به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شهرکرد، کمتر از هشت روز به آغاز سال جدید و ایام نوروز باقی مانده است، روز‌های نخست بهار فرصت مناسب برای سفر و دید بازدید است، اما یکسالی است که مهمان ناخوانده‌ای زندگی مان را تغییر داده است و خیلی‌ها رنگ سفر و مهمانی را به خود ندیده اند هر چند در این بین هستند کسانی که هم سفر رفتند و هم مهمانی.

امسال دومین نوروزی است که حال و هوای کرونایی دارد، در این بین شاهد افزایش مبتلایان به کرونا و شیوع کرونای انگلیسی در کشور هستیم، تعداد مبتلایان کرونا شناسایی شده در روز‌های گذشته از هشت هزار نفر عبور کرده است و شاهد روند افزایشی مبتلایان کرونا هستیم، از طرفی کرونای انگلیسی تاکنون بیشتر استان‌ها را درگیر کرده است و این افزایش موارد ابتلا به کرونای انگلیسی و سرعت بالای انتشار زنگ خطر، افزایش موارد بستری و پیک چهارم کرونا را از ابتدای نوروز به صدا درآورده است و با شیوع کرونای انگلیسی شرایط پیچیده‌تر خواهد شد و احتمال پُر شدن ناگهانی تخت‌های بیمارستانی وجود دارد.

بیشتر بخوانید

• شناسایی سه مورد جدید دیگر ویروس جهش یافته کرونا در چهارمحال و بختیاری

در این روزها، مسئولان مکرر هشدار می‌دهند که مردم در مکان‌های عمومی همچون بازار و مراکز خرید کمتر حضور داشته باشند.

کارشناسان و متخصصان حوزه بهداشت و درمان بار‌ها و بار‌ها اعلام کرده‌اند که رابطه مستقیمی میان عدم رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی و افزایش موارد ابتلا، بستری و مرگ و میر ناشی از کرونا وجود دارد.

حالا که میزان رعایت‌ها کاهش یافته و دوباره خیابان و بازار شلوغ و رفت و آمد‌ها از سر گرفته شده است، متاسفانه نمودار موارد بستری روزانه در برخی استان‌های کشور، روندی صعودی داشته و در هفته گذشته، شاهد افزایش نسبی در میانگین بروز موارد مثبت بستری و افزایش در میانگین بروز موارد مرگ و میر ناشی از بیماری نسبت به هفته ماقبل آن بوده‌ایم.

طعم شیرین همدلی مومنانه در روز‌های سخت کرونایی

شیوع ویروس کرونا، زندگی همگان را تحت تاثیر قرار داده است، عده‌ای شغل خود را از دست داده‌اند و برخی با پایین آمدن درآمدشان به مشکل خورده‌اند، اما مردمان دیار مهربانی دوباره غرور آفرینده‌اند و در کنار هم بسیج شده‌اند تا به فرمان، ولی امر و ندای درونی فطرت پاک خویش در قالب رزمایش همدلی و کمک مؤمنانه شیرینی در کنار و به فکر هم بودن را حس کنند.

سرتاسر ایران اسلامی پس از شیوع ویروس کرونا یک‌دل شد تا در برابر این ویروس منحوس بجنگد و تمام تلاش خویش را برای موفقیت مقابل اثرات مستقیم و غیرمستقیم آن به کار بست؛ در روز‌های ابتدایی کارگاه‌های تولید اقلام بهداشتی نقل محافل و گروه‌ها شده بود و همه کمر همت بستند و ریشه کمبود‌ها را همان ابتدای امر خشکاندند تا جایی که امروز در کشور هیچ مشکلی از بابت تامین این اقلام نداریم، چیزی که قدرت‌های دنیا نیز از آن عاجزند.

اما وقتی کرونا کمی زمان ماندگاری خود را بیشتر کرد و همه به این مسئله واقف شدند، مانند همیشه هسته‌های خودجوش مردمی آتش به اختیار به دنبال شناسایی عواقب آن و وظایف جدید مجموعه‌های مردمی بودند که به موارد مهمی رسیدند از بخشش اجاره بهاء گرفته تا اهداء بسته‌های اقلام غذایی جهت تامین حداقل‌های زندگی خانواده‌های کم بضاعت.

