به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ، این روزها مهربانی نُقل محفل ما ایرانیان است و در این زمینه اخبار متعددی از مهربانی و همدلی شنیدیم که بخش آموزش نیز با این موضوع بیگانه نبود.

با شیوع کرونا پای مهربانی و همدلی به عرصه آموزش نیز رسید، روزهای نخست که صحبت از شیوع ویروس جدید بود و این موضوع نگرانی‌های خانواده‌های دارای دانش‌آموز را بیشتر کرد ولی معلمان در کنار جهادگران سلامت وارد عرصه شدند و در فضای مجازی به تدریس ادامه دادند و نگذاشتند درس و کلاس تعطیل شود که تنها می‌توان گفت تلاش‌شان ستودنی است.

تلاش‌ها و ایثارگرانی‌های مجاهدان آموزش باوجود گذشت بیش از یکسال همچنان ادامه دارد و باوجود سختی‌های آموزش، معلمان با خلاقیت وارد عرصه شدند و آموزش‌ها را با چاشنی شیرینی عجین کردند تا دانش‌آموزان از درس زده نشوند.

از فداکاری‌های معلمان هرچه بگوییم کم گفتیم، معلمانی که طی ۱۳ ماهه گذشته باوجود اینکه فعالیت‌های آموزشی را در فضای مجازی دنبال می‌کنند اما نه تنها تلاش‌شان کم نشده بلکه شبانه‌روزشان را وقف دانش‌آموزان کردند، معلم‌های آنلاینی این روزها اگر چند دقیقه آنلاین نباشند دلشان طاقت نمی‌آورد و تقریبا بیشتر ساعات شبانه‌روز وقف آموزش و تعلیم هستند.

 این گزارش در ارتباط با تلاش‌گری است که هرچه از پشتکار و ایثارگری‌هایش در عرصه آموزش بگوییم، کم گفتیم؛ معلم فداکاری که طی سال‌های کلاس درس حضوری پنج‌شنبه و جمعه‌هایش هم برای شاگردانش کلاس فوق‌العاده می‌گذاشت تا بتوانند سری از سرها درآورند و حتی در آخرین لحظه حیاتش علم آموخت؛ معلمی که با وجود افت و خیزها تنها یک کلام بر زبان دارد؛ همان کلامی که سال‌های سال با کلاس درس عجین است.

مثل همه روزها ساعت کلاس درس شروع شد؛ کلاس درسی که از قبل برایش مطلب آماده کرده بود؛ چرا که دلش نمی‌آمد به‌راحتی از کنار مطالب درسی کارگاهی بگذرد حتی برای برخی از دروس لوازم خریداری می‌کرد و در منزل کلیپ تهیه می‌کرد تا دانش‌آموزان به فهم کامل مطلب درسی برسند.

خودش هم متوجه تغییر وضعیت جسمی‌اش شده بود که امروزش با روزهای دیگر متفاوت است ولی دلش نمی‌آمد کلاس درس را تعطیل کند بعد از آموزش به دانش‌آموزان استراحت داد که آن اتفاق تلخ رقم خورد.

عرضه تخصصی آخرین مطلب درسی معلم فداکار

عرضه تخصصی این آخرین مطلب درسی بود که پس از آن به بچه‌ها استراحت داد و به‌جای کلمه استراحت باتوجه وخیم شدن شرایط جسمی کلمه‌های عجیب و غریبی نوشت و پس از آن پرکشید؛ خبر مرگ ناگهانی همه را در بهت و تعجب فرو برد و خبر فوت مهدی طاهری معلم هنرستان شهید مطهری نکا در حین تدریس مجازی دست به دست شد؛ مرگی که خیلی‌ها را شوکه کرد و هنوز هم باورشان نمی‌شود.

سورتچی مدیر هنرستان شهید مطهری نکا ، می‌گوید: طاهری، معلم پایه متوسطه دوم رشته الکترونیک رفیق بیست ساله من بود و سال‌های سال است از نزدیک با وی آشنایی دارم.


ساعت ۹:۱۱ صبح بود که پس از تدریس، زمان استراحت بود که ناگهان حالش بد شد و کلمات عجیب و غریبی در ساعت آنلاین به جای کلمه استراحت جالب توجه بود...حالش بد شد و پس از آن خبر مرگ تلخش که هنوز هم در باورم نمی‌گنجد.

پاسخگوی سوالات دانش‌آموزان در هر ساعتی از شبانه‌روز بود

وی اضافه می‌کند: این معلم خیلی برای درس دادن دغدغه داشت و معلم پنج درس کارگاهی بود؛ موضوع مهم پاسخگویی بالایش بود که حتی بامداد و بعد از نیمه شب هم پاسخگوی دانش‌آموزان بود.

مدیر هنرستان شهید مطهری نکا تصریح می‌کند: به یاد دارم زمانی‌که کلاس‌ها حضوری بود با توجه به سنگین بودن مطالب درسی دانش‌آموزان درخواست کلاس تقویتی را داشتند که این معلم داوطلبانه روزهای پنج‌شنبه و حتی جمعه‌ها در مدرسه برای دانش‌آموزان کلاس فوق برنامه می‌گذاشت تا به فهم مطالب درسی کمک کند.

