به گزارش حوزه سینما  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، ژانر کارتوگرافی (استفاده از نقشه در فیلم‌های سینما) در قرن بیستم چگونه پدید آمده است؟ رولاند-فرانسوا لاک، مورخ فیلم، این موضوع را بررسی می‌کند. نقشه‌ها اولین بار در فیلم‌ها به عنوان پرده‌های روایتگر یا دکوراسیون پس زمینه ظاهر شدند. در سال‌های اولیه استفاده از نقشه‌ها در فیلم های سینمایی، به ندرت می‌توان جزئیات روی نقشه‌ها را خواند.

خواب ستاره شناس (La Lune à un mètre)، ۱۸۹۸، ژرژ ملیِ یِس

به نظر می‌رسد اولین فیلمی که در آن نقشه نشان داده شده، فیلم خواب ستاره شناس یا انسان در ماه (La Lune à un mètre) به کارگردانی ژرژ مِلی‌یِس در سال ۱۸۹۸ باشد. در این فیلم، طرح نامتناسب بزرگی از فرانسه بر روی کره جغرافیایی، در اتاق مطالعه ستاره شناس دیده می‌شود. این نقشه تغییریافته فرانسه، تنظیم کننده فیلم ملیس است. این اولین مورد استفاده از نقشه دستکاری شده در سینما است که واقعیت‌های ذهنی طرفداران فیلم را به میزان قابل توجهی تغییر می‌دهد.

پسر شیطان در پاریس عروسی می‌کند (Le Fils du diable fait la noce à Paris)، ۱۹۰۶، ساخته Pathé

اولین فیلمی که می‌توان نام محلی را بر روی نقشه آن خواند، در سال ۱۹۰۶ در فیلم Le Fils du diable fait la noce à Paris است. این نقشه در راستای این توصیه که پسر بیمار شیطان باید برای بهبود روحیه خود سفر کند، ایجاد شده است. لندن، آنتورپ، برلین، برن و رم روی نقشه مشخص شده اند، اما این پاریس است که درمرکز نقشه، همه آن را به عنوان مقصد ایده آل نشان می‌دهند.

آهنگ‌ها سرنوشت خود را دارند (Les Chansons ont leur destin) ۱۹۰۸، ساخته گائومنت

نقشه‌های این فیلم صرفا ترکیبی است که برای فیلم‌ها ایجاد شده است. این نقشه‌ها که صرفا بخشی از دکوراسیون است،  برای واقع گرایی صحنه استفاده می‌شود. مانند این فیلم گائومنت، که کلاس درس یک مدرسه را نشان می‌دهد.

کریستف کلمب (Christophe Colomb)، ۱۹۱۰، تولید گائومونت

علاقه سینما به نقشه نگاری با کشف نمای نزدیک (کلوزآپ)، شدت گرفت. در این هنگام تماشاگران می‌توانستند هنگام دیدن فیلم، نقشه را بخوانند و اغلب با انگشت به قسمت‌هایی که بیشترین ارتباط را با داستان دارند اشاره می‌کنند، مانند اینجا که در یک فیلم گائومونت در مورد کریستوفر کلمب در سال ۱۹۱۰ این صحنه را میبینیم.

صفحه‌ای از شکوه و جلال (Une page de gloire)، ۱۹۱۵، تولید لئونس پِرِت

این کلوزآپ نقشه اولین چیزی است که یافت شده و همچنین اولین نمونه‌ای است که سازندگان فیلم تلاش کرده اند تا یک نقشه  تاریخی مناسب را پیدا کنند. این نقشه بر اساس نقشه ایماگو موندی قرن پانزدهم یا بر اساس نسخه‌های ساده شده آن نقشه است که در گزارش‌های نقشه نگاری قرون وسطی قرن نوزدهم یافت شده است.

یکی از چهار زمینه اصلی فیلم‌هایی که در آن نقشه نشان داده می‌شود، سفر، از جمله کاوش ماجراجویانه است. مورد دیگر، مانند کلاس مدرسه که به آن اشاره شد، جایی است که نقشه‌ها به عنوان دکوراسیون پس زمینه به کار می‌رود. همچنین جرم، چه در مرحله آماده سازی و چه در تحقیق، مستلزم توجه به نقشه‌ها است. اما زمینه روایتگری که اغلب نقشه‌ها را روی صفحه قرار می‌دهد، جنگ است. بازنمایی سینمایی جنگ در سالهای ۱۹۱۴-۱۹۱۸ نظارت بر نقشه‌ها را تشدید کرد. در این فیلم ها سربازان در حال مطالعه نقشه‌ها نشان داده شده اند.

بیشتر بخوانید

• بازیگرانی که فیلم‌های خودشان را تماشا نمی‌کنند!

جنگ برای درنادل (Fight For the Dardanelles) ۱۹۱۵، تولید اف پرسی اسمیت

نیاز به نشان دادن اقدامات نظامی، حالت متفاوتی از نمایش نقشه نگاری، با عنوان نقشه متحرک را آغاز کرد. نقشه متحرک ابتدا در مستند جنگ برای درنادل به کار رفت.

اگرچه در قرن بیست و یکم نقشه نگاری‌هایی از این دست، از سطح سینمایی فراتر رفته است، اما نقشه متحرک همچنان سهم عمده‌ای در سینما دارد. در نمایشگاه کتابخانه بریتانیا دو نمونه جالب توجه وجود دارد. فیلم جهنم نامحدود (Hell Unlimited) اثر مک لارن و بیگر (۱۹۳۶) و سکانس آغازین کازابلانکا (Casablanca) ۱۹۴۲، به عنوان شاهدی بر این موضوع است.

انتهای پیام/