از صنایع دستی است، این هنرامروزه علاوه بر ظروف در قالب جواهرات نیز ساخته می‌شود.

از ۶۰۲ رشته صنایع دستی شناسایی شده در دنیا ۲۹۹ مورد مربوط به ایران و از این تعداد ۱۹۶ رشته مربوط به استان تاریخی و هنرپرور اصفهان است از همین رو می‌توان نصف جهان را مهد صنایع دستی ایران نام برد.

انتهای پیام/ش