از کوچه‌های خاکی رامهرمز تا سکوی قهرمانی کشور در آبادان
سرمربی فوتسال آبادانی رویای قهرمانی را در کودکی با گل کوچیک در کوچه‌های رامهرمز تجربه کرده بود.
به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از آبادان،تیم فوتسال پالایش نفت آبادان با پشت سر گذاشتن حریفان در یک بازی نفس گیر قهرمان لیگ برتر فوتسال بانوان شد، قهرمانی که روی برگه به نفع سایپا اصفهان ثبت شده بود، اما پنالتی که با ضربه الهام عنافچه به گل نشست تا یادآوری کند بازی تا لحظات پایانی قابل پیش بینی نیست و مراسم قهرمانی می‌تواند با یک ساعت تاخیر از اهواز به سمت آبادان تغییر مسیر دهد و جشنی به یاد ماندنی را در برزیل ایران رقم بزند.
نرگس علوانی مربی ۳۶ ساله در این نیم فصل هدایت تیم فوتسال بانوان پالایش نفت آبادان را بر عهده داشت، بانویی که می‌گوید عاشق توپ و تور است و مصدومیت مانع ادامه درخشش در زمین‌های سبز بازی شد، اما او از زمین بازی کنار نکشید و حالا امید دارد هدایت تیم را برای مسابقات آسیایی نیز عهده دار شود.
بانویی که با ۱۲ سال سابقه مربیگری خود را معلم ورزش می‌داند و صمیمت بارزترین ویژگی اخلاقی اوست، او در این گفتگو به بعضی پرسش‌ها پاسخ می‌دهد.
نرگس علوانی را معرفی می‌کنید؟
من مدرک معماری داشتم و در سال ۸۹ در آزمون آموزش و پرورش قبول و معلم شدم و تدریس کردم، اما در سال دوم، چون مشغول ورزش بودم و ورزش کردن من به نحوی بود که خیلی وقت نمی‌کردم سر کلاس‌ها حاضر شوم تصمیم گرفتم تربیت بدنی تدریس کنم، همینطور چون در عرصه ورزش فعالیت می‌کردم ترجیح دادم رشته تربیت بدنی را ادامه دهم .
در حال حاضر چندین سال است معلم ورزش هستم و روی پایه‌ها کار می‌کنیم، چون آن موقع که روی پایه‌ها کار می‌کردم هیچ بازیکن ملی پوشی وجود نداشت، اما از وقتی به عنوان مربی شروع کردم در رامهرمز، نیلوفر کاظمی زاده بازیکن تیم ملی، رقیه جان نسب، پریوش خلیلی که اکنون بازیکن تیم ملی است و زهرا کیانی بازیکنان فوتبال و فوتسال از جمله کسانی بودند که موفقیت هایشان از آنجا شروع شد و ما موفق شدیم در رده سنی نونهالان، جوانان و جوانان مقام اول استانی را به دست آوردیم و قهرمان دسته دو را داشته باشیم.
فوتبال خود را چگونه شروع کردید؟
شروع فوتبالم از رامهرمز بود، از کودکی عاشق فوتبال بودم و از اینجا آغاز شد که با برادرانم بازی می‌کردم و روز به روز علاقه مندی ام بیشتر می‌شد، خیلی دیر شروع به بازی رسمی کردم، چون در دوران مدرسه خیلی به درس اهمیت می‌دادم نه اینکه ورزش را دوست نداشتم یک مقطعی هم والیبال کار کردم، اما استارت از ساری و زمان دانشجویی زده شد.
زمان دانشجویی در ساری در تیم فوتبال استقلال ساری بازی کردم و بعد از تمام شدن تحصیل به خوزستان برگشتم و در تیم استقلال جنوب دزفول که سلیمانی سرمربی کنونی حفاری اهواز بود، در آن زمان رباط پایم پاره شد و دیگر نتوانستم ادامه دهم و وارد حیطه مربیگری شدم.
دوران مربیگری رو به جلو داشتید، حتما مسیر ساده‌ای نبوده، کمی از تجربه‌های خودتان را مرور می‌کنید؟
شروع کار با بازیکنان پایه در سطح استانی بود که فقط مقام قهرمانی کسب می‌کردیم از آنجا که من مدرس آموزش و پرورش بودم تیم منتخب استان خوزستان را به مسابقات کشوری اعزام کردیم و در مسابقات کشوری رده نوجوانان مقام دوم و قهرمانی تیم جوانان کشور را به دست آوردیم و این استارت خورد که تیم علوان رامهرمز به دسته دو برسد.
چون معلم ورزش و شاغل بودم و عشق و علاقه من فوتسال بود همه هزینه‌ها شخصی بوده و هیچ منبع حمایتی نداشتیم تنها وقتی که به دسته یک رسیدیم کمک مالی و لباس به ما تزریق شد و ما جزو ۸ تیم اول کشور در دسته یک بودیم با هزینه شخصی موفق شده بودیم تیم را از دسته ۳ به دسته یک برسانیم.
