به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از المرسال؛ امروزه اینترنت یکی از فناوریهایی است که به جزئی جدا نشدنی از زندگی مردم در سراسر جهان تبدیل شده، تا جایی که برخی از افراد زندگی بدون اینترنت را بدون معنا میدانند و بدون این تکنولوژی نمیتوانند زندگی کنند. گسترش شبکههای اجتماعی نیز استفاده از اینترنت را چند برابر کرد. امروزه تمام کارهایی که مردم در زندگی روزمره انجام میدهند بر بستر اینترنت انجام میشود.
بیشتر بخوانید
اما سوالی که برای همه افراد وجود دارد این است که اینترنت چگونه و توسط چه کسی شکل گرفت؟ اینترنت در ابتدا ۴۰ سال پیش اختراع شد و یک شبکه ارتباطی نظامی بود که در کالیفرنیا ابداع و سپس به یک شبکه گسترده فضای مجازی تبدیل شد.
اختراع اینترنت به مواردی متکی بود که مهمترین آنها را میتوان ساخت یک شبکه بی سیم و اتصال شبکههای بی سیم به شبکه سیمی نام برد. ابر رایانهها میتوانستند در میدان جنگ به ارتشها خدمت کنند و دانشمندان این شبکه را اینترنت نامیدند و تلاش برای انتقال دادهها مانند نوشتن نامهای به زبانی دیگر برای شخصی بود که ناشناس بود.
تلاش برای ایجاد گروهی از شبکهها که با یکدیگر صحبت میکنند بسیار دشوار است، زیرا گویشهای آنها متفاوت است و راه حل آن توسعه نوعی اسپرانتو دیجیتال بود که باعث میشد شبکهها از یک شبکه به شبکه دیگر منتقل شوند و این اتفاق در سال ۱۹۷۴ افتاد، دانشمندان یک طرح پروتکل ساختند که به قوانین ارتباط برقرار کردن رایانهها با یکدیگر بستگی دارد. آنها این پروتکل را انعطاف پذیر طراحی کردند به طوری که نمیشد از آن برای مدت زمان طولانی استفاده کرد، زیرا خیلی زود منسوخ میشد و در کنار همین موضوع پروتکل باید سختگیرانه باشد تا اطمینان حاصل شود که دادهها به صورت محرمانه و مطمئن جا به جا میشوند.
هنگام مراجعه به داستان اختراع اینترنت، متوجه میشویم که تیمی از دانشمندان و محققان با استفاده از فنجانهای پلاستیکی، ایستگاه رایانهای را در یکی از میزهای پیک نیک ایجاد کردند و آنجا بود که فهمیدند اینترنت میتواند بوجود آید.
مخترع اینترنت «تیم برنرز لی» همراه با افرادی از تمام کشورهای جهان است. آنها در مکانهای مختلفی مانند شبکههای رایانهای دولت فرانسه و آزمایشگاه فیزیک ملی در انگلستان کار میکردند، اما مکان اصلی که بازوی تحقیق بود، آژانس تحقیقاتی و پروژهای به نام Arpa است.
آرپا یک هدف نظامی از ایجاد اینترنت داشت. دانشمندان آژانس کامپیوتری به نام آرپانت ایجاد کردند که کامپیوترهای اصلی را در ارگانهای دولتی و دانشگاهها به هم متصل میکرد، تا اینکه آرپانت به سرعت رشد کرد و در اواسط دهه ۱۹۷۰ به ۶۰ کامپیوتر اتصال دهنده رسید.
آرپانت با مشکل بزرگ بودن نسبت به کامپیوترهای امروزی رو به رو بود. محققان قادر به استفاده از اینترنت در ایستگاه کمبریج یا منلو پارک بودند، اما دسترسی به اینترنت دشوار بود. ارتشهایی که درگیر جنگ در زیر زمین بودند نمیتوانستند برای اتصال به اینترنت به روی زمین بیایند و همین موضوع باعث شده بود که اتصال و استفاده از اینترنت در آن دوران برای برخی از ارتشها آرزو باشد.
در سال ۱۹۷۶، شخصی وارد باغی در روسوتی شد و دید که هفت زن و مرد به دنبال یک جفت کابل که از دستگاهی بیرون آمده و به یک کامیون بزرگ میرسد، میروند. در داخل آن کامیون ماشینهایی وجود داشت که دادههای نوشته شده توسط یکی از افراد که در باغ بود را دریافت و آنها را به بسته داده تبدیل میکرد. سپس دستگاه دادهها را به صورت سیگنالهای رادیویی جمع آوری و انتقال میداد. این سیگنالها از طریق هوا به بالای دربی در نزدیکی کوه میرفت و سپس تقویت و پخش مجدد میشد تا زمانی که به پارک منلو که سربازان در آنجا بودند، برسد. سیگنالها از شبکههای بی سیم به سیگنالهای الکتریکی در شبکه ARPANET تبدیل و دادهها کاملا حفظ میشدند. دانشمندان این اختراع را حافظه روسوتی نامیدند.
حافظه روسوتی بعدها از هم پاشید تا اینکه خبرنگاری ۲۰ سال بعد نامهای به یکی از افرادی که در شکل گیری آن نقش داشتند نوشت و از او خواست تا تجربه اش را برای مردم بازگو کند. گفته میشود تا سال ۱۹۹۶ میلادی تصور میشد اتفاقات و کارهایی که در اینترنت انجام میشود شرم آور است، اما با گذشت زمان و نشان دادن ابعاد دیگری از استفادههای اینترنت به جز استفادههای نظامی به مردم آنها پذیرفتند که این اختراع آن طور که فکر میکردند نبوده است.
دستگاه انتقال دادهای که دانشمندان ساختند در نهایت با یک شبکه مجزا در خدمت ارتش ایالات متحده بود، اما کم کم به یک شبکه غیرنظامی و بازاریابی متفاوت تبدیل شد و محققان و دانشمندان حتی تصورش را هم نمیکردند که استفاده از آن بتواند به این اندازه فراگیر شود.
تمام آنچه که ما از اینترنت در اختیار داریم میراث نلسون و محققان همکارش با پیوند دادن برخی شبکهها به یکدیگر است. وقتی کسی به گوگل میرود، ما قبل از رسیدن اطلاعات از ۱۱ دستگاه مختلف عبور میکنیم، اما اینترنت در پنهان کردن همه این موارد از ما به طرز عجیبی مهارت دارد.
گزارش از مائده زمان فشمی
انتهای پیام/
سال 1379 برای نخستین بار در تهران از اینترنت بهره گرفتم. روزگاری بود! سرعت دایل آپ اگرچه کم بود ولی می شد به سرویس بسنده کرد. به راستی که بنیادگران اینترنت کار بسیار ارزشمند و بزرگی برای جهانیان انجام دادند. همگانی شدن اینترنت پس از پروژهء آرپانت یکی از سودمندترین کارهای انجام شده بود.
انگار میخواد پیامی رو به شخص خاصی برسونه