به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شهرکرد، فرزاد رضازاده رئیس اداره مهندسی و مطالعات اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری چهارمحال و بختیاری اظهار داشت: در استان هزار و ۳۰۰ گونه گیاهی شناسایی شده است، که از این تعداد ۲۵۰ تا ۳۰۰ گونه دارای خواص دارویی، صنعتی، خوراکی و سایر مصارف است و ۲۰ گونه نیز بومی (آندمیک) و خاص استان است.

او با تاکید بر اینکه بیشترین میزان خسارت و انقراض در خصوص گونه‌های خاص استان است، افزود: این گونه‌ها شامل کرفس کوهی (کلوس)، زراوی، زرین گیاه، مخلصه و مرزه بختیاری است.

بیشتر بخوانید

• در برابر انقراض گونه‌ها، انتخاب با ماست انفعال یا اقدام

رضازاده اضافه کرد: در سال‌های گذشته تعدادی از گونه گیاهی در استان در معرض خطر بودند که با توجه به خشکسالی امسال تعداد گونه‌های در معرض خطر افزایش یافته است.

او ادامه داد: گونه بادرنجبویه دنایی، بهارک صخره‌روی، گل استکانی کوتاه، گون کاملا کرک دار، پیاز یزدی، مینای ایرانی، مینای بختیاری، مرزه کلاری، مریم گل استثنایی و نرگس نیز از دیگر گونه‌های در معرض انقراض در استان است.

رضازاده، با تاکید بر خشکسالی‌های چند سال اخیر استان و همچنین سال آبی جدید گفت: استان از نظر کاهش نزولات در سال آبی گذشته رتبه دوم کشور را بعد از استان کرمانشاه کسب کرده است.

او به کاهش میزان آب راه‌یافته به زمین و درون زمین اشاره کرد و افزود: با توجه اینکه میزان بارندگی در شرق استان نسبت به غرب کمتر است، جنگل‌های استان بیشتر در مناطق غربی و شمال غرب استان واقع شده است.

رضازاده اضافه کرد: در سال‌های اخیر به دلیل کاهش میزان بارش و تنش‌آبی با خشکیدگی گونه‌های جنگلی و گیاهی در استان مواجه شده ایم.

او ادامه داد: به دلیل کاهش بارش میزان رطوبت و آبی که باید در اختیار گیاهان مرتعی و جنگلی برای دوره رویش قرار گیرد تا بارور شود با ضعف آبی مواجه شده است و این امر باعث خشکیدگی زودهنگام شده است.

رضازاده، چَرای دام بیش از ظرفیت مراتع و بهره‌برداری از مراتع و آتش‌سوزی در مراتع را از دیگر دلایل نابودی گونه‌های گیاهی در استان برشمرد.

او با تاکید بر اینکه گونه‌های گیاهی خوش خوراک در مراتع بیشترین گونه‌ها در معرض خطر هستند ادامه داد: این گونه‌ها به دلیل اینکه زودتر مصرف می‌شوند و به بذردهی نمی‌رسند، فرصت جایگزین شدن را پیدا نمی‌کنند.

رضازاده با اشاره به اینکه املاح داخل زمین میزان ثابت دارد، گفت: با توجه به کاهش بارش و کاهش میزان ورودی آب، شوری آب افزایش یافته است و گیاهان شُوری‌پسند توان تداوم و مقاومت بیشتر برای ادامه حیات دارند و گیاهان خُوش خوراک به دلیل اینکه شُور پسند نیستند و مقاومت کمتری نسبت به شوری آب دارند، در معرض خطر قرار دارند.

او افزود: کاهش گونه‌های گیاهی و مرتعی و از بین رفتن پوشش گیاهی مهمترین عامل در فرسایش خاک است و میزان فرسایش و رسوب تولیدی افزایش پیدا می‌کند.

رضازاده اضافه کرد: در فصل آبی پیش‌رو با آغاز بارش‌ها اراضی که کمترین پوشش گیاهی را دارند و فاقد پوشش گیاهی هستند، آمادگی بیشتر برای فرسایش دارند.

او به خشکیدگی جنگل‌های بلوط به دلیل کاهش رطوبت نسبی خاک تاکید کرد و گفت: با خشکسالی‌های اخیر این خشکیدگی درختان بلوط از تک پایه به خشکیدگی توده‌ای تبدیل شده است که این امر کار احیای جنگل را با دشواری مواجه کرده است.

رضازاده افزود: خشکسالی علاوه بر فرسایش خاک، در کاهش تنوع پوشش گیاهی و بروز آتش‌سوزی نیز تاثیرگذار است و خشک شدن زودهنگام پوشش گیاهی و بالارفتن دما در فصل تابستان منجر به افزایش وقوع حریق در مراتع و جنگل‌های استان و از بین رفتن پوشش و تنوع گیاهی می‌شود.

انتهای پیام/ف