رضا فریدی روانشناس بالینی و فعال آسیب‌های اجتماعی در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره چرایی قتل بابک خرمدین و خواهرش توسط والدین، اظهار کرد: اتفاق تلخ اخیر و قتل بابک خرمدین و همچنین خواهر و داماد ایشان به دست پدر و با مشارکت مادر اینگونه بیان میکنم که به صورت کلی اینگونه قاتلین که به صورت سریالی قتل‌های خودشان را انجام می‌دهند  در ارتکاب قتل آزارگرانه‌ی خود، فاقد احساس قبح اخلاقی بوده و چه بسا با نگرش ناانسانی بودن قربانیان و استحقاق آنان به کشته شدن توجیهی اخلاقی نیز برای جرم ارتکابی در ذهن خود می‌پرورانند.

وی افزود: آنان بزه دیدگان خود را با عناوینی از قبیل فاحشه‌ها یا انگل‌های جامعه شایستة ادامه حیات ندانسته و حذف آنان را از جامعه به مثابه رسالتی برای خود تلقی میکنند. اینگونه افراد، افرادی جامعه ستیز هستند که میتوان این ویژگی را به عنوان نوعی اختلال شخصیتی تعبیر کرد تا یک اختلال ذهنی.

فریدی تصریح کرد: بر اساس یک الگوی طبیعی، مادامی که فردی از عمل ارتکابی خود احساس گناه نکند، طبعا دلیلی نیز برای کنار گذاشتن رفتار خود نخواهد داشت! قاتلین سریالی همچون پدر و مادر بابک خرمدین نیز بر مبنای همین الگوی طبیعی حرکت میکنند؛ زیرا از قتل‌هایی که با انگیزه اصلاح جامعه و خانواده از فساد، مرتکب میشوند احساس ندامت نکرده و لذا به این عمل ادامه میدهند. در واقع همانند سایرین با وجدان خود مصالحه کرده و در قالب واکنش نسبت به افراد فاسد موجود در جامعه مبادرت به قتل آنان میکنند.

این روانشناس با اشاره به اطلاعات منتشرشده تا امروز، گفت این اطلاعات نشان می‌دهد والدین بابک دو مورد از هفت مشخصه اختلال شخصیت ضد اجتماعی را دارا هستند (ارتکاب جرم مکرر و فقدان احساس گناه و عذاب وجدان) و احتمالا دستکم یکی دیگر از پنج خصوصیت باقیمانده (بی مسئولیتی، بی توجهی به سلامت، دروغگویی یا پنهان‌کاری، رفتار‌های تکانشی، کج‌خلقی) را هم دارند تا بشود این تشخیص را برایشان مطرح کرد، اما اختلال شخصیت نافی مسئولیت آدم‌ها نیست.

وی ادامه داد: یک آدم خودشیفته هم دست خودش نیست که با تحقیر بی‌رحمانه دیگران، مصداق «ماری تو که هرکه را ببینی بزنی» است؛ یا یک آدم پارانوئید هم دست خودش نیست وقتی مدام ذهنش مشغول قصه‌پردازی درباره دشمنان یا خیانت همسرش است؛ یا یک آدم دارای اختلال شخصیت مرزی هم دست خودش نیست وقتی با رفتار‌های جنسی پرخطر یا مصرف مواد، هم خودش را به فنا می‌دهد هم دیگران را. با این‌حال، قانون برای ما و این آدم‌ها یکی است. فرایند‌های ذهنی معیوب، افراد را از مسئولیت اجتماعی و از پیامد رفتار‌های خود تبرئه نمی‌کند و نباید بکند.

فریدی با اشاره به عوامل اجتماعی زمینه‌ساز در این حادثه تلخ شگفت‌انگیز، بیان کرد: کسانی که با سوء مدیریت و تصمیم‌های نادرست، بی‌توجه به مسئولیت خود در پاسداری از سلامت روان جامعه، سطح اضطراب و ناامیدی و افسردگی در جامعه ایران را این‌چنین بالا برده‌اند.

بیشتر بخوانید 

• ابتلای والدین بابک خرمدین به اختلال شخصیتی سایکوپات

این روانشناس اضافه کرد: قانونگذارانی که بجای تدوین قوانینی برای حمایت از قربانیان خشونت خانگی و شکل‌دادن ساختار‌هایی برای مداخله موثر اورژانس و تعیین مجازات‌های بازدارنده، یا با نگاه مردسالارانه و متعصبانه، یا با ذهنیتی سیاست‌زده یا منفعت‌طلب، وقت خود را بر سر موضوعاتی نه چندان مهم تلف کرده‌اند

وی افزود: کسانی که تمام این سال‌ها فقط بر طبل تقدس خانواده کوبیده‌اند و با مصلحت‌اندیشی‌های کور، اجازه نداده‌اند متخصصین و رسانه‌ها آسیب‌های واقعی درون خانواده‌ها را منعکس کنند.

فریدی ادامه داد: همچنین خود ما مردم مفتخر به فرهنگ ایرانی، که با ضرب‌المثل‌های غریبی مثل «اعضای یک خانواده گوشت همدیگر را می‌خورند و استخوان را دور نمی‌اندازند» گمان می‌کنیم باید هر مشکلی را به هر قیمتی درون خانواده نگه داریم و از مشاور یا از قانون کمک نگیریم که مبادا آبروی خانواده به خطر بیفتد، و باور داریم تا آخر عمر مسئولیت فرزندان ما به گردن ماست و نمی‌توانیم بفهمیم که از جایی به بعد دیگر زندگی آن‌ها به ما ربطی ندارد، و خیال می‌کنیم خانواده خوب یعنی خانواده درهم‌تنیده‌ای که همیشه کنار هم‌اند و سرشان همیشه درهم است، همه در این فاجعه سهیم هستیم.

این روانشناس خاطرنشان کرد: ۳ درصد مردان و یک درصد زنان هر جامعه مبتلا هستند به اختلال شخصیت ضد اجتماعی؛ یعنی حدود یک میلیون مرد و ۳۰۰ هزار زن در همین کشورمان، که همچون والدین بابک، چنین قابلیت‌هایی دارند، اما تا امروز ممکن است در پیوستار رفتار‌های خشونت‌آمیز، به تکه‌تکه کردن بدن فرزندشان نرسیده باشند.

فریدی افزود: والدینی که با وادار کردن کودکشان به تکدی‌گری، با کودک‌آزاری، با سبک تربیتی خشونت‌آمیز، با سلب آزادی و حقوق انسانی و با اعمال فشار روانی از کودکشان بهره‌کشی می‌کنند، همگی می‌توانند قاتلین بالقوه فرزندشان باشند. حواسمان به آن‌ها هست؟ یا ساده‌لوحانه فکر می‌کنیم بابک خرمدین یک استثنا بود.

انتهای پیام/