به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شهرکرد، پلهای تاریخی همیشه یکی از جذابترین جاذبههای گردشگری اند، سازههایی که معمولا بر روی رودخانهها ساخته میشوند و با سبک معماری زیبای خود مناظر جذابی را خلق میکنند.
ایران پلهای تاریخی زیادی دارد که یکی از آنها پل زمانخان بر روی رودخانه زاینده رود است و قدمت آن به زمان صفویه برمی گردد.
رودخانه پر آب و باغهای سرسبز اطراف پل، این منطقه را به یکی از جذابترین نقاط استان چهارمحال و بختیاری و شهرستان سامان تبدیل کرده است.
بیشتر بخوانید
گردشگری مجازی تجربهای جدید در سایه کرونا است که میتواند شما را با پیشینه تاریخی، آثار باستانی و جاذبههای گردشگری شهرهای مختلف ایران آشنا کند.
یکی از دیدنیترین جاذبههای تاریخی استان چهارمحال و بختیاری پل زمانخان در فاصله ۲۵ کیلومتری از مرکز استان است. پلی که بر روی رودخانه زاینده رود کشیده شده و سبک ساخت آن به صورت دو دهنه طاق قوسی است.
در سالهای گذشته پلها معمولا از جنس چوب و سنگ ساخته میشدند و امروز نمونههای جذابی از پلهای سنگی برجای مانده است که ارزش گردشگری دارد.
پل دو دهانه دارد و بر روی سه پایه سنگی طبیعی جای گرفته است و به دلیل ارزش تاریخی زیادی که دارد گردشگران زیادی را به خود جذب میکند. افراد زیادی به خصوص در ماههای گرم تابستان به کنار این پل میروند تا به غیر از بازدید از یک اثر تاریخی از آب و هوای خنک و چشم اندازهای سرسبز اطراف لذت ببرند و تفریحاتی مثل رفتینگ را تجربه کنند.
در زمانهای دور ایلات برای عبور و مرور از روی این پل میگذشتند و گذر آنها از روی رودخانه خروشان زاینده رود بدون این پل ممکن نبود.
قدمت پل زمانخان به زمان صفویه برمی گردد و یکی از معماریهای شاهکار زمان خود به شمار میرود. پل دارای ۳۰ متر طول، ۱۳ متر ارتفاع و دو دهانه نامساوی به طولهای ۵ و ۵.۶ متر است و ستون وسط آن به یک تکه سنگ بریده تکیه داده است. مصالح به کار رفته در ساخت پل ملاط گچ، سنگ آجر و ساروج است و برای ساخت طاق آن هم از ساروج استفاده شده است.
در زمانهای دور و از زمان ساسانیان برای عبور از رودخانه زاینده رود پلهای زیادی بنا شده که به دلیل طغیان آب رودخانه از بین رفته اند. اما دلیل پابرجا ماندن این پل پایههای سنگی بسیار مقاومی است که برای ساخت آن به کار رفته است.
چون باعث و بانی ساخت پل کسی نبود به جز زمانخان، رئیس یکی از طوایف ایل بیگی در استان فارس که در روستای ایلبیگی زندگی میکرد و گاهی کوچ آنها تا سامان هم میرسید.
از زمانی که پل بر روی این رودخانه کشیده شده تا به حال ۳ بار مورد مرمت و بازسازی قرار گرفته است که آخرین باز آن به سال ۱۳۲۱ شمسی برمی گردد.
زمانخان برای ساخت این پل و جلوگیری از تخریب آن با بهره گیری از تفکر هوشمندانه صخرهای را به عنوان پایه و موج شکن قرار داده و دهانههای پل را بر روی آن اقرار داده است.
انتهای پیام/ش