طاهره دلیر دکتری تربیت بدنی گرایش فیزیولوژی عصب و عضله، در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه کلینیک گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار کرد: فیزیولوژی ورزشی کاربردی، علم انجام حرکات اصلاحی و اثر تمرینات ورزشی روی سیستم عصب و عضله است. در این روش دستگاه‌هایی به سیستم عصبی و عضلانی وصل شده و با تمرینات ورزشی رویکرد عصب و عضله مورد بررسی قرار می‌گیرد. شیوه‌نامه‌های تمرینی باید تحت نظر پزشک معالج، متخصصان مغز و اعصاب و فیزیوتراپیست‌ها انجام بگیرد؛ لذا تمرین‌ها  برای بهبود وضع بیماران است.

او افزود: در این روش  ابتدا پرسش نامه توسط بیمار تکمیل می‌شود تا شناخت اولیه نسبت به شرایط بیمار حاصل شود. پیش از تمرین و بعد از آن، تست‌های پیش تمرین و پس از تمرین از بیمارگرفته می‌شود؛ تا عملکرد فرد در هر مرحله بررسی شود. با توجه به میزان افزایش توانایی فرد، تمرین‌ها افزایش می‌یابد. با افزایش شدت تمرینات، سیستم عصبی و عضلانی از یکنواختی خارج شده و عملکرد و کارایی آن بالا می‌رود.

دلیر گفت: شدت فشار و بار تمرین در هر شخص متفاوت است.این تفاوت در نوع تمرین، زمان، تعداد و مسافت آن نمود  پیدا می‌کند.   بعد از سه هفته، میزان سازگاری سیستم عصبی فرد مورد بررسی قرار می‌گیرد. اگر لرزش‌های عضله کمتر شده وسرعت عمل فرد بالاتر رفته است؛ مشخص می شود که سازگاری سیستم افزایش یافته است. با  افزایش تمرینات، به تدریج تعداد تار‌های عصبی بیشتری در آن عضله درگیرشده و عملکرد آن عضله بهبود می‌یابد.

او بیان کرد: فیزیولوژی عصبی عضلانی در مرحله بازتوانی به بیماران کمک می‌کند و در مرحله درمان نقشی ندارد. درمان توسط پزشک معالج صورت گرفته و این روش تنها از تشدید اثرات بیماری‌هایی مانند پارکینسون و ام اس جلوگیری می‌کند.

بیشتر بخوانید

• تمرین بدنسازی در خانه + تصاویر

انتهای پیام/