به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، دکتر عبدالرحیم ریحان، کارشناس آثار باستانی مصر، روز شنبه ۱۰ آوریل، در مصاحبه با روزنامه «الشروق»، گفت تمدن مصر باستان که هزاران سال پیش در تاریخ عرضه اندام کرد، برخاسته از عدالت بود و به همین دلیل مانند همه تمدن‌های دیگر مجازات‌هایی برای همه انواع جرائم در نظر گرفته بود؛ این مجازات‌ها از زندان تا اعدام و انداختن در رودخانه متداول بود.

این باستان‌شناس مصری گفت: «یکی از بزرگترین جنایاتی که در آن زمان سزاوار اعدام بود، «آزار و اذیت جنسی» بود. این جرم شامل متلک جنسی انداختن یا لمس فیزیکی کسی به مفهوم جنسی که برخلاف خواسته او باشد، به عنوان نقض حقوق شخصی، حریم خصوصی و جریحه دار کردن احساسات آن شخص به شمار می‌رفت».

بیشتر بخوانید

• آیا موجودات فضایی در ساخت اهرام مصر دست داشتند؟ + اسناد

این باستان شناس سرشناس توضیح داد: «در مصر باستان، زنان یا مردان متهم به «آزار و اذیت جنسی» را در روخانه‌ای که تمساح‌ها در آن بودند، پرتاب می‌کردند تا طعمه تمساح‌ها شوند، اما اگر متهم توانست از چنگ تمساح‌ها بدون آسیب از رودخانه خارج شود، این شخص، "تبرئه شده از سوی خداوند" به شمار می‌رفت و آزاد می‌شد».

دکتر عبدالرحیم ریحان افزود: «مجازات کسی که با زن محصنه یعنی زنی که شوهر دارد زنا کند، این بود که او را زنده زنده می‌سوزاندند».

این باستان شناس مصری با تاکید بر اینکه این حقایق تاریخی از طریق مطالعه کتیبه‌های «آنی» و پاپیروس «بولاق» و پاپیروس «لید» به اثبات رسیده است، گفت که تجاوز جنسی و زنای با محصنه (زن شوهردار) مجازاتش اعدام بود.

وی خاطرنشان کرد، در پاپیروس «سولت شماره ۱۲۴»، نمونه‌هایی از آن در مورد جنایات آزار و اذیت جنسی ذکر شده است. در یکی از این کتیبه‌ها نوشته شده که مسئول امور کارگران در منطقه دیرالمدینه در سرزمین صحرای غربی در الاقصر به «آزار و اذیت جنسی» یک کارگر زن متهم شد، در این پاپیروس نوع مجازات اعدام او مشخص نشده، اما نوشته شده که برای احترام به جامعه زنان مصر او از مقام خود اخراج شد.

این کارشناس مصری تأسیس اولین پلیس ویژه برای مقابله با «آزار و اذیت جنسی» در خیابان‌ها و پارک یا باغچه‌های عمومی در زمان پادشاه شاه رامسس سوم بود. این پادشاه با اختلاط زن و مرد در اماکن عمومی مشکل نداشت، اما در عین حال جلوگیری از آزار دهندگان پلیس ویژه تشکیل داد.

به گفته این کارشناس نقش پلیس جلوگیری از هرگونه متلک گفتن یا عمل فیزیکی ناشایست علیه زنان بود. در زمان رامسس سوم به دلیل رونق تجارت مصر آمد و رفت تعداد خارجی‌ها به مصر زیاد شده بود.

از سوی دیگر حسین عبدالبصیر، مدیر موزه آثار باستانی در کتابخانه اسکندریه، گفت که پاپیروس «تورین» امور قضایی نیز وجود مجازات اعدام «حلق آویز» یا «دارزدن» در دوران فراعنه را به ما نشان می‌دهد.

او افزود: مجازات معروف به جنایت «خیانت بزرگ» در زمان رامسس چهارم متداول شد، در زمان این پادشاه احکام قضایی از اعدام، تا مجبور کردن متهم به خودکشی اجباری، شلاق، زندان، بریدن بینی و بریدن گوش هر کس به اندازه گناهی که مرتکب شده بود، اجرا می‌شد.

منبع:العربیه

انتهای پیام/