به گزارش خبرنگار فوتبال و فوتسال گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، دوم خرداد ماه سال ۱۳۹۰ بود که ناصر حجازی، اسطوره باشگاه استقلال و فوتبال کشورمان سر انجام در  ساعت ۱۰:۵۵ صبح، در بیمارستان کسری در تهران درگذشت.

خبری که به یک باره همه را در شوک فرو برد. هنوز هم تاریخ ۲ خرداد برای همه ناراحت کننده است، زیرا در این روز اسطوره‌ای از فوتبال ایران آسمانی شد که دارای محبوبیت زیادی بود.

‌نمی‌خواهیم ببینیم که ناصر حجازی چه افتخاراتی برای فوتبال ما به دست آورده است  و چه رزومه‌ای در کارنامه خود ثبت کرده، چرا که بار‌ها این موضوعات بحث و بیان شده و تکرار مکررات خواهد بود. باید گفت که حجازی را فراموش نکرده ایم و هنوز هم ۲ خرداد یک روز تلخ برای جامعه فوتبال کشورمان محسوب می‌شود.

یاد و خاطره ناصر حجازی همیشه در قلب‌های فوتبال دوستان زنده است. محبوبیت حجازی آبی و قرمز نداشت و همه او را دوست داشتند. هنوز هم وقتی دروازه بانان حال حاضر استقلال را عقاب خطاب می کنند، هواداران آبی یاد ناصر خان معروفشان می افتند.

شاید زیباترین یاد و خاطره‌ای که از حجازی به یادگار مانده است این بیت شعر باشد: «من آن گلبرگ مغرورم که می‌میرم ز بی آبی، ولی با خفت و خواری پی شبنم نمی‌گردم»

امروز جای آبی مرد حسابی خالیست...

خدایش بیامرزاد.. روحش شاد...

بیشتر بخوانید

• ناصر حجازی به عشق مردم زندگی می‌کرد

انتهای پیام/