مردمان دیار مهربانی دوباره غرور آفرینده‌اند و در کنار هم بسیج شده‌اند تا به فرمان، ولی امر و ندای درونی فطرت پاک خویش در قالب رزمایش همدلی و کمک مؤمنانه شیرینی در کنار و به فکر هم بودن را حس کنند.

عید ۱۴۰۰ با طعم تلخ و شیرین در خانه ماندن

دیدوبازدید‌های نوروز از آداب ماندگار و سنت‌های دیرین ایرانیان است، اما امسال هم مهمان ناخوانده‌ای داریم که باید برای قطع زنجیره شیوع و بریده شدن پایش از شهر و دریارمان، در خانه بمانیم، دید و بازدید و سفر نرفتن، قطعا تلخی‌هایی دارد و در خانه ماندن شیرینی هایی، امسال هم عیدمان تلخ و شیرین است تا زمانی که رفتن کرونا را جشن بگیریم.

حضرت حافظ می‌فرماید: «زکوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی/ از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروز»

چراغ امید بر آینده‌ای روشن در دل ما شعله‌وراست و نسیم دل‌انگیز نوروزی آن را فروزان‌تر خواهد کرد حتی اگر ویروس آزاردهنده کرونا در حال تاخت‌وتاز باشد.

زندگی با تمام کم و کیفش در جریان است و به قول شاعر دل‌سوخته دیگری «زندگی چیزی نیست که لب طاقچه عادت از یاد من و تو برود»

آمار و ارقام رسمی شیب ابتلا به کرونا را همچنان صعودی و نگران‌کننده نشان می‌دهد و دراین‌بین بی‌توجهی عده‌ای در هجوم به مراکز خرید و یا مسافرت شرایط را سخت‌تر می‌کند و جان وزندگی بقیه را به یک تفریح کوتاهی که در فرصت بهتری هم می‌شود آن را انجام داد، ترجیح می‌دهند.

هرسال این موقع مردم با خرید آجیل، شکلات و شیرینی، پخت سمنو، چینش هفت‌سین، دیدوبازدیدها، مهمانی‎های شبانه و سفر‌های نوروزی در تدارک عید به‌یادماندنی برای خانواده‌هایشان بودند، اما امسال هر فرد به‌تن‌هایی سهمی در قطع شکست کرونا بر عهده دارد سهمی که فقط با در خانه ماندن و خودداری از مسافرت و تجمعات می‌تواند آن را به نحو شایسته‌ای انجام دهد.

اما این تمام ماجرا نیست و در کنار اکثریتی که در خانه‌ها مانده اند، متاسفانه اقلیت نه چندان کم تعدادی هم هستند با مسئولیت ناشناسی که نشانگر نبود درک عمیق و یا وجود نگاه‌های صرفا فردی و خودبینانه وضعیت بغرنج جامعه را نادیده می‌گیرند و در تدارک خرید و سفر هستند و وقتی با آن‌ها صحبت می‌کند بقیه مردم را به اصول خود مراقبتی و رعایت بهداشت فردی و در خانه ماندن هم توصیه می‌کنند، اما می‌گویند وضع خود آنان فرق می‌کرده که به خیابان آمده اند یا راهی سفر شده اند، بهانه‌هایی مثل همان‌ها که موقع دیر آمدن‌ها به ناظم مدرسه تحویل می‌دادیم!

قدردان جامعه پزشکی هستیم

توران از زنان خانه‌دار شهرکردی گفت: از جامعه پزشکی کشور و شهرمان که در این روز‌ها در خط مقدم سلامت مردم قرار دارند تشکر می‌کنم و دوست دارم جایی بتوانم زحمت‌های آن‌ها را جبران کنم.

او اضافه کرد: کرونا یک پدیده تلخ در جامعه است، اما فضای بسیار مناسبی نیز برای مطالعه و رسیدگی به کارا‌های عقب‌مانده به وجود آورده است.

مهین گفت: انفعال و ناامیدی در این شرایط بی‌معناست و برای فردی که دنبال انجام کار مفید باشد همین‌الان هم می‌تواند از خانه به اموری، چون مطالعه، بافندگی، تزیینات و صد‌ها کار به‌حسب علاقه و امکانات خودش بپردازد.

مرضیه دیگر شهروند شهرکردی گفت: این روز‌های دلهره‌آمیز دیر یا زود می‌گذرد و شرایط دوباره عادی می‌شود و بنابراین باید از فرصت ایجادشده برای در خانه ماندن برای اندیشیدن بیشتر و ارتباط با کتاب، فیلم و موسیقی استفاده کنیم.