خدا را شاکرم همه بازیکنان تیم بومی بودند و ما از دسته سه به یک بدون هیچ بازیکن غیر بومی نتیجه گرفتیم و موفق شدیم جزو ۴ تیم مسابقات دسته یک شویم، اما چون نتوانستیم از نظر مالی تیم را حمایت کنیم، ادامه دادن با هزینه شخصی سخت بود، در لیگ برتر هم، چون رامهرمز شهر کوچکی است و خیلی بر فوتسال بانوان مانور نمی‌دهند، بعد از آن من پیشنهادی از مس رفسنجان به عنوان مربیگری دریافت کردم.
در سال ۹۷ رده بزرگسالان مس رفسنجان قهرمان دسته یک شده بود و به لیگ برتر رسیده بود و این اولین تجربه حضور من در لیگ برتر به عنوان مربی بود، چون بازی تیممان را از نظر تاکتیکی دیده بودند من یک سال به عنوان مربی مس رفسنجان ماندم.
باشگاه خوب و تجربه خوبی هم بود، آن زمان هیچ کدام از بازیکنان تیم مس رفسنجان تجربه لیگ برتری نداشت و همه بازیکنان جوان و با استعداد بودند، ما در آن فصل مقام پنجم کشوری را کسب کردیم، اما به خاطر اینکه من معلم بودم و یک سال به صورت موقت برای رفسنجان مرخصی گرفته بودم مقدور نبود آنجا بمانم ، بنابراین به خوزستان و رامهرمز برگشتم و چون پیشنهاد لیگ برتری نداشتم باز در سطح پایه‌های استان کار کردم، ما در تابستان ۹۷ توانستیم تیم نونهالان نوجوانان، جوانان را به مقام قهرمانی استان برسانیم، در سال ۹۸ تیم پالایش نفت آبادان به من پیشنهاد دادند و به آبادان آمدم.
لطفا از تجربه حضور خود در آبادان بگویید؟
نیم فصل دوم سال ۹۸ به عنوان مربی و از ابتدای فصل جدید به عنوان سرمربی تیم پالایش آبادان مشغول بودم، ۹۰ درصد تیم امسال بومی بوده است و این هدف از پارسال شروع شده بود که با قهرمانی به نتیجه برسد.
در سال ۹۸ از بازیکنان بومی استان استفاده کردیم، چون طبق اهدافی که برای خودمان در نظر گرفته بودیم باید بر بازیکنان بومی استان سرمایه گذاری کنیم تا برای سال‌های بعد بتوانیم از آن‌ها استفاده کنیم و این اهداف ما تحقق یافت.
ما در تیم پالایش آبادان در کنار بازیکنانی که داشتیم توانستیم بازیکنان باتجربه و جوان را به تیم تزریق کنیم و خداروشکر می‌کنم کنار جوانان و چند بازیکن با تجربه از همان ابتدا با بازی‌هایی که انجام می‌دادیم به تیم‌های دیگر نشان دادیم هدف ما قهرمانی است.
معیار گزینش بازیکنان چه بود؟
اولویت این بود که بازیکنان حتما بومی باشند اول آبادان بعد از آن بومی استان خوزستان، چون ما بزرگسالان کار می‌کنیم باید بازیکنانی را داشته باشیم که تجربه لیگ برتری را داشته باشند.
زهرا خلیلی از رامهرمز بازیکن تیم ملی زیر ۲۰ سال فوتسال و یکی از استعدادهای خوب خوزستان است که در پالایش نفت دو سال است کار می‌کند.
روند بازی از نظر شما چطور بود؟ و گفته می‌شود قهرمانی را مدیون برد حفاری هستید نظر شما در این رابطه چیست؟
بعد از باخت ما مقابل سایپا، تیم رقیب شانس قهرمانی بیشتری داشت، جا دارد از باشگاه بزرگ حفاری، از سلیمانی که مربی من بود و از تمام بازیکنانشان تشکر کنم که جانانه جنگیدن تا با بردی که ما کسب می‌کنیم قهرمان شویم، بچه‌ها خوب شروع کردند گل بدی دریافت کردند، ولی سریع جواب دادیم شاید در کمتر از یک دقیقه گل مساوی را زدیم و به گل برتری رسیدیم.
۴ ثانیه قبل از سوت ما گل مساوی را سر اشتباهات فردی خوردیم، به رختکن رفتیم و به نیمه دوم رسیدیم اول بازی خوب بود، موقعیت‌هایی را ایجاد می‌کردیم در ۴ تا ۵ دقیقه آخر هیجان بازی بالا رفت ما گل میزدیم آن‌ها گل می‌زدند در ۴۰ ثانیه آخر ما باید ۲ گل میزدیم. در ۴ ثانیه آخر گل مساوی را زدیم در ثانیه آخر هم آن پنالتی درماتیک ایجاد شد، همه این‌ها را مدیون خدا هستم.