درست بود خیلی سخت‌گیر بود ولی درس رشته تخصصی بود می‌خواست دانش‌آموزان مطالب را کاملا درک کنند که دلیل سخت‌گیری‌اش هم کاملا منطقی بود.

معلمی که حال و هوای کارگاه در کلاس آنلاینی احیا کرد

سورتچی می‌گوید: از زمانی‌که پای کرونا به جامعه باز شد و باتوجه به تعطیلی مدارس یکی از مشکلات تدریس درس کارگاهی بود که این معلم به جای اینکه یک روز مطالب زیاد را درس دهد هر روز در کلاس آنلاین درس می‌داد و حتی برخی از وسایل را با هزینه شخصی از بیرون تهیه می‌کرد و حال و هوای کارگاه را حتی در کلاس آنلاینی به وجود می‌آورد.

می‌توانم درباره‌اش بگویم واقعا معلم بود و حتی نمی‌توانم واژه‌ای در وصف جایگاهش پیدا کنیم البته طی سه ماه گذشته یکی دیگر از همکارمان مجتبی مرتضوی و نوروزی که در راه علم و دانش دریغ نکردند را نیز از دست دادیم که جای خالی تک‌تک‌شان را کنارمان حس می‌کنیم.

عاشقانه‌های معلمی که تا اخرین لحظه عمرش درس را زمزمه کرد

به قول شاعر معروف کشورمان« سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز، مرده آن است نامش به نکویی نبرند» این جمله وصف جایگاه معلمی است که عاشقانه و فداکارانه حتی در آخرین لحظه عمرش مشغول آموزش بود و در این راه نیز جان به جان‌آفرین تسلیم کرد.

محمدرضا نجف‌پور در این‌باره می‌گوید: دانش‌آموز پایه دوازدهم رشته الکترونیک هستم و مدت سه سال است آقای طاهری را می‌شناسم.

آن روز تلخ مشغول تدریس صفحه ۱۲۹ کتاب بود و بعد از آن کلمات عجیب و غریب تایپ شد و پس از آن هم خبر شوکه کننده....

کلاس‌های فوق‌العاده در پنج‌شنبه و جمعه‌ها

نجف‌پور اضافه می‌کند: به‌خاطر دارم در زمان کلاس‌های حضوری باتوجه به سنگین بودن درس‌ها درخواست کلاس فوق‌العاده کردیم و خودش با آمادگی روزهای تعطیل کلاس‌های فوق برنامه را در مدرسه برپا می‌کرد چون خیلی مهربان و دلسوز بود.

روزهای پنج‌شنبه و جمعه با هماهنگی و رایزنی با مدیر مدرسه کلاس‌های فوق برنامه می‌گذاشت تا با درس‌های دیگر تداخل نداشته باشد.

هنوز در شوک هستم

خاطره خوبی که از آقای طاهری هیچگاه فراموش نمی‌کنم درباره نرم‌افزاری بود که خیلی سخت بود و هرکاری می‌کنم نمی‌توانستم یاد بگیرم ولی این معلم دلسوز طوری به من آموزش داد که کاملا یاد گرفتم و هیچگاه نیز فراموش نخواهم کرد.

ابوالفضل بابایی دانش‌آموز دیگر می‌گوید: آن روز تلخ اصلا باورمان نمی‌شد در شوک بودم ولی این خبر تلخ و غم‌انگیز واقعیت داشت، آقای طاهری رفت درحالی‌که انتظار چنین واقعه‌ای را نداشتیم.

معلمی که دلی تدریس می‌کرد

آقای طاهری در کارشان جدی بودند و درس را سرسری نمی‌گرفتند و واقعا دلی تدریس می‌کردند.

بابایی اضافه می‌کند: زمانی‌که کلاس‌ها حضوری بودند آقای طاهری بدون دریافت هیچ هزینه‌ای برایمان پنج‌شنبه و جمعه‌ها کلاس می‌گذاشت تا از درس عقب نمانیم و هیچ‌گاه این لطفش را فراموش نمی‌کنیم.

درست است آقای طاهری فوت شدند ولی نام و یادش در دلمان زنده است و هیچ‌گاه فراموشش نخواهیم کرد.

جای خالیش را حس می‌کنیم

خاطره‌ای که هیچ‌گاه از این معلم فداکار فراموش نخواهم کرد این بوده که همیشه می‌گفتند من به هیچ دانش‌آموزی نمره بیست نمی‌دهم ولی من توانستیم این نمره را از ایشون بگیرم و خیلی خوشحال شدند و گفتند باعث افتخار ما هستید.

جای این معلم فداکار این روزها خالی است؛ چراکه فرد متخصص و مهمی از بین ما کم شد و نبودش را حس می‌کنیم ولی تاکیدش بر درس خواندن و اهمیت دادند به درس به ما یاد داده که باید درسمان را خوب بخوانیم تا بتوانیم ذره‌ای از زحمات و تلاش‌هایشان را جبران کنیم.

معلمان فداکار هیچگاه فراموش نخواهند شد و همواره از آنان به نیکی یاد می‌شود درست است نمی‌توان زحمات این معلمان را جبران کرد اما دانش‌آموزان با اهمیت دادن به درس باید ادامه‌دهنده راه‌شان باشند.

منبع: فارس
انتهای پیام /ک