به گزارش خبرنگار حوزه اخبار داغ گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، از سال‌های دور و پیش از انقلاب نوشتن شعار و  پیام‌ها بر روی دیوار مرسوم بود. مردم جامعه نه تنها در ایران که حتی در دیگر کشورها نیز گاه برای درخواست مطالبات یا نشان دادن اعتقادات خود و تبلیغات آن، نوشته‌هایی را با رنگ و اسپری بر روی دیوار حک می‌کردند. این دیوارنویسی‌ها در کشورمان در زمان انقلاب و پیش از آن به اوج خود رسیده بود.

در روزگاری که راه ارتباطی افراد مثل امروز تا این حد وسیع، گسترده و در دسترس نبود، مردم از طریق نامه‌نگاری و برخی مطبوعات در جریان مسائل روز قرار می‌گرفتند. همچنین در همان ایام حساس انقلاب، امام خمینی(ره) برای آگاهی‌بخشی به مردم و ایجاد اتحاد میان آنها، از ابزارهای ارتباط جمعی چون نامه و تلگراف استفاده می‌کردند. در کنار همه این فعالیت‌های مبارزاتی، نوشتن شعار و دیوارنگاره‌ها تا حد زیادی مردم را با یکدیگر متحد می‌کرد و به آنها شور و اشتیاق مضاعفی برای ادامه تبلیغات انقلابی می‌داد.

بیشتر بخوانید

• هر توطئه و نقشه که دشمن بکشد/ از لطف خدا نقش بر آب است امروز
• روایت تکان‌دهنده رهبر انقلاب از حمله شبانه ساواک به منزلشان

حالا با گذشت این همه سال از انقلاب شکوهمند اسلامی و پیشرفت تکنولوژی، استفاده فراگیر از تلفن‌های هوشمند و در دسترس بودن اینترنت با سرعت بالا همگی باعث شده تا سبک و نوع تبلیغات از آن حالت سنتی خارج شده و جای خود را به شبکه‌های اجتماعی و یا همان فضای مجازی بدهد؛ دنیای بی‌حد و مرزی که کاربران را از نقاط دور و نزدیک این کره خاکی به یک‌جا کشانده و شرایط یکسانی را برای ابراز عقاید و اخبار برای آنها فراهم آورده است. کاربران و فعالان فضای مجازی مطالبه‌گرانی هستند که در کوتاه‌ترین زمان ممکن در واکنش به اخبار و اطلاعات، نظرات خود را در توئیتر و اینستاگرام و ... به اشتراک می‌گذارند و نقش جریان‌سازی را در جامعه ایفا می‌کنند.

از آنجا که وسایل ارتباط سنتی و وسایل ارتباطی‌ نوین مکمل یکدیگر هستند و بین آنها همبستگی‌ وجود دارد، قصد داریم در این بسته خبری به مقایسه جایگاه دیوارنوشته‌های انقلابی به عنوان یکی از وسایل‌ ارتباطی سنتی در مقابل هشتگ‌سازی در توئیتر به عنوان رسانه‌ نوین در عصر حاضر و دنیای امروز بپردازیم.

نمونه های بالا بخشی از دیوارنویسی‌‌های زمان انقلاب است؛ شعارهای اعتراضی مردم انقلابی کشورمان که در عصر شاهنشاهی و سلطنتی بر دیوارهای سطح شهر می‌نوشتند. دیوارهایی که مردم از آن‌ها رسانه‌ای مکتوب ساختند تا در تنگنای موجود در رژیم پهلوی، بتوانند با حداقل امکانات موجود، صدایی اثرگذار باشند و پیام‌های انقلابی خود را منتقل کنند.

در باب مقایسه می‌توان این دیوارنوشته‌های دست‌نویس را با شبکه‌های اجتماعی نوین و به خصوص توئیتر مقایسه کرد. شبکه اجتماعی توییتر که از سال ۲۰۰۶ شروع به کار کرد، شبکه‌ایست کاربرمحور که محتوای آن توسط کاربران تولید می‌شود و فضایی از جمع نخبگان را شامل می‌شود. فعالیت در این شبکه به این گونه است که کاربر در آن با هشتگ‌سازی مطالبه‌گری می‌کند و نشان می‌دهد نسبت به وقایع و اتفاقات پیرامون خود هوشیار است و نه تنها منفعل نیست بلکه با توجه به امکانات نوین ارتباطی جریان‌ساز هم شده است.

گزارش از الهام رضایی

انتهای پیام/