به گزارش خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، در دنیای امروز, اغلب افراد به قضاوت و صحبت کردن درمورد دیگران می پردازند که این موضوع می تواند حاکی از مثبت و منفی های ویژگی های شخصیتی افراد باشد.

نکته ای که وجود دارد این است که نه لزوما همیشه امّا باید تا حد ممکن و منصفانه عینک خوش بینی و مثبت بر چشم داشت و سپس به واکاوی ویژگی های رفتاری افراد پرداخت.

بر اساس تحقیقات جدید یک استاد روانشناسی در دانشگاه ویک فارست و نویسنده اصلی این تحقیق، میزان مثبت دیدن دیگران با میزان خوشبختی، خوش قلبی و عاطفی بودن فرد ارتباط دارد. این در حالی است که درک و نگاه منفی داشتن به دیگران آن هم به صورت دائم، با نوعی خودشیفتگی و رفتار ضد اجتماعی مرتبط است.
داستین وود، درباره یافته‌های خود در این خصوص می‌گوید: " برداشت شما از دیگران چیز‌های زیادی را در مورد شخصیت شما نشان می‌دهد. " به همین منظور, محققان با درخواست از شرکت کنندگان برای ارزیابی هر یک از ویژگی‌های مثبت و منفی آن‌ها توانستند به اطلاعات مهمی از جمله سلامت روان، نگرش‌های اجتماعی و نحوه قضاوت آن‌ها توسط دیگران پی ببرند که این مطالعه در مجله شخصیت و روانشناسی اجتماعی منتشر شده است.

بیشتر بخوانید

۴ راه اساسی برای پایان دادن به غرور مخرب

بدنبال این موضوع، محققان دریافتند که تمایل داشتن فرد به این که دیگران را با عبارات مثبت توصیف کند، شاخص مهمی در مثبت بودن خصوصیات شخصیتی آن فرد است چرا که بین قضاوت کردن دیگران به صورت مثبت و این که تا چه اندازه فرد قضاوت کننده، مشتاق، شاد، خوش قلب و مودب است ارتباط زیادی وجود دارد و از اینرو, داستین وود می‌گوید: " قضاوت کردن دیگران به صورت مثبت ، ویژگی‌های مثبت ما را نیز نشان می‌دهد. "

این مطالعه همچنین بیان می کند, این که شما نگاه مثبتی به دیگران داشته باشید نشان دهنده این است که شما تا چه اندازه از زندگی خود راضی هستید و دیگران را تا چه حد دوست دارید و در مقابل، داستین وود معتقد است که مجموعه بزرگی از ویژگی‌های شخصیتی منفی افراد ناشی از نگاه منفی به دیگران و قضاوت این چنینی آن هاست و همچنین, نشان دهنده افسردگی و اختلال‌های مختلف شخصیتی است.

داستین وود می‌گوید با توجه به این که درک منفی داشتن از دیگران ممکن است زمینه ساز چندین اختلال شخصیتی شود، پیدا کردن تکنیک‌هایی برای جلب رضایت دیگران می‌تواند باعث توقف الگو‌های رفتاری مرتبط با چندین اختلال شخصیت شود.

این پژوهش نشان می‌دهد هنگامی که از کسی می‌خواهید شخصیت یک همکار یا آشنای خاص را ارزیابی کند، ممکن است به اندازه شناختی که از شخصیت فرد توصیف کننده بدست آورد از فرد ارزیابی کننده هم شناخت نسبی کسب کند.

انتهای پیام/