به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،  رضا قوچان‌نژاد هیچ‌گاه از ذهن قوی فوتبال ایران پاک نمی‌شود، به این دلیل که نمی‌توان منکر نقش او در موفقیت‌های تیم در برهه‌های مختلف شد. رضا گل‌های مهمی برای ایران به ثمر رساند و شد قهرمان صعود ایران به جام‌جهانی برزیل. رضا می‌خواست در جام‌جهانی روسیه هم دوباره شبیه به یک قهرمان باشد، ولی این بار کی‌روش به او یک دقیقه هم فرصت نداد تا بعد از بازی با پرتغال خبرنگاران او را برافروخته ببینند. گوچی آنقدر شاکی بود که کسی جرات نداشت به سمتش برود، حتی دوستان نزدیکش. جام برای او بد تمام شد و کمی بعد هم از تیم‌ملی خداحافظی کرد. در گفت‌و‌گوی متفاوتی که با رضا داشتیم بهترین و بدترین خاطرات ملی‌اش را مرور کردیم.

بیشتربخوانید

• گوچی: همیشه برای تیم ملی جنگیدم

می‌توانی بگویی بهترین لحظه‌ای که در تیم‌ملی داشتی، چه لحظه‌ای بود؟
سوال خیلی سختی پرسیدید. بهترین لحظه‌ای که در تیم‌ملی داشتم... صد در صد هر ثانیه که توانستم پیراهن تیم‌ملی را تنم کنم، بهترین لحظات و بهترین خاطرات من بود. از لحظه اول تا دفعه آخری هم که در اردو بودم به پوشیدن این پیراهن افتخار کردم. برای همیشه و تا آخر عمرم تمام این لحظات را پیش خودم و در ذهنم نگه می‌دارم. گل‌های حساسی هم برای تیم‌ملی زدم که برای کمک بود و برای شادی دل مردم. الان که یاد همه آن‌ها می‌افتم حالم خوب می‌شود و لحظات شیرینی را به یاد من می‌آورد. هیچوقت هم از یادم نمی‌رود. افتخار می‌کنم به این لحظات.

چقدر حیف شد که تصمیم گرفتی از تیم‌ملی کنار بکشی.
بیش از دو سال از آن روز گذشته. برایم رفتن سخت بود، ولی دیگر به آن فکر نمی‌کنم.

بدترین لحظه‌ای که در تیم‌ملی داشتی، کدام لحظه بود؟ حذف از جام‌جهانی روسیه، حذف از جام ملت‌های استرالیا ؟
من در جام‌جهانی ۲۰۱۸ روی فرم بودم و حس کردم که خیلی می‌توانم به تیم‌ملی کمک کنم. خصوصا در بازی‌های دوستانه و همین‌طور دیدار‌های مقدماتی جام‌جهانی خیلی خودم را نشان دادم. دو ماه قبل از جام جهانی هم واقعا شرایط خیلی خوبی داشتم. حس کردم خودم را به اندازه‌ای که باید نشان دادم. اگر کادر فنی می‌خواست می‌توانستم در روسیه به تیم‌ملی کمک کنم. من مطمئنم اگر در دو بازی آخر مقابل اسپانیا و پرتغال به من شانس می‌رسید می‌توانستم در زمین یک کاری کنم. متاسفانه با کادر فنی یک مقدار بحث‌مان شده بود. روی لج و لجبازی افتادیم. این شانس را به من ندادند تا خودم را نشان دهم. ولی خب... چه بگویم. قسمت این بود. در آن لحظه خیلی ناراحت بودم، ولی این تجربه‌ای شد برای من. دیگر الان آن تجربه را پشت سر گذاشته‌ام. به آن روز‌ها فکر نمی‌کنم. گذشته و تمام شده. حسرت خوردم آن شانس را نگرفتم، ولی باز خدا را شکر می‌کنم به خاطر روز‌های خوبی که همراه با تیم‌ملی ایران داشتم.

فکر می‌کنی فوتبالت را در لیگ‌برتر ایران تمام کنی؟
این چیزی نیست که بتوانم درباره‌اش الان حرف بزنم. آدم از آینده هیچ خبری ندارد، ولی اگر خدا بخواهد یک روز به لیگ‌برتر ایران می‌آیم و بازی می‌کنم.

پس به آن فکر کرده‌ای.
در این چند سال پیشنهاد‌هایی بوده، ولی من هربار تصمیم گرفتم جای دیگری بازی کنم. قرارداد من با زووله در تابستان آینده تمام می‌شود و بعد از آن بازیکن آزاد هستم. باید ببینم شرایط چطور خواهد بود. دوست دارم تا زمانی که می‌توانم در اروپا بازی کنم و خودم را نشان دهم. قطعا یکی از اهداف من هم بازی در لیگ‌برتر ایران خواهد بود، ولی هنوز موقعیتش به وجود نیامده است.

منبع: روزنامه جام جم

انتهای پیام/