به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمت‌هایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند. از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم پرداختند. ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر مفسران قرآن کریم می‌پردازیم.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا إِلَّا لَعِبٌ وَلَهْوٌ ۖ وَلَلدَّارُ الْآخِرَةُ خَیْرٌ لِلَّذِینَ یَتَّقُونَ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ

و زندگی دنیا جز بازی و هوسرانی هیچ نیست و همانا سرای دیگر برای اهل تقوا نیکوتر است، آیا تعقل نمی‌کنید؟

فایل صوتی تلاوت آیه ۳۲ سوره انعام

تفسیر آیه ۳۲ سوره انعام

اگر دنیا مزرعه آخرت قرار نگیرد، بازیچه می‌شود و مردم مانند کودکانی که سرگرم به اسباب بازی‌هایی چون:مال و مقام شده اند. مثل صحنه نمایش که یکی لباس شاه می‌پوشد، دیگری نقش نوکر را بازی می‌کند و سوّمی وزیر می‌شود، ولی ساعتی بعد که همه لباس‌ها و نقش‌ها کنار می‌رود، می‌فهمند که همه عناوین خیالی بیش نبود. خیر بودن آخرت به خاطر آن است که هم لذّت هایش آمیخته به رنج نیست و هم زودگذر، موهوم و خیالی نیست. با توجّه به آیات دیگر قرآن، نباید این آیه را دعوت به رهبانیّت و ترک دنیا دانست.

بیشتر بخوانید

• نتیجه تکبر و خودبزرگ بینی چیست؟ +صوت

کلمه «لَعِبٌ» به کاری گفته می‌شود که قصد صحیحی در آن نباشد و کلمه «لَهْوٌ» به کاری گفته می‌شود که انسان را از کار‌های مهم و اصلی باز دارد. هشام‌بن‌حکم گوید: امام کاظم (ع) به من فرمودند: سپس [خدای تعالی]صاحبان عقل را موعظه فرمود و آن‌ها را به آخرت تشویق کرد و فرمودند «وَ مَا الحَیاةُ الدُّنْیا إِلَّا لَعِبٌ وَ لهْوٌ وَ لَلدَّارُ الْآخِرَةُ خَیْرٌ لِلَّذِینَ یَتَّقُونَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ».

شباهت دنیا به لهو و لعب از جهاتی است:

الف:دنیا مثل بازی، مدّتش کوتاه است.

ب:دنیا مثل بازی، تفریح و خستگی دارد و آمیخته‌ای از تلخی و شیرینی است.

ج:غافلان بی هدف، بازی را شغل خود قرار می‌دهند.

د:دنیاگرایی مثل بازی، انسان را از اهداف مهم باز می‌دارد.

پیام‌های آیه ۳۲ سوره انعام

۱-دنیا محوری، فکری کودکانه و پوچ است. (لهو ولعب معمولاً کار کودکان است و سرگرم شدن به دنیا انسان را از آخرت باز می‌دارد) «لَهْوٌ وَ لَعِبٌ»

۲-راه نجات از حسرت آخرت، فکر و تعقّل است. «یا حَسْرَتَنا ... أَ فَلا تَعْقِلُونَ»

۳-خردمند، فریب دنیا را نمی‌خورد. «وَ لَلدّارُ الْآخِرَهُ خَیْرٌ ... أَ فَلا تَعْقِلُونَ»

۴-بکار نگرفتن اندیشه، زمینه توجّه به دنیا وغفلت از آخرت است. «أَ فَلا تَعْقِلُونَ»

۵-غفلت از آخرت، سبب توبیخ است. «أَ فَلا تَعْقِلُونَ»

۶-تعقّل و تقوا، ملازم یکدیگرند. «یَتَّقُونَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ»

انتهای پیام/