من اعتقاد دارم تمام زندگی نقاشی خداست هرچه از خدا بخواهم از من دریغ نکرده است. در ۴ تا ۵ ثانیه آخر هم امید داشتم و هیچ وقت فکر نمی‌کردم اگر بازی تمام شد چه می‌شود، همان ثانیه آخر عنافچه حساس‌ترین پنالی خود را زد و بعد از زدن آن قهرمان شدیم و همه را مدیون خدا هستیم. همه بچه‌ها برای من ستاره هستند، از مدیرعامل باشگاه برای مهیا کردن امکانات برای قهرمان شدن تشکر می‌کنم و این قهرمانی را به مردم آبادان و خرمشهر و خوزستان تقدیم می‌کنم.
جریان خوابتان چه بود، گویا برد را در خواب دیده بودید؟
هیچ وقت تصور نمی‌کردم بازی با سایپا را ببازیم، چون آمده بودیم برای جشن قهرمانی در تهران. اما بازی حساسی بود تیم سایپا هم نمی‌خواست چیزی رو از دست بدهد و اگر می‌باخت همه چیز همان جا تمام و قهرمانی ما مسجل می‌شد برای همین بازی حساس و تنگاتنگی بود ما از سر اشتباه گل را خوردیم بعد از آن به گل تساوی رسیدیم و گل دوم در اثر اشتباه فردی اتفاق افتاد.
وقت دریافت گل بر اثر اشتباه فردی بچه‌ها تمرکز خود را از دست دادند و حتی موقعیت‌های خوب را که به دست می‌آوردند با کم دقتی خراب می‌کردند که در بازی‌های قبل این اتفاق نمی‌افتاد. اما به خاطر استرس و فشار بالا بازیکنان نمی‌توانستند موفق باشند. ما بازی را ۳ بر یک واگذار کردیم و این برای من سخت و سنگین بود.
شکست همیشه برای من سخت و سنگین بوده است، وقتی به هتل رفتم خیلی ناراحت بودم، پنجره هتل را بازکرده بودم و با ناراحتی زیاد به بیرون خیره شده بودم، همان لحظه یک حسی به من منتقل شد، حس خیلی خوبی بود. هیچ وقت تا آن لحظه را دریافت نکرده بودم، همان لحظه گفتم مطمئنم که ما قهرمان می‌شویم و می‌دانستیم باید کاور روحی روانی بچه‌ها وجود داشته باشد.
برنامه شما برای نیم فصل بعدی چیست؟
من هنوز هیچ صحبتی نکردم هرچه خدا بخواهد همان می‌شود، امیدوارم با نفت ادامه بدهم باید صحبت کنیم برای هدف گذاری هنوز زود است، اما خودم عاشق آبادان هستم.پیشنهاداتی هم به صورت تلفنی داشتم اما خودم دوست دارم در آبادان کار کنم.
هنوز چیزی مشخص نیست، اما چون می‌خواهیم مسابقات آسیایی شرکت کنیم قطعا باید بازیکنان خوبی جذب کنیم تا بتوانیم در آسیا موفقیت هایمان را ادامه دهیم.
باشگاه نفت در خصوص جذب بازیکنان همکاری می‌کند؟
۱۰۰ درصد، پارسال بودجه اختصاص داده شده به تیم کم بود، چون هدف بومی گرایی بود، اما امسال خداروشکر باشگاه از نظر بودجه و جذب بازیکن مشکل نداشت، اما مهمترین چیز برای باشگاه پالایش نفت آبادان این است که از پایه شروع کند.
شما به عنوان یک مربی فوتسال شناخته شده هستید اگر موقعیت مربیگری فوتبال هم پیش بیاید، کدام را انتخاب می کنید؟
من بالاترین سطح مربیگری فوتبال ایران و سطح ۲ فوتسال آسیا را دارم نمی گویم به مربیگری فوتبال علاقه ندارم اما چون سال ها مربیگری فوتسال کرده ام دوست دارم در رشته ای که سال ها تجربه کسب کردم ادامه دهم، حضور من در فوتبال به عنوان بازی بوده و شاگردانی هم در فوتبال دارم، مثلا رقیه جان نسب که کاپینان تیم هست شاگرد من بود.
انتظار خود به عنوان مربی و کسی که سال ها در خوزستان کار کرده را برای رشد فوتسال بانوان آبادان بفرمایید؟
چون آبادان استعدادهای خوبی در فوتبال داریم باید بر روی پایه کار کنند چون در پایه خیلی بازیکن نداریم و برای تربیت بازیکن هنوز خیلی کار داریم، اگر قرار است تیم خوبی داشته باشیم که بومی آبادان باشند ما باید روی پایه کار کنیم، باید کار را از نونهالان، نوجوانان و جوانان شروع کرد و در مرحله اول باید در مدارس استعداد یابی کرد و از همه معلم های ورزش خواسته شود تا بازیکنان مستعد فوتبال یا فوتسال را به باشگاه معرفی کنند ، این می تواند پشتوانه خوبی باشد و امیدوارم روند خوب پیش رود تا این تیم پایه پشتوانه خوبی برای تیم پالایش نفت باشد.
گزارش از سیده فاطمه هلالات
انتهای پیام/ ه
