شما برای ایفای نقش خود به عنوان پدر یا مادر، اگرچه نیازی به راهنما ندارید، اما باید بدانید که اگر درخواست‌های خود را به دستور تغییر دهید و به شیوه دستوری عمل کنید باید به عواقب آن را نیز در نظر بگیرید.

بیشتر بخوانید

• اختلال نافرمانی مقابله جویانه (ODD) چیست؟

اگر به دنبال این هستید که با فرزند نوجوان خود که به زودی، وارد دوران بلوغ می‌شود، با جدیت برخورد کنید و درخواست خودتان را به صورت دستوری به او بگویید، باید به فکر عواقب آن هم باشید، هرچند که ملاحظه کردن شرایط هم ممکن است خسته‌کننده باشد.

درواقع، این کار سختی است که، وارد مرحله‌ای از زندگی شوید که ناگهان باید با فرزندتان که تا دیروز، تمام درخواست‌ها را بدون هیچ بهانه‌ای انجام می‌داد، به گونه‌ای برخورد کنید که گویا مثل دوران کودکی او نیست. زیرا حالا به دوران نوجوانی و قبل از بلوغ خود رسیده است و دست رد به سینه شما می‌زند و در این مرحله است که از خود می‌پرسید "آیا این همان فرزندی است که من تربیت کردم؟ "

با این حال، باید فکر کرد که چه چیزی باعث شده است که فرزند شما در دوران نوجوانی همه حرف‌های شما را رد کند و چه کسی این کار را به او آموخته است؟

درحقیقت، تا حد زیادی، این رفتار را شما یاد فرزندتان داده‌اید چراکه وقتی به او می‌گویید "اگر یکی از دوستانت درخواستی داشت و فکر می‌کردی که خواسته‌اش منطقی نیست، به او جواب رد بده. " به همین ترتیب، اگر فرزند شما فکر کند خواسته شما هم از او غیر منطقی است، درخواست شما را رد می‌کند؛ هرچند که شما والدین او باشید.

ما در جهانی زندگی می‌کنیم که فرزندان ما این باور را دارند که حق نپذیرفتن و رد کردن درخواستی را دارند و زمانی هم که همه بچه‌ها برای بازی در مسابقات، جایزه می‌گیرند، نه تنها برندگان، بلکه ما نیز حس استحقاق و انتظار را در وجود آن‌ها ایجاد می‌کنیم که به طور مداوم تقویت می‌شود.

یک برنامه تلویزیونی هدفمند را نگاه کنید. مطمئناً، یک قسمت از مجموعه تلویزیونی مورد علاقه خود را خواهید دید که نمونه‌ای از اقتدار را نشان می‌دهد و اقتدار می‌تواند مسئله‌ای قابل قبول برای فرزندانتان باشد.کودکان با والدین، معلمان و هر کسی که در مقام اقتدار است، صحبت می‌کنند.

ما در عصری زندگی می‌کنیم که امتناع را تقویت می‌کند و مطمئناً این مشخصه، جنبه‌های مثبت زیادی هم به همراه دارد. به عنوان مثال، انسان‌ها از پذیرش بدرفتاری امتناع می‌ورزند یا خواستار دسترسی برابر به کالاها، خدمات و البته حقوق اساسی هستند. برقراری ارتباط واضح و مؤثر روش خوبی برای شروع است.

عمل ضروری و اجباری: منظورتان را صریح و واضح بگویید

پیامد‌های امتناع ورزیدن باید روشن و مطابق با شرایط باشد؛ به طوری که وقتی نمی‌توانید معنای پیام خود را دنبال کنید، بالطبع این مسئله برای فرزندتان هم روشن نیست و او باز هم به امتناع ورزیدن نسبت به خواسته‌های شما ادامه می‌دهد.

اجتناب از عصبانی شدن

وقتی که با فرزندتان در رابطه با امتناع کردن او صحبت می‌کنید، آرام باشید و عصبانی نشوید، چون در روحیه او تأثیر بدی می‌گذارد و ممکن است در سن حساسی که در آن قرار دارد، تصمیم‌های اشتباه بگیرد.

اگر فرزندتان باز هم نسبت به مسئله‌ای اعتراض کرد، شما آرام باشید و قوانین را دوباره برای او یادآوری کنید، چون پیگیری نکردن برخی از قوانین باعث می‌شود که او فکر کند دیگر، این جریان برای پدر یا مادرش مهم نیست و بدنبال آن، در برخی موارد استثنا‌های زیادی قائل نشوید.

به یاد داشته باشید که مقید کردن نوجوانان به قوانین، زمان و انرژی زیادی نیاز دارد، زیرا فرزندان ذاتا خودمحور هستند و در مرحله‌ای از زندگی خود قرار دارند که اولین قدم‌ها را برای مستقل شدن برمی‌دارند و سعی دارند این استقلال را با امتناع ورزیدن نشان دهند.

به هر حال، باید بدانید که اگر پاسخ نه را با یک واکنش منفی بدهید، عواقب بدتری در انتظار شما و فرزندتان است، اما باید حمایت خود از نیاز فرزندتان به برقراری ارتباط را با دنیای بیرون نشان دهید.

بیشتر بخوانید

• هشدار به والدین؛ کودک خود را قربانی مدلینگ نکنید

ترجمه از فاطمه میرزایی

انتهای پیام/