او افزود: این دشمن مشترک حس دورهم بودن و در درک صحیح از نهاد خانواده را برای ما بیشتر از قبل تداعی کرد، خانواده ما در این روز‌ها نسبت به سال‌های قبل آرامش بیشتری دارد و دغدغه خرید و شلوغی‌های پایان سال را ندارد.

باید گفت که در خانه ماندن برای یک مدت نسبتاً طولانی سخت است، اما این قرنطینه برای هدف بزرگی، چون سلامت تمام جامعه و رها شدن سریع از شر کرونا و قطع زنجیره‌های انتقال ویروس بوده، پس ارزشمند است و می‌توان آن را تحمل کرد.

کرونا یک تمرین برای تقویت روح جمعی و غلبه اراده مردم بر تهدید‌های ناگهانی است، از فرصت کرونا می‌توان برای همبستگی بیشتر مردم در مشکلات آینده کشور استفاده کرد، اتفاقات بعد از شیوع کرونا می‌تواند تصویر دقیقی از میزان همبستگی، مشارکت و تمرین باهم بودن در برابر تهدید‌های مشترک را در مقابل دیدگان ما بگذارد.

آخرین پنج شنبه سال

در آخرین پنج شنبه سال آرامستان‌ها به رسم بر پایی سنت دیرینه “پنج شنبه آخر سال” پر میشود از حضور ما زندگان.

پنج شنبه آخر سال، دلت می‌ماند که دلگیر شود از نبودن آن‌هایی که دوستشان داری و یا خوشحال شد از بی تابی بهاری که می‌خواهد بار دیگر همه رستنی‌های سبز رنگش را به تو هدیه کند! مبهوت و سرگردان می‌مانی از این کنتراست بزرگ معنوی خالق بی همتا، همانی که بار‌ها و بار‌ها از کودکی برایمان قصه گفت «یکی بود یکی نبود» و حالا این تویی که این قصه ات را برای دیگری همان گونه آغاز می‌کنی که یکی بود و یکی نبود.

آرامستان‌ها پر است از حمد و سوره هایی که زیر لب زمزمه میکنیم، پر است از حسرت‌هایی که برای نبودن عزیزانمان کشیده می‌شود و به حرمت حکمت خداوند با گفتن “هر چه حکمت اوست فرو می‌نشیند.

حالا که بوی عید سبز‌تر از سبزه‌هایی که مادر از یکماه پیش سبزشان کرده، به مشام می‌رسد، انگار دلمان خیلی بیشتر می‌گیرد از نبودن‌هایی که به بودنشان عادت داشتیم!

به سراغ من اگر می‌آیید نرم و آهسته بیایید …

شعر زیبای سهراب یادم می‌آید وقتی سبزه‌های روبان قرمز را بالای مزار‌ها می‌بینم، آری بیشتر یاد این شعر سهراب می‌افتم وقتی مادری را می‌بینم که با چشمی اشک آلود با گلاب سنگ مزار فرزندش را می‌شوید! شاید بشود شعر سهراب را جوری دیگر برایشان بخوانیم، “به سراغ من اگر می‌آیید نرم و آهسته بیایید مبادا که ترک بردارد چینی نازک تنهایی من، به سراغ من اگر می‌آیید قل هو والله را بر زبان جاری کنید به سراغ من اگر می‌آیید با گلابی سنگ مزارم را‌تر کنید به سراغ من اگر می‌آیید …

این پنج شنبه آخر سال هم به دیدارشان می‌رویم، دیدار آن‌هایی که چشم انتظاری شان را نمی‌بینیم و صدایشان را نمی‌شنویم.

یادشان بخیر. یاد همه آن‌هایی که دیروز بودند و امروز نه، هم آن‌هایی که لحظه تحویل سال ۹۹ هم نتوانستیم صورتشان را بوسیدیم و عید زمان را تبریک گفتیم و امسال تنها با خواندن فاتحه‌ای یادشان می‌کنیم.

زندگی میهمانی و جشن آمدن‌ها و رفتن هایمان است. واقعیتی که بی شک روح و دلمان را می‌آزارد. کاش دلمان خوش باشد از یادگاری‌های بزرگی که در دنیا باقی می‌گذاریم و کوله بار پری که با خود به آخرت می‌بریم.

انتهای پیام